Orkady Południowe
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Orkady Południowe. Niezależnie od tego, czy jesteś miłośnikiem historii, miłośnikiem literatury, fanem muzyki, czy po prostu chcesz nauczyć się czegoś nowego, Orkady Południowe ma coś do zaoferowania dla każdego. Zbadamy jego pochodzenie, wpływ na współczesne społeczeństwo i możliwy przyszły rozwój. Od swoich przodków po dzisiejsze znaczenie, Orkady Południowe to temat, który nigdy nie przestaje zaskakiwać i fascynować tych, którzy zagłębiają się w jego badania. Przygotuj się na ekscytującą podróż po tym ekscytującym wszechświecie!
 Zdjęcie satelitarne wysp w lecie 2011 r. | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Wyspy | |
| Powierzchnia |
622 km² |
Mapa
| |
Położenie na mapie Antarktyki  | |
 60°35′S 45°30′W/-60,583333 -45,500000
| |
Orkady Południowe – grupa wysp antarktycznych w północnej części Oceanu Południowego, na północny wschód od Półwyspu Antarktycznego. Obszar archipelagu wynosi około 622 km², wyspy cechują się surowym i skalistym krajobrazem, oraz polarnym klimatem. Do wysp roszczą sobie prawa Argentyna i Wielka Brytania.
Do większych wysp archipelagu należą: Coronation, Laurie, Powell oraz Signy. W archipelagu znajdują się także mniejsze wysepki (jak Acuña Island) i skały. Na wyspach Laurie i Signy znajdują się stacje polarne, odpowiednio: argentyńska Orcadas i brytyjska Signy.
Geografia
Orkady Południowe stanowią grupę wysp leżących na południowo-zachodnim skraju Oceanu Atlantyckiego, około 550 km na północny wschód od Półwyspu Antarktycznego. Archipelag składa się z dwóch największych wysp: Coronation na zachodzie i Laurie na wschodzie oraz kilku mniejszych wysp. Linia brzegowa większych wysp jest dobrze rozwinięta, a na jej rozwój wpływ maja warunki klimatyczne (czoła, jęzory lodowców na wybrzeżu, kry i góry lodowe). Wybrzeże jest przeważnie skaliste i surowe, znaczne obszary brzegu morskiego są zlodowaciałe.
Wyspy zbudowane są ze skał osadowych, silnie sfałdowanych, które pochodzą z paleozoiku i mezozoiku. Poza tym występują zmetamorfizowane łupki i intruzje dolerytowe. Wyspy są na ogół górzyste. Najwyższe wzniesienie - Mount Nivea wznosi się na 1266 m n.p.m. Krajobraz jest urozmaicony nie tylko obszarami górskimi, ale i formami krajobrazu glacjalnego (lodowce).
Wyspy leżą w strefie klimatu polarnego, cechującego się suchą i mroźną pogodą. Średnia roczna temperatura wynosi -5 °C, w okresie zimowym spada do -40 °C. Klimat jest suchy ze względu na kontynentalne oddziaływanie mroźnych i suchych mas powietrza znad Antarktydy. Toteż roczne opady wynoszą tylko 380 mm i są to niemal wyłącznie opady śniegu występujące przez 8 miesięcy w roku. W okresie krótkiego lata temperatury wynoszą około 2 °C.
Na wyspach w zasadzie nie ma wód powierzchniowych, ze względu na ujemne średnie temperatury. Latem, gdy występują dodatnie temperatury, pojawiają się niewielkie strumienie i potoki, zasilane głównie topniejącymi w tym czasie lodowcami. Od kwietnia do listopada (jesień-zima-wiosna) wody przybrzeżne są zamarznięte.
Warunki klimatyczne jakie panują na wyspach sprawiają, że szata roślinna jest uboga zarówno pod względem gatunkowym jak i pod względem bujności. 90% powierzchni wysp jest pokryta śniegiem i lodem, liczne są lodowce. Roślinność ogranicza się to formacji tundrowej, jaką reprezentują mchy i porosty. Brak drzew i krzewów. Fauna także jest dość uboga pod względem gatunkowym, ale dość liczna, występują w formie kolonii. Liczne ptactwo morskie występuje na wybrzeżu Orkadów Południowych. Na wyspach żyją także kolonie pingwinów, głównie pingwinów Adeli.
Historia
Archipelag odkryty w 1821 roku przez łowców fok, Anglika George’a Powella i Amerykanina Nathaniela Palmera. Orkady Południowe były częścią brytyjskiej kolonii Falklandy. Pierwotnie wyspy były nazywane Powell’s Group, czyli Grupą Powella, od nazwiska odkrywcy. W 1823 roku angielski żeglarz James Weddell nadał wyspom obecną nazwę. W XIX wieku wyspy często były odwiedzane przez wielorybników. Orkady Południowe zostały dokładnie zbadane przez ekspedycję szkockiego polarnika i oceanografa Williama Speirsa Bruce’a w 1903 roku.
Zobacz też
Bibliografia
- Encyklopedia Geograficzna Świata: Australia, Oceania, Antarktyda. Wyd. OPRES Kraków 1997 ISBN 83-85909-24-9
- Opis wyprawy Bruce'a (ang.)