W dzisiejszym świecie Marian Renke to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Jej wpływ rozciąga się na różne aspekty życia codziennego, od polityki po kulturę popularną. Marian Renke wywołał gorące debaty i zainspirował niezliczone badania i publikacje. Niezależnie od tego, czy jest to postać, wydarzenie historyczne, czy nawet abstrakcyjna koncepcja, Marian Renke zdołał pozostawić niezatarty ślad we współczesnym społeczeństwie. W tym artykule będziemy dalej badać znaczenie i wpływ Marian Renke, badając jego wiele aspektów i znaczenie w dzisiejszym świecie.
Data i miejsce urodzenia |
11 lutego 1930 |
---|---|
Data śmierci |
16 grudnia 1992 |
Poseł III kadencji Sejmu PRL | |
Okres |
od 16 kwietnia 1961 |
Przynależność polityczna | |
Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego | |
Okres |
od 1978 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Marian Renke (ur. 11 lutego 1930 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 16 grudnia 1992) – polski działacz sportowy i dyplomata, prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego (1978–1986), ambasador PRL na Kubie i Jamajce (1971–1976) oraz w Hiszpanii (1986–1990), poseł na Sejm PRL III kadencji.
Był synem Stanisława i Stanisławy z domu Kukulskiej. Od 1944 do 1946 był robotnikiem w zakładach pracy w Piotrkowie Trybunalskim. Studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego, jednak magisterium uzyskał w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR w 1966.
Od 1947 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Działał w organizacjach młodzieżowych. Pełnił funkcje w Związku Walki Młodych i Związku Młodzieży Polskiej, w latach 1957–1964 był I sekretarzem Komitetu Centralnego Związku Młodzieży Socjalistycznej. Był także członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W latach 1961–1965 pełnił mandat posła na Sejm PRL z okręgu Wałbrzych, należał do Komisji Oświaty i Nauki oraz Komisji Spraw Zagranicznych. Był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR (1959–1971) oraz zastępcą kierownika Wydziału Zagranicznego KC PZPR (1965–1971).
Sprawował funkcję ambasadora PRL na Kubie i Jamajce (1971–1976). Po powrocie do kraju był aktywnym działaczem sportowym: stał na czele Polskiej Federacji Sportu (1976–1978) oraz Polskiego Komitetu Olimpijskiego (1978–1986). Równolegle w latach 1978–1985 sprawował funkcję przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu. Od 1980 do 1981 był członkiem Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR. W 1983 zasiadł w Narodowej Radzie Kultury. W 1983 wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Od 1986 do 1990 pełnił misję dyplomatyczną jako ambasadora w Hiszpanii.
Odznaczony Orderu Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954), Medalem jubileuszowym „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”, Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1963), Odznaką honorową "Zasłużony dla Warmii i Mazur" (1960) oraz Honorową Odznaką Miasta Łodzi (1982)
Był żonaty z Barbarą z domu Dworzyńską (1928–2015). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A dod.-1-39).