W dzisiejszym świecie Nikola Grbić zyskał nieoczekiwane znaczenie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, oddźwięk w kulturze popularnej czy znaczenie na polu akademickim, Nikola Grbić stał się głównym tematem debaty i refleksji. Od swoich początków po dzisiejszą ewolucję Nikola Grbić wywarł wpływ na sposób, w jaki postrzegamy otaczający nas świat, przed i po. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Nikola Grbić, analizując jego wpływ w różnych obszarach i jego rolę w kształtowaniu naszej rzeczywistości.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
195 cm | ||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||
|
Nikola Grbiċ (srb.Никола Грбић) (ur. 6 września 1973 w Zrenjaninie) – serbski siatkarz, grający na pozycji rozgrywającego. Wielokrotny reprezentant Serbii. Od 12 stycznia 2022 selekcjoner reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn.
Jego ojciec Miloš (ur. 1943) w reprezentacji Jugosławii rozegrał 193 meczów. Był aktywnym siatkarzem w latach 1960-1982. Zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Europy 1975 w Belgradzie. Po zakończeniu kariery przez długi czas był trenerem młodzieżowego klubu z Kleku, gdzie był także nauczycielem, a następnie dyrektorem. Został zasłużonym sportowcem Jugosławii. Jest laureatem Orderu Zasługi dla Ludu ze Srebrnym Wiankiem w 1975 roku. Zmarł 16 września 2008 roku w Wojskowej Akademii Medycznej w Belgradzie.
15 lipca 2006 roku poślubił swoją żonę Stanislave, z którą ma synów Matija (ur. 2007) i Miloša (ur. 2010).
Jest młodszym bratem także utytułowanego siatkarza reprezentacji Serbii – Vladimira Grbicia. Wybrany do najlepszej drużyny świata 2009 według magazynu "L'Équipe". W okresie 2009 do 2013 reprezentant włoskiego klubu Bre Banca Lannutti Cuneo, po sezonie 2011/12 przedłużył umowę z klubem o kolejne dwa lata. W październiku 2013 podpisał kontrakt z rosyjskim klubem Zenit Kazań, w którym występował do zakończenia kariery sportowej w 2014 roku.
Karierę reprezentacyjną zakończył po Mistrzostwach Świata w 2010 we Włoszech, na których zdobył brązowy medal.
Po zdobyciu Mistrzostwa Rosji w 2014 został trenerem włoskiej drużyny Sir Safety Perugia, którą prowadził przez sezon 2014/2015. Od lutego 2015 do sierpnia 2019 roku był trenerem reprezentacji Serbii.
W 2016 roku został wprowadzony do Volleyball Hall of Fame.
20 maja 2019 został szkoleniowcem polskiego klubu sportowego Grupa Azoty ZAKSA Kędzierzyn-Koźle. Z pełnionej funkcji zrezygnował 17 maja 2021. Również ponownie był trenerem włoskiego klubu Sir Safety Perugia. 12 stycznia 2022 został selekcjonerem reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn.
Lata | Kluby |
---|---|
1987–1990 | Gik Banat |
1990–1994 | OK Vojvodina Nowy Sad |
1994–1995 | Gabeca Galatron Montichiari |
1995–1996 | TNT Traco Catania |
1996–1997 | Gabeca Fad Montichiari |
1997–1999 | Alpitour Cuneo |
1999–2000 | Sisley Treviso |
2000–2003 | Asystel Milano |
2003–2007 | Copra Berni Piacenza |
2007–2009 | Itas Diatec Trentino |
2009–2013 | Bre Banca Lannutti Cuneo |
2013–2014 | Zenit Kazań |
Mistrzostwo Serbii i Czarnogóry:
Superpuchar Serbii i Czarnogóry:
Superpuchar Europy:
Puchar Europy Zdobywców Pucharów:
z reprezentacją Jugosławii
z reprezentacją Serbii i Czarnogóry
z reprezentacją Serbii
z reprezentacją Serbii
z reprezentacją Polski