Pawia

W dzisiejszym świecie Pawia jest przedmiotem debaty i analiz w różnych obszarach. Od psychologii po politykę, Pawia przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i obywateli. W kontekście, w którym informacje stale przepływają przez sieci społecznościowe i media, nieuniknione jest zainteresowanie Pawia i jego wpływem na nasze społeczeństwo. W tym artykule szczegółowo zbadamy implikacje Pawia w różnych obszarach, a także możliwe implikacje na przyszłość. Bez wątpienia Pawia stał się niezbędnym elementem w życiu codziennym i nie można lekceważyć jego znaczenia.

Pawia
Pavia
Ilustracja
Kryty Most (wł. Ponte Coperto) na rzece Ticino
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Włochy

Region

 Lombardia

Prowincja

Pawia

Gmina

Pawia

Powierzchnia

62 km²

Wysokość

77 m n.p.m.

Populacja (2004)
• liczba ludności
• gęstość


71074
1146,4 os./km²

Nr kierunkowy

0382

Kod pocztowy

27-100

Tablice rejestracyjne

PV

Położenie na mapie Lombardii
Mapa konturowa Lombardii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Pawia”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Pawia”
Ziemia45°11′N 9°09′E/45,183333 9,150000
Strona internetowa

Pawia (wł. Pavia, łac. Ticinum) – miasto i gmina we Włoszech (Lombardia), położone w zachodniej części Niziny Padańskiej nad rzeką Ticino, ok. 30 km na południe od Mediolanu.

Ośrodek administracyjny prowincji Pawia. Rozwinięty przemysł metalurgiczny (hutnictwo żelaza), maszynowy, elektrotechniczny (produkcja maszyn do szycia) i metalowy. Nadto zakłady przemysłu chemicznego (fabryka włókien sztucznych), włókienniczego i spożywczego (produkcja wina). Węzeł komunikacyjny. Uniwersytet (założony w 1361). Ośrodek turystyczny.

Według danych na rok 2004 gminę zamieszkiwały 71 074 osoby, 1146,4 os./km².

Historia

W starożytności miasto nosiło nazwę Ticinum. Według Pliniusza Starszego założone przez dwa liguryjskie plemiona Laevitów i Mariców, zaś według Ptolemeusza przez celtyckich Insubrów. Około 220 p.n.e. zostało podbite przez Rzymian. Pawia leżała nad jednym z odgałęzień Via Aemilia. W 452 n.e. zniszczona przez wojska Attyli, a w 476 – przez Germanów pod wodzą Odoakra, który mścił się za pomoc udzieloną przez mieszkańców Flawiuszowi Orestesowi, ojcu ostatniego cesarza rzymskiego. Goci ufortyfikowali Pawię. Był to ich ostatni punkt oporu w walkach z Belizariuszem. Od VI w. pod panowaniem Longobardów, rozwinęła się w jedno z największych miast Italii. W latach 568–774 stolica Królestwa Longobardów. W 774 zdobyta przez Franków. W XI-XII wieku rywalizowała z Mediolanem. W XII w. niezależna komuna miejska. W czasie sporów Gibelinów i Gwelfów Pawia tradycyjnie popierała tych pierwszych. W 1359 przeszła w posiadanie wicehrabiów MediolanuViscontich. W 1361 dzięki staraniom Galeazzo II Viscontiego założono uniwersytet. Wkrótce rozwinęła się w znaczący ośrodek kulturalny i centrum polityczne Italii. W 1525 w pobliżu miasta rozegrała się bitwa, w której wojska cesarza Karola V wspierane przez mieszkańców Pawii i oddziały szwajcarskie rozbiły wojska francuskie pod wodzą króla Franciszka I. W kolejnych latach w rękach Hiszpanów (1535–1714) i Austriaków (1714–1859). W 1859 Pawia została włączona do Królestwa Sardynii, od 1861 jest w zjednoczonych Włoszech.

Zabytki

W pobliżu miasta znajduje się kartuzja Certosa di Pavia z XIV w. z gotyckim kościołem z XV-XVIII w. o wspaniałej renesansowej fasadzie (renesans lombardzki) i cennym wyposażeniu wnętrza oraz z bogatym zdobnictwem krużganków.

Urodzeni w Pawii

Transport

W mieście znajduje się stacja kolejowa Pavia.

Galeria

Miasta partnerskie

Przypisy

  1. Pawia, Encyklopedia PWN .
  2. Damien Simonis, Alison Bing, Duncan Garwood, Abigail Hole: Lonely Planet - Italy Travel Guide. Wyd. VIII. Lonely Planet, 2008, s. 271. ISBN 978-1741043112.

Linki zewnętrzne