Niestierow

W tym artykule poruszony zostanie temat Niestierow, który w ostatnim czasie budzi coraz większe zainteresowanie. Z różnych perspektyw i podejść temat ten wywołał debaty i refleksje w różnych obszarach, takich jak społeczeństwo, kultura, polityka, ekonomia i nauka. Zostaną zbadane jego implikacje, ewolucja w czasie i dzisiejsze znaczenie, w celu przedstawienia kompleksowej i szczegółowej wizji Niestierow. Zbadane zostaną jego różne wymiary, analizując jego konsekwencje, wpływ na poziom globalny i jego przyszłe prognozy. Celem dogłębnej i wyczerpującej analizy jest przyczynienie się do zrozumienia i poznania Niestierow, wzbogacając w ten sposób debatę i refleksję wokół tego tematu o niewątpliwym znaczeniu.

Niestierow
Нестеров
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Rosja

Obwód

 królewiecki

Powierzchnia

8 km²

Wysokość

65 m n.p.m.

Populacja (2021)
• liczba ludności


3937

Nr kierunkowy

40144

Kod pocztowy

238010

Położenie na mapie obwodu królewieckiego
Mapa konturowa obwodu królewieckiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Niestierow”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Niestierow”
Ziemia54°38′N 22°34′E/54,633333 22,566667
Strona internetowa

Niestierow, Stołupiany (ros. Нестеров, niem. Stallupönen, lit. Stalupėnai) – miasto w obwodzie królewieckim w Rosji, siedziba rejonu. W 2021 roku liczyło 3937 mieszkańców.

Miejscowość położona we wschodniej części obwodu królewieckiego około 25 kilometrów na wschód od Gusiewa i 10 kilometrów od granicy z Litwą, na linii kolejowej Kaliningrad-Moskwa i trasie E28.

Obecnie ośrodek przemysłu spożywczego i wydobycia torfu. Ze względu na liczną mniejszość litewską, ważny ośrodek kultury litewskiej w Rosji.

Historia

Stołupiany na pocz. XX w.

Osada założona w roku 1539. Do 1657 pod zwierzchnictwem Królestwa Polskiego jako lenno, następnie pod panowaniem brandenbursko-pruskim, w 1701 została częścią Królestwa Prus. W czasie zarazy z lat 17091711 miasto wyludniło się, gdy zmarło 1800 osób, a w 1719 roku dotknął je i poważnie zniszczył pożar. 22 czerwca 1722 roku król pruski Fryderyk I nadał miejscowości prawa miejskie. Regularny układ urbanistyczny z dwoma prostokątnymi placami zaprojektowany został przez architekta Joachima Ludwiga Schultheißa von Unfried. W pierwszej połowie XVIII wieku do miasta napłynęli imigranci z Nassau, Frankonii i Szwajcarii. Ewangelicki kościół parafialny zbudowano w latach 17561758, a wieżę dostawiono w 1910 roku, ale wyposażenie było wcześniejsze, XVII-wieczne. Od 1818 roku była to siedziba powiatu (niem. Landkreis). W roku 1860 do miasta dotarła linia kolejowa z Królewca. Od 1871 w granicach Niemiec.

Zrujnowane Stołupiany w czasie I wojny światowej

17 sierpnia 1914 roku w pobliżu miasta rozegrała się pierwsza zwycięska dla Niemców bitwa na froncie wschodnim I wojny światowej. W wyniku działań wojennych miasto doznało poważnych zniszczeń. Dzięki pomocy partnerskiego miasta Kassel zostało sprawnie odbudowane pod kierunkiem architekta okręgowego Kurta Fricka. W 1938 roku naziści zmienili nazwę miasta na Ebenrode (obowiązywała do 1946), gdyż pierwotna, pochodząca z języka litewskiego nazwa (od nazwy pobliskiej rzeki) została uznano za niewłaściwą. W tym okresie na wschodzie Niemiec zmieniono wiele nazw o słowiańskim i litewsko-pruskim rodowodzie.

W okresie sierpień-październik 1944 roku, w obliczu zbliżającego się frontu, ludność cywilna miasta i powiatu została ewakuowana. Miasto zdobył 25 października 3. Gwardyjski Korpus Strzelców z 28 Armii, wchodzącej w skład 3. Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej. Po wojnie miasto i okoliczne tereny włączono do ZSRR. W 1946 roku nazwę miasta zmieniono na Niestierow na cześć Bohatera Związku Radzieckiego pułkownika Stiepana K. Niestierowa, który zginął 20 października 1944 roku podczas forsowania rzeki Pissy w okolicach Trakehnen (około 12 km na zachód od miasta). Z historycznej zabudowy miasta zachowane nieliczne budynki, w tym także obiekty z lat 1915–1918.

Zabytki
Wieża ciśnień
Cerkiew Świętego Ducha

Osoby urodzone w miejscowości

Zabytki

Przypisy

Bibliografia

  • Georg Dehio: Handbuch der Deutschen Kunstdenkmäler, neu bearb. von Ernst Gall Deutschordensland Preußen, unter Mitw. von Bernhard Schmid und Grete Tiemann, München; Berlin, Deutscher Kunstverlag, 1952
  • Handbuch der historischen Stätten, Ost- und Westpreußen, hrsg. von Erich Weise, Stuttgart, Kröner, 1981, ISBN 3-520-31701-X (unveränd. Nachdr. d. 1. Aufl. 1966)
  • Dehio-Handbuch der Kunstdenkmäler West- und Ostpreußens. Die ehemaligen Provinzen West- und Ostpreußen (Deutschordensland Preußen) mit Bütower und Lauenburger Land, bearb. von Michael Antoni, München; Berlin, Deutscher Kunstverlag, 1993, ISBN 3-422-03025-5
  • Jan Salm: Odbudowa miast wschodniopruskich po I wojnie światowej. Zagadnienia architektoniczno-urbanistyczne, Olsztyn, Borussia, 2006, ISBN 83-89233-27-4

Linki zewnętrzne