Prąd Zatokowy

W tym artykule poznamy fascynujący świat Prąd Zatokowy i wszystko, co ma do zaoferowania. Od początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Prąd Zatokowy jest tematem interesującym ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Na tych stronach będziemy szczegółowo analizować najważniejsze aspekty Prąd Zatokowy, odkrywając jego tajemnice i odkrywając nowe aspekty, o których być może nie miałeś pojęcia. Przygotuj się na zanurzenie się w podróż pełną odkryć i poznania Prąd Zatokowy, która niewątpliwie pozostawi Cię z odnowioną i wzbogacającą perspektywą.

Prąd zatokowy
Temperatura powierzchni północno-zachodniego Atlantyku. Ameryka Północna ma kolor czarny i ciemnogranatowy, a Prąd Zatokowy – czerwony

Prąd Zatokowy (także Golfsztrom, Golfstrom) – ciepły podpowierzchniowy prąd morski, który płynie wzdłuż wschodniego wybrzeża Ameryki w kierunku Europy.

System Prądu Zatokowego jest wyjątkowo skomplikowany, co utrudnia jego precyzyjne opisanie. Golfsztrom stanowi sieć prądów, których położenie może się zmieniać i które mogą pojawiać się i znikać z upływem czasu. W wąskim znaczeniu, Golfsztrom bierze początek z połączenia Prądu Florydzkiego z Prądem Antylskim u wschodnich wybrzeży Stanów Zjednoczonych, w pobliżu przylądka Hatteras w Karolinie Północnej i płynie z prędkością około 9 km/h łukiem w kierunku północno-wschodnim do wybrzeży Nowej Fundlandii w Kanadzie, które omija z południowego wschodu. W tym rejonie zwanym deltą Golfsztromu bifurkuje. Główna część wód Golfsztromu kieruje się na południowy wschód, część zaś jako Prąd Północnoatlantycki płynie w kierunku Wielkiej Brytanii. Tam wody Prądu Północnoatlantyckiego oddają ciepło atmosferze, ogrzewając Europę (także jako np. Prąd Norweski).

Niektóre źródła twierdzą, że Prąd Zatokowy ma początek w Zatoce Meksykańskiej. Czasami Golfsztrom definiuje się jeszcze szerzej jako połączenie prądów: Florydzkiego, Zatokowego, Północnoatlantyckiego i Norweskiego – stąd powszechne mniemanie, że Golfsztrom jest prądem ciepłym.

Golfsztrom ma znaczący wpływ na klimat terenów lądowych w jego pobliżu. Transportuje ciepłe wody, które potem z Prądem Północnoatlantyckim dostają się w okolice Europy. Zimą powietrze nad oceanem na zachód od wybrzeży Norwegii jest średnio o ponad 4,4 °C cieplejsze niż powietrze na podobnych szerokościach geograficznych, co jest jedną z największych anomalii tego typu.

Przypisy

Bibliografia