Robakowo (gmina)

W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Robakowo (gmina). Od początków po dzisiejsze znaczenie temat ten przyciągał uwagę badaczy, naukowców i entuzjastów. Z biegiem czasu Robakowo (gmina) odegrał kluczową rolę w różnych aspektach społeczeństwa, od kultury po ekonomię. Poprzez szczegółową analizę zbadamy różne aspekty Robakowo (gmina), odkrywając jego wpływ i znaczenie we współczesnym świecie.

Robakowo
gmina wiejska
1934-1954
Państwo

 Polska

Województwo

1934-39: pomorskie
1945-50: pomorskie
1950–54: bydgoskie

Powiat

chełmiński

Siedziba

Robakowo

Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad

10

brak współrzędnych

Robakowo – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1954 w woj. pomorskim/bydgoskim (dzisiejsze woj. kujawsko-pomorskie). Siedzibą władz gminy było Robakowo.

Gmina zbiorowa Robakowo została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie chełmińskim w woj. pomorskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Krajęcin, Obory, Robakowo, Ruda, Sarnowo i Trzebiełuch (oraz z obszarów dworskich położonych na tych terenach lecz nie wchodzących w skład gmin).

Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. 6 lipca 1950 roku zmieniono nazwę woj. pomorskiego na bydgoskie. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 10 gromad: Gorzuchowo, Krajęcin, Obory, Paparzyn, Piątkowo, Robakowo, Ruda, Sarnowo, Trzebiełuch i Wabcz. Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 roku po reaktywowaniu gmin.

Przypisy

  1. W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
  2. Od 1 sierpnia 1934 do 28 września 1954
  3. Zarówno w woj. pomorskim z siedzibą w Toruniu (1919–39) jak i woj. pomorskim z siedzibą w Bydgoszczy (1945-50)
  4. Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 559
  5. Dz.U. z 1950 r. nr 28, poz. 255
  6. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  7. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  8. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312