Musée du quai Branly
W dzisiejszym świecie Musée du quai Branly to temat, który zyskał ogromne znaczenie i znaczenie we wszystkich obszarach codziennego życia. Od sfery osobistej, poprzez profesjonalną, po społeczną, Musée du quai Branly stał się przedmiotem zainteresowania i ciągłej debaty. Jego wpływ był szczególnie postrzegany w różnych aspektach, co doprowadziło do sprzecznych opinii, teorii i badań, które miały na celu pełne zrozumienie jego wpływu na obecne społeczeństwo. W tym artykule zajmiemy się różnymi aspektami Musée du quai Branly, badając jego znaczenie, implikacje i możliwe ścieżki jego przyszłego rozwoju.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
37, quai Branly 75007 Paryż |
| Data założenia | |
| Zakres zbiorów |
sztuka Afryki, Azji, Ameryki i Oceanii |
| Powierzchnia ekspozycji |
5 300 m² |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
 48°51′39″N 2°17′51″E/48,860833 2,297500
| |
| Strona internetowa | |
Musée du quai Branly właśc. Musée du quai Branly – Jacques Chirac – muzeum sztuki kultur pozaeuropejskich, zlokalizowane w Paryżu przy Quai Branly 37, niedaleko Wieży Eiffla.
Historia
Pomysł stworzenia muzeum narodził się w latach 90. XX w. podczas spotkania ówczesnego mera Paryża Jacques’a Chiraca (1932–2019) i marszanda sztuki prymitywnej Jacques’a Kerchache (1942–2001), który promował utworzenie muzeum sztuki Afryki i Oceanii. W 1998 roku na lokalizację obiektu wybrano teren przy Quai Branly, gdzie wzniesiono nowy gmach według projektu Jeana Nouvela, który jest także współautorem aranżacji wnętrz. Obiekt tworzą cztery budynki: Musée – muzeum, Branly – biura administracji, Auvent – biura administracji oraz Universite z atelier, biurami, biblioteką i sklepem.
Część muzealna znajduje się w budynku Musée o charakterystycznej elewacji północnej ozdobionej 27 drewnianymi, różnokolorowymi „pudłami”. Szklane elementy okienne zdobi od zewnątrz motyw lasu.
Północną fasadę Branly zdobi „pionowy ogród” utworzony przez francuskiego botanika Patricka Blanca. W ogrodzie tym rośnie 15 tys. roślin reprezentujących 150 gatunków.
Kompleks został uroczyście otwarty przez Jacques'a Chiraca, wówczas już prezydenta Francji, 23 czerwca 2006 roku. Muzeum co roku odwiedza średnio 1 350 000 zwiedzających.
Zbiory
_-_OSM_2022.svg)
Muzeum posiada 300 tys. eksponatów z Afryki, Azji, Oceanii oraz Ameryki Północnej i Południowej; 700 tys. zdjęć, 320 tys. dokumentów, 8 tys. prac kolekcji historycznej, 10 tys. instrumentów muzycznych i 25 tys. tekstyliów. Główna powierzchnia wystawiennicza wynosi 5300 m² – prezentowane jest tu 3500 obiektów z Afryki, Azji, Oceanii i obu Ameryk, przy czym 500 na zasadzie rotacji rocznej. Zbiory pochodzą z kolekcji wcześniejszych placówek muzealnych (Musée de l'Homme które przejęło eksponaty Musée d'Ethnographie du Trocadéro, Musée national des Arts d'Afrique et d'Océanie czy Musée de la France d’Outre-mer) oraz kolekcji prywatnych.
W muzeum znajduje się również Wieża Muzyki, gdzie eksponowane są instrumenty muzyczne z całego świata, kolekcjonowane przez różne francuskie placówki etnograficzne przez okres niemal 120 lat.
-
Fragment wystawy -
Moai, Wyspa Wielkanocna -
Maska, Gabon -
Sztuka naskalna, Bandiagara -
Rzeźba przedstawiająca Chicomecoatla, sztuka Azteków -
Kryształowa czaszka
.jpg)
Przypisy
- ↑ The musée du quai Branly - Jacques Chirac. www.quaibranly.fr . . (ang.).
- ↑ a b Kiciński 2006 ↓, s. 137.
- ↑ Kiciński 2006 ↓, s. 139.
- ↑ a b c d e Kiciński 2006 ↓, s. 140.
- ↑ a b c Key figures. www.quaibranly.fr . . (ang.).
- ↑ History of the Collections. www.quaibranly.fr . . (ang.).
- ↑ Pinkwart 2011 ↓, s. 264.
Bibliografia
- Andrzej Kiciński. Rozkwit i przyszłość zgrupowań muzeów w centrach miast. Nowe i zmodernizowane muzea w Paryżu, Madrycie i Monachium. „Muzealnictwo”, s. 136–157, 2006. (pol.).
- Maciej Pinkwart: Praktyczny przewodnik Paryż. Bielsko-Biała: Pascal, 2011. ISBN 978-83-7513-911-2.