W poniższym artykule chcemy dogłębnie zgłębić temat Osiek Łużycki. Niezależnie od tego, czy Osiek Łużycki to kluczowa data w historii, ważna zawodowo osoba czy aktualny temat, naszym celem jest przeanalizowanie każdego aspektu i aspektu, aby zapewnić naszym czytelnikom pełny i szczegółowy przegląd. Na tych stronach będziemy zagłębiać się w Osiek Łużycki z różnych perspektyw, oferując aktualne informacje, krytyczne analizy i opinie ekspertów, aby nasi czytelnicy mogli w pełni zrozumieć znaczenie i wpływ Osiek Łużycki w ich odpowiednim kontekście.
wieś | |
Kościół i szkoła podstawowa | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość | |
Liczba ludności (III 2011) | |
Strefa numeracyjna |
75 |
Kod pocztowy | |
Tablice rejestracyjne |
DZG |
SIMC |
0193341 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Zgorzelec | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego | |
51°04′52″N 14°59′50″E/51,081111 14,997222 |
Osiek Łużycki (niem. Wendisch Ossig, gł. Osěk) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Zgorzelec.
Osiek Łużycki to średniej wielkości wieś o długości około 1,2 km, leżąca na Pogórzu Izerskim, w południowej części Równiny Zgorzeleckiej, na wysokości około 195-210 m n.p.m.
W latach 1954-1959 wieś była siedzibą gromady Osiek Łużycki, po jej zniesieniu w gromadzie Radomierzyce. W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Nazwa prawdopodobnie wywodzi się od łużyckiego słowa oznaczającego "siekanie" i związana jest z deforestacją - wysiekaniem lasu. Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia formę nazwy - Ossek podając jej znaczenie "Waldhau" - "Wykarczowany las".
Śląski pisarz Konstanty Damrot w swojej pracy o znaczeniu nazw na Śląsku wydanej w 1896 roku w Bytomiu wymienia nazwę wsi w obecnym polskim brzmieniu "Osiek", a także niemiecką Wendisch Ossig (pol. Wendyjski Ossiek), która wywodzi się od Wendów jak Niemcy nazywają w Niemczech Serbów łużyckich potomków Słowian połabskich. Damrot podaje także dwie wcześniejsze nazwy zanotowane w dokumentach średniowiecznych: z 1385 roku "Ozzek" oraz 1340 "Wendiss Ossigk".
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są: