W dzisiejszych czasach Marceli Struszyński to temat obecny w życiu wielu osób. Z biegiem czasu Marceli Struszyński stał się bardziej odpowiedni i wzbudził zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i hobbystów. Jego wpływ obejmuje różne obszary, od mody po technologię, a jego wpływ można zaobserwować w obszarach tak różnorodnych, jak polityka, kultura i społeczeństwo w ogóle. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom związanym z Marceli Struszyński i spróbujemy zrozumieć jego rolę w dzisiejszym świecie. Od jego powstania, przez ewolucję i prognozy na przyszłość, zagłębimy się w ten fascynujący temat, aby rzucić światło na jego implikacje i znaczenie dzisiaj.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 września 1959 |
Zawód, zajęcie |
chemik |
Tytuł naukowy | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
Marceli Struszyński (ur. 4 stycznia?/16 stycznia 1880 w Winnicy, zm. 1 września 1959 w Warszawie) – chemik analityk, twórca polskiej szkoły chemii analitycznej. Profesor Politechniki Warszawskiej w latach 1938–1939 i 1945–1959.
Syn Stefana i Rozalii z domu Domosławskiej. W 1903 ukończył studia w Instytucie Technologicznym w Charkowie uzyskując tytuł chemika-technologa. Po studiach rozpoczął pracę jako kontroler celny w Komitecie Giełdowym w Moskwie, gdzie zajmował się głównie analizą surowców dla przemysłu włókienniczego. W kolejnych latach pracował także w Instytucie Chemiczno-Bakteriologicznym, gdzie po pewnym czasie rozpoczął prowadzenie wykładów i ćwiczeń. Prace badawcze Struszyńskiego w tym okresie koncentrowały się na analizach przemysłowych i sądowniczych. Kolejnym miejscem pracy był Moskiewski Instytut Gospodarstwa Wiejskiego. Jednocześnie rozpoczął działalność wśród moskiewskiej Polonii, skupionej wokół powstałego w 1906 roku Domu Polskiego. Z tego okresu datuje się znajomość z innym wybitnym fizykochemikiem Wojciechem Świętosławskim.
Zaraz po odzyskaniu w 1918 roku przez Polskę niepodległości przeniósł się do Warszawy, gdzie początkowo (1919) pracował jako analityk w Instytucie Przemysłu Fermentacyjnego. Bardzo szybko został asystentem w Katedrze Technologii Chemicznej na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej. Od 24 lipca 1938 był profesorem nadzwyczajnym analizy technicznej i towaroznawstwa na Wydziale Chemii PW. Prowadził badania z różnych dziedzin analizy chemicznej. Opracował oryginalny podział anionów na grupy analityczne.
W czasie II wojny światowej uczestniczył w tajnym nauczaniu. Ponadto współpracował z Armią Krajową prowadząc badania nad materiałami pirotechnicznymi, jak też uczestnicząc w produkcji tych materiałów. W ramach tej działalności dokonał też spektakularnej analizy paliwa znalezionego w przejętej w 1944 roku rakiecie V2. Struszyński ustalił, że w rakiecie stosowany był nadtlenek wodoru o niespotykanym wówczas w świecie stężeniu 80%. Części V2 oraz wyniki analiz zostały dostarczone do Wielkiej Brytanii 26 lipca 1944 roku w ramach akcji Most III.
Po zakończeniu wojny wrócił na Politechnikę Warszawską, gdzie kontynuował prace dotyczące metod analitycznych. W 1948 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.
Ojciec elektronika Wacława Struszyńskiego.
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 239-3-6).
Materiały archiwalne Marcelego Struszyńskiego znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-115.