Rezerwat przyrody Białe Ługi
W dzisiejszym świecie Rezerwat przyrody Białe Ługi stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne, znaczenie w nauce czy wpływ na kulturę popularną, Rezerwat przyrody Białe Ługi przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule staramy się dokładnie zbadać wszystkie aspekty związane z Rezerwat przyrody Białe Ługi, analizując jego wpływ w różnych obszarach i oferując kompleksową i dogłębną wizję tego fascynującego tematu. Od jego początków po obecne znaczenie, ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i szczegółowego spojrzenia na Rezerwat przyrody Białe Ługi, oferując czytelnikom szersze i bogatsze zrozumienie tego zjawiska.
| rezerwat torfowiskowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1959 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
408,75 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Daleszyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kieleckiego  | |
 50°45′N 20°51′E/50,750000 20,850000
| |
Rezerwat przyrody Białe Ługi – rezerwat torfowiskowy w gminie Daleszyce, w powiecie kieleckim, w województwie świętokrzyskim. Leży w granicach Cisowsko-Orłowińskiego Parku Krajobrazowego.
- Powierzchnia: 408,75 ha (akt powołujący podawał 408,44 ha)
- Rok utworzenia: 1959
- Numer ewidencyjny WKP: 023
- Charakter rezerwatu: częściowy
- Przedmiot ochrony: kompleks torfowisk śródleśnych z interesującymi zespołami roślinności bagiennej i bogatą awifauną.
Największe na obszarze wyżyn polskich torfowisko wysokie. Strefę centralną wododziałową zajmują torfowiska wysokie i przejściowe, a strefy skrzydłowe, w których formują się odpływające w różne strony rzeki Trupień i Czarna, opanowały niskie torfowiska olesowe. Swoje powstanie zawdzięcza warstwie nieprzepuszczalnych iłów. Około 33% powierzchni rezerwatu zajmuje roślinność torfowiskowa: żurawina błotna, modrzewnica zwyczajna, rosiczka okrągłolistna i inne. Wśród obszarów leśnych na uwagę zasługuje szereg oligotroficznych i eutroficznych zbiorowisk olsów, łęgów, grądów niskich oraz oligotroficznych borów suchych i wilgotnych. Występują tu rzadkie gatunki roślin: rosiczka okrągłolistna, rosiczka długolistna, tajęża jednostronna, wątlik błotny, żurawina, borówka bagienna oraz liczne storczyki i wełnianka, pokrywając torfowisko podczas kwitnienia. Osobliwością rezerwatu jest gniazdujący bocian czarny.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 276. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ a b Rezerwat przyrody Białe Ługi. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody . Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. .
- ↑ Formy ochrony przyrody. Cisowsko-Orłowiński Park Krajobrazowy . Zespół Świętokrzyskich i Nadnidziańskich Parków Krajobrazowych. .
Bibliografia
- Kloss Marek: Białe Ługi – interesujący zakątek Gór Świętokrzyskich, w: „Parki Narodowe” nr 4/2000, s. 14-15.