Rewolwer wiązkowy
W tym artykule zbadamy temat Rewolwer wiązkowy pod różnymi kątami, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od początków do dzisiejszego znaczenia Rewolwer wiązkowy był tematem zainteresowania i debaty w różnych obszarach, przyciągając uwagę ekspertów i profesjonalistów z różnych dziedzin. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy dotyczące Rewolwer wiązkowy, a także jego możliwe implikacje na przyszłość. Przeanalizujemy także konkretne przykłady ilustrujące znaczenie Rewolwer wiązkowy we współczesnym kontekście. Na koniec postawimy pytania i refleksje, które zachęcą czytelnika do pogłębienia wiedzy i zrozumienia Rewolwer wiązkowy.
Rewolwer wiązkowy (potocznie pieprzniczka, ang. pepper-box) – krótka broń palna ładowana odprzodowo, wyposażona w zespół 4–6 luf. Każdorazowe naciśnięcie spustu powoduje obrót zespołu luf, napięcie kurka, a następnie wystrzał.
Opis
Próby konstruowania broni strzeleckiej wyposażonej w wiązkowy układ luf podejmowano już od XVI wieku, nie odnosząc jednak na tym polu większych sukcesów. Broń tego typu rozpowszechniła się dopiero po wynalezieniu na początku XIX wieku zamka kapiszonowego. Szczyt popularności rewolwerów wiązkowych przypadł na lata 20–30 XIX wieku, po czym konstrukcje tego typu uległy szybkiej marginalizacji ze względu na popularyzację znacznie praktyczniejszych rewolwerów wyposażonych w obrotowe bębny. Z tego też względu, wiele pieprzniczek zostało zmodernizowanych w tak zwane rewolwery przejściowe (przebudowa polegająca na zastąpieniu zespołu luf, bębnem z pojedynczą lufą).
Rewolwer wiązkowy był najczęściej bronią o kalibrze 8–12 milimetrów, przeznaczoną do obrony osobistej.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Kwaśniewicz 1987 ↓, s. 134-136.
Bibliografia
- Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o dawnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07350-3.