Nicola Di Bari

W tym artykule zajmiemy się tematem Nicola Di Bari w celu zbadania jego różnych aspektów oraz zagłębienia się w jego znaczenie i znaczenie dzisiaj. Nicola Di Bari to temat, który wzbudził zainteresowanie ekspertów i ogółu społeczeństwa, ze względu na jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Na przestrzeni dziejów Nicola Di Bari odgrywał kluczową rolę w społeczeństwie, a jego wpływ pozostaje znaczący także dzisiaj. W tym artykule postaramy się rzucić światło na różne aspekty Nicola Di Bari, analizując jego ewolucję w czasie i jego znaczenie we współczesnym świecie.

Nicola Di Bari
Ilustracja
Nicola Di Bari i Nada na Festiwalu Piosenki Włoskiej San Remo 1971
Imię i nazwisko

Michele Scommegna

Data i miejsce urodzenia

29 września 1940
Zapponeta

Gatunki

pop

Zawód

wokalista, kompozytor

Aktywność

od 1961 roku

Wydawnictwo

Jolly, RCA Italiana, Carosello

Strona internetowa

Nicola Di Bari, właśc. Michele Scommegna (ur. 29 września 1940 w Zapponecie) – włoski wokalista i kompozytor, dwukrotny zwycięzca Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo (w 1971 z piosenką „l cuore è uno zingaro” i w 1972 z piosenką „I giorni dell’arcobaleno”), reprezentant Włoch podczas 17. Konkursu Piosenki Eurowizji z utworem „I giorni dell'arcobaleno”, zwycięzca konkursu telewizyjnego Canzonissima w sezonie 1971–1972 z piosenką „Chitarra suona più piano”.

Śpiewa po włosku i hiszpańsku, który uważa za swój drugi język. Jest obecny na włoskich listach przebojów począwszy od wydanego w 1964 roku singla „Amore ritorna a casa”. W latach 80. koncertował dużo w krajach Ameryki Południowej, gdzie zdobył równie mocną pozycję, jak w swojej ojczyźnie.

Życiorys

Lata 50., 60. i 70.

Michele Scommegna w wieku dziesięciu lat został zapisany przez ojca do Istituto Arcivescovile Sacro Cuore di Manfredonia. Po zakończeniu edukacji i powrocie do rodzinnego domu postanowił zostać piosenkarzem. Zaczął uczestniczyć w niewielkich, regionalnych festiwalach, takich jak Festival di Jesi, La Caravella dei successi i Castrocaro. W 1958 roku przeniósł się do Mediolanu, ówczesnego centrum włoskiej muzyki rozrywkowej i siedziby głównych włoskich wytwórni fonograficznych. Nagrał kilka singli dla wytwórni SAAR, które jednak nie zdobyły powodzenia. W 1964 roku wydał singel „Amore ritorna a casa”, który, zaprezentowany na festiwalu Cantagiro, zapoczątkował jego udaną karierę artystyczną. W 1965 roku Di Bari zadebiutował na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo, gdzie w parze z Genem Pitneyem wykonał utwór „Amici miei”, która zdobyła drugie miejsce. Z tym samym wykonawcą uczestniczył również w kolejnych festiwalach: w 1966 roku z piosenką „Lei mi aspetta” i w 1967 – z „Guardati alle spalle”. 21 grudnia 1967 roku ożenił się z Agnese Girardello, a rok później podpisał kontrakt z wytwórnią RCA. W 1970 roku wystąpił na festiwalu w San Remo, prezentując w parze z duetem Ricchi e Poveri utworem „La prima cosa bella”, który zajął drugie miejsce. W kolejnych latach Di Bari wygrał festiwal: w 1971 roku z piosenką „l cuore è uno zingaro”, wykonaną w parze z Nadą, a rok później z utworem „I giorni dell’arcobaleno”, z którym reprezentował Włoch podczas 17. Konkursu Piosenki Eurowizji, zajmując ostatecznie szóste miejsce.

W sezonie 1971–1972 wygrał konkurs telewizyjny Canzonissima, śpiewając piosenkę „Chitarra suona più piano”. W 1972 roku wystąpił jako aktor w filmie Torino nera Carla Lizzaniego, komponując również do niego ścieżkę dźwiękową. Zaczął zdobywać popularność poza granicami Włoch, a zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej, gdzie nagrywał swoje piosenki w języku hiszpańskim. Dużym powodzeniem w Ameryce Południowej cieszył się jego album Lei mia wydany w 1977 roku.

Lata 80. i późniejsze

W 1981 artysta wydał album pt. Passo dopo passo, a pochodzący z niego singiel „Giuro”, okazał się sukcesem w wersji hiszpańskiej. W kolejnych latach Nicola di Bari ograniczył działalność artystyczną, poświęcając uwagę rodzinie. W latach 1985–1995 odbywał międzynarodową trasę koncertową, wystąpił w Kanadzie, Ameryce Południowej, Japonii i Australii. W przerwach między koncertami występował też w telewizji. Pochodzący z albumu Innamorarsi singel „Rosa” okazał się kolejnym sukcesem artysty na południowoamerykańskich listach przebojów. W kolejnych latach ukazały się kompilacje najlepszych utworów artysty. Lata 1998–2010 upłynęły pod znakiem realizacji nowych projektów i koncertów we Włoszech i za granicą.

Dyskografia

Albumy" class="mw-editsection-visualeditor">edytuj | edytuj kod]

  • 1970 – Nicola Di Bari Canta Luigi Tenco
  • 1971 – Nicola Di Bari
  • 1972 – I Giorni Dell'Arcobaleno
  • 1972 – Vol. 2
  • 1972 – Nicola Di Bari En Español
  • 1973 – Paese
  • 1974 – La Colomba Di Carta
  • 1976 – Un Successo Dopo L'Altro
  • 1977 – Nicola Di Bari
  • 1981 – Passo Dopo Passo
  • 1983 – L'Amore È
  • 1986 – Enamorarse
  • 1987 – Encanto
  • 1995 – Nicola Di Bari
  • 1997 – Mi Corazon Es Un Gitano
  • (rok nieznany) – Nicola Di Bari
  • (rok nieznany) – Los Exitos De Nicola Di Bari En Español

Single i EP-ki" class="mw-editsection-visualeditor">edytuj | edytuj kod]

  • 1963 – „Perchè t ne vai” / „Piano...pianino”
  • 1964 – „Non farmi piangere più” / „Ti tendo le braccia”
  • 1964 – „Amore ritorna a casa” / „Senza motivo”
  • 1965 – „Piangero”
  • 1965 – „Canta en Español” (EP)
  • 1965 – „Non sai come ti amo” / „Un amore vero”
  • 1965 – „Amici miei” / „Amo solo te”
  • 1966 – „Lei mi aspetta”
  • 1966 – „3000 tamburi”
  • 1967 – „Se mai ti parlassero di me” / „Giramondo”
  • 1967 – „Nicola Di Bari” (EP)
  • 1967 – „Trotamundos” / „Solo Ciao”
  • 1968 – „Il mondo è grigio, Il mondo è blu” / „Solo Ciao”
  • 1969 – „Eternamente” / „La vita e l'amore”
  • 1970 – „Vagabondo” / „La mia Donna”
  • 1970 – „La prima cosa bella”
  • 1970 – „Es preferible”
  • 1971 – „Il cuore è uno zingaro” / „Agnese”
  • 1971 – „Un uomo molte cose non le sa” (Lucio Dalla / Nicola Di Bari)
  • 1971 – „Itaca”
  • 1971 – „Una ragazzina come te” / „Zapponeta"
  • 1971 – „Chitarra suona più piano” / „Lontano, Lontano”
  • 1971 – „Anima” / „Pioverà Pioverà”
  • 1972 – „Paese” / „Qualche cosa in più”
  • 1972 – „I giorni dell'arcobaleno”
  • 1972 – „Occhi chiari” / „Chelsea” (Nicola Di Bari / Kathy & Gulliver)
  • 1972 – „Los dias del arco iris”
  • 1974 – „Il matto del villaggio” / „Piccola donna”
  • 1974 – „Ti fa bella l'amore” / „Ad esempio a me piace il sud”
  • 1975 – „Nicola Di Bari en Español”
  • 1975 – „Beniamino” / „Tema di Beniamino”
  • 1975 – „Sai che bevo sai che fumo” / „Libertà”
  • 1975 – „Prueba llamarme amor” / „He sabido que te amaba”
  • 1976 – „La più bella del mondo”
  • 1976 – „La mas bella del mundo la piú bella del mondo”
  • 1976 – „E ti amavo” / „Momento”
  • 1977 – „La más bella del mundo” / „Ana no está”
  • 1977 – „El amor te hace linda” / „Por ejemplo”
  • 1979 – „Chiara”
  • 1980 – „Los días del arco iris” / „Como Violetas”
  • 1981 – „Giuro”
  • rok nieznany – „Il cuore è uno zingaro” / „Agnese”
  • rok nieznany – „El corazón es un gitano” / „El último romántico”

Przypisy

  1. ↑ Craig Harris w: AllMusic: Nicola Di Bari: Artist Biography by Craig Harris. www.allmusic.com. . (ang.).
  2. ↑ a b c Nicola Di Bari. La mia biografia. www.nicoladibari.it. . (wł.).
  3. ↑ Storiaradiotv.it: Canzonissima. www.storiaradiotv.it. . . (wł.).
  4. ↑ www.nicoladibari.it: Nicola Di Bari. La carriera. www.nicoladibari.it. . (wł.).
  5. ↑ Discogs: Nicola Di Bari Discography: Albums. www.discogs.com. . (ang.).
  6. ↑ Discogs: Nicola Di Bari Discography: Singles & EPs. www.discogs.com. . (ang.).

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Reprezentanci Włoch w Konkursie Piosenki Eurowizji

Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot