Nafpaktos

W dzisiejszym artykule omówimy Nafpaktos, temat, który zyskał duże znaczenie w ostatnich latach. Nafpaktos przyciągnął uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów, wywołując dyskusje i debaty z różnych dziedzin. Od wpływu na przemysł po konsekwencje dla społeczeństwa, Nafpaktos stał się punktem zainteresowania tych, którzy chcą lepiej zrozumieć otaczający nas świat. W tym artykule przyjrzymy się bliżej wielu aspektom Nafpaktos, analizując jego ewolucję w czasie i wpływ w różnych kontekstach. Przygotuj się na ekscytującą podróż pełną odkryć i refleksji na temat Nafpaktos.

Nafpaktos
Ναύπακτος
Ilustracja
Nafpaktos, panorama fortecznego portu
Państwo

 Grecja

Administracja zdecentralizowana

Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie

Region

Grecja Zachodnia

Jednostka regionalna

Etolia-Akarnania

Gmina

Nafpaktia

Wysokość

0-3 m n.p.m.

Populacja (2011)
• liczba ludności


13 415

Nr kierunkowy

26340

Kod pocztowy

303xx

Tablice rejestracyjne

ME

Położenie na mapie Grecji
Mapa konturowa Grecji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Nafpaktos”
Ziemia38°24′N 21°50′E/38,400000 21,833333
Strona internetowa

Nafpaktos (gr. Ναύπακτος; starogr. Naupaktos; w okresie panowania weneckiego Lepanto) – miasto w środkowej Grecji, na północny wschód od miasta Patras, port u wejścia do Zatoki Korynckiej, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Grecja Zachodnia, w jednostce regionalnej Etolia-Akarnania, siedziba administracyjna gminy Nafpaktia. W 2011 roku liczyło 13 415 mieszkańców.

Historia

Grecka nazwa miasta oznacza „miejsce służące do budowy okrętów”. Zgodnie z legendą znajdowało się tu miejsce budowy floty, dzięki której Heraklidzi przeprawili się na Peloponez. W trakcie I wojny peloponeskiej, w roku 454 p.n.e., nad miastem zapanowali Ateńczycy, osiedlając tu ekspatriantów uprzednio wygnanych przez Spartan z Mesenii po III wojnie meseńskiej. Port stał się ważną bazą operacyjną Aten by po ich klęsce u ujścia Ajgospotamoj powrócić do Lokrydy, a wkrótce potem paść łupem Achajów. W roku 338 p.n.e. Filip II Macedoński odebrał miasto Achajom, zmusił ich do ukarania śmiercią własnej załogi wojskowej i przekazał polis Etolom, którzy wcielili ją do swojego związku, w którym odgrywało rolę największego portu i niejako drugiej, obok Thermon, stolicy.

Za czasów Republiki Weneckiej znane jako twierdza Lepanto (także Zatoką Lepanto zwano obecne zatoki Patraską i Koryncką). W 1571 r. w pobliżu miała miejsce największa w dziejach bitwa morska okrętów poruszanych wiosłowo (60 km na zachód-południowy zachód, Morze Jońskie u wylotu Zatoki Patraskiej) między Świętą Ligą a Imperium Osmańskim. Miasto Wenecja oraz kilka państw ufundowało tablice upamiętniające liczny udział ich obywateli w tej bitwie. Umieszczono je w parku kultury zlokalizowanym przy zachodniej części basenu portowego, tuż obok pomnika hiszpańskiego pisarza Miguela de Cervantesa (1547-1616), autora Don Kichota, także uczestnika bitwy pod Lepanto.

W niektóre z rocznic u wejścia do portu Nafpaktos organizowane jest widowisko typu światło i dźwięk z udziałem kilku żaglowców, odtwarzające sceny bitwy i promujące w ten sposób posezonowy ruch turystyczny.

Fortyfikacje

Nafpaktos, widok z portu, w stronę zamku bizantyjsko-weneckiego. Widoczne są fragmenty czterech, spośród sześciu, poziomów obronnych zamku

Nad miastem góruje zamek bizantyjsko-wenecki, choć z fragmentami murów i wież pochodzącymi także z okresów znacznie wcześniejszych, w tym wczesnej starożytności. W aktualnym kształcie zbudowany jest na 6 poziomach obronnych. Dochodził do tego jeden poziom obrony portu i miasta, wspomagany z zamku i chroniony również artylerią zamkową. Dodatkowo, wejście do portu blokowane było bastionami działowymi, z artylerią skierowaną zarówno w stronę morza, jak i wzdłuż linii bastionów - główek wejścia do portu.

Transport

W mieście zlokalizowany jest port morski, współcześnie niemający dużego znaczenia gospodarczego. Przez Nafpaktos prowadzi droga krajowa GR-48/E65 (Rio - Andirio - Nafpaktos - Trikorfo - Delfy - Liwadia). 10 km na południowy zachód - most Rio-Andirio (oddany do użytku w 2004), który znacznie ułatwił podróż między kontynentem a Peloponezem.


Galeria

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • Bonarek J., Czekalski T., Sprawski S., Turlej S.: Historia Grecji, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03816-6
  • Ellingham M., Dubin M., Jansz N., Fisher J.: Grecja. Praktyczny przewodnik, Pascal, Bielsko Biała 2000, ISBN 83-87696-97-8
  • Grecja kontynentalna. Przewodnik Wiedzy i Życia, pod redakcją M. Dubina, Wiedza i Życie, Warszawa 1999, ISBN 83-7184-905-2
  • Rzepka J.: Poleis członkowskie w polityce zagranicznej Związku Etolskiego w okresie hellenistycznym, Przegląd Historyczny, t. 91, 2000, s. 157-180.
  • Rzepka J.: Philip II of Macedon and 'The Garrison in Naupactus'. A Re-Interpretation of Theopompus FGrHist 115 F 235, TYCHE: Beitraege zur Alten Geschichte, Papyrologie und Epigraphik 19, 2004, s. 157-166.

Linki zewnętrzne