W dzisiejszym świecie Maroko Francuskie to kwestia, która staje się coraz bardziej istotna i widoczna w społeczeństwie. Z biegiem czasu Maroko Francuskie zdołał przyciągnąć uwagę i zainteresowanie szerokiego spektrum osób, które upatrują w tym temacie możliwości odkrywania nowych pomysłów, debatowania opinii i wymiany doświadczeń. Z różnych perspektyw i podejść Maroko Francuskie okazał się miejscem spotkań różnorodności myśli i wizji, promującym dialog i wzajemne wzbogacanie. W tym kontekście istotne jest, aby zająć się Maroko Francuskie w głębszy i bardziej refleksyjny sposób, aby zrozumieć jego wpływ na nasze codzienne życie i otaczający nas świat.
1912–1956 | |||||
| |||||
Język urzędowy | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Status terytorium | |||||
Zależne od | |||||
Głowa terytorium | |||||
Ostatni następca tronu |
książę Hassan | ||||
Traktat feski |
dający Francji prawo do administracji Marokiem jako protektoratem. | ||||
Deklaracja | |||||
Religia dominująca | |||||
Strefa czasowa |
UTC +1 | ||||
Kolonie hiszpańskie (Sahara Hiszpańska i Ifni) Protektoraty hiszpańskie w Maroku Kolonie francuskie (Algieria i Francuska Afryka Zachodnia) Protektorat francuski w Maroku Strefa międzynarodowa w Tangerze |
Maroko Francuskie (arab. حماية فرنسا في المغرب, fr. Protectorat français du Maroc) – dawny protektorat francuski w Afryce Północnej. Na mocy traktatu z Fezu w 1912 Francja objęła protektoratem Maroko. Od północy i południa Maroko Francuskie ograniczały terytoria marokańskie pod protektoratem hiszpańskim. Stolicą był Rabat.
W 1956 roku Francuzi wycofali się z południowej części Maroka, Hiszpania przekazała Maroku swoje terytorium, zachowując jednak Ceutę, Melillę, Sidi Ifni i region Tarfaja. Szybko wybuchły walki z Marokiem o te terytoria. W 1958 Hiszpanie wycofali się z Tarfai, zaś w 1969 z Sidi Ifni. Ceuta i Melilla nadal należą do Hiszpanii.