W tym artykule zagłębimy się w świat ORP Admirał Sierpinek, aby zbadać jego wiele aspektów i odkryć jego znaczenie w różnych kontekstach. Na przestrzeni dziejów ORP Admirał Sierpinek odgrywał fundamentalną rolę w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki się komunikujemy, pracujemy i funkcjonujemy w społeczeństwie. Od swoich początków do dzisiejszego znaczenia, ORP Admirał Sierpinek był przedmiotem badań i debat, generując niekończące się interpretacje i opinie. W tym artykule proponujemy analizę i refleksję na temat ORP Admirał Sierpinek, odkrywając jego najważniejsze aspekty i oferując krytyczne i wszechstronne spojrzenie, które pozwala nam zrozumieć jego prawdziwy zakres.
ORP „Admirał Sierpinek” w 1930 r. | |
Historia | |
Polska | |
Nazwa |
Tatiana / T-2 / ORP Admirał Sierpinek |
---|---|
Wejście do służby | |
Wycofanie ze służby | |
MW ZSRR | |
Nazwa |
Pripjat |
Wejście do służby |
1941 |
Wycofanie ze służby |
1941 |
Los okrętu |
zatopiony |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
117,5 tony |
Długość |
45 m |
Szerokość |
9,6 m |
Zanurzenie |
0,7 |
Napęd | |
1 maszyna parowa podwójnego rozprężania o mocy 80 KM bocznokołowiec | |
Prędkość |
14 km/godz. |
Uzbrojenie | |
2 ckm 7,92 mm Maxim wz. 08 | |
Załoga |
49 ludzi |
ORP Admirał Sierpinek – polski okręt sztabowy, dawny rosyjski parowiec „Tatiana”. Służył w Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej Polskiej Marynarki Wojennej od 13 sierpnia 1920 do 18 września 1939. Nazwa upamiętniała Mateusza Sierpinka – pierwszego polskiego admirała (XVI w.).
Pierwotnie rosyjski statek towarowo-pasażerski, w marcu 1919 zmobilizowany przez bolszewików do Wojennej Flotylli Prypeckiej jako okręt-baza wodnosamolotów. Zdobyty przez Polaków 27 kwietnia 1920 roku w Czarnobylu i wcielony do służby jako transportowiec „T-2”. Podczas odwrotu wojsk polskich samozatopiony 25 lipca 1920 na Pinie, wydobyty przez wojska sowieckie, przeholowany do Mostów Wołyńskich i tam podczas ich odwrotu ponownie samozatopiony. Ponownie wydobyty przez Polaków w kwietniu 1921 roku, gruntownie wyremontowany w stoczni w Modlinie i w 1922 wcielony do Flotylli Wiślanej.
W 1925 roku skierowany do Szkoły Specjalistów Morskich w Świeciu, gdzie służył jako okręt szkoleniowy.
W październiku 1928 roku został skierowany do Flotylli Pińskiej, gdzie od kwietnia 1929 roku służył jako statek sztabowy. W 1935 roku został gruntownie wyremontowany i przebudowany.
W wypadku wojny miał pełnić zadanie dozorowania przepraw na rzece Prypeć w rejonie Kanału Sytnickiego. 30 sierpnia 1939 roku okręt udał się na wyznaczone miejsce. Po agresji sowieckiej 17 września musiał zostać samozatopiony, gdyż niskie stany wód uniemożliwiały żeglugę.
Wydobyty przez Rosjan w 1941 i wcielony do służby jako statek sztabowy „Pripjat” („Prypeć”). Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w czerwcu 1941 wycofany na Dniepr i tam zatopiony przez Luftwaffe.