Dzisiaj porozmawiamy o Rolf Wolfshohl. To temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób. Rolf Wolfshohl stał się czymś, czego nie możemy zignorować, czy to ze względu na jego wpływ na społeczeństwo, czy na nasze życie osobiste. Jest to temat budzący emocje i dyskusje, a także skłaniający do refleksji nad jego znaczeniem w życiu codziennym. Wielu ekspertów badało i analizowało Rolf Wolfshohl z różnych perspektyw, a dziś chcemy zagłębić się w jego znaczenie, zakres i znaczenie. Mamy nadzieję, że ten artykuł daje szerszą i jaśniejszą wizję Rolf Wolfshohl oraz zachęca do refleksji i zagłębienia się w jego znaczenie w naszym obecnym świecie.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Rolf Wolfshohl (ur. 27 grudnia 1938 w Kolonii) – niemiecki kolarz szosowy, przełajowy i torowy, zwycięzca Vuelta a España i wielokrotny medalista przełajowych mistrzostw świata.
Pierwszy sukces w karierze Rolf Wolfshohl osiągnął w 1958 roku, kiedy zdobył brązowy medal w kategorii elite podczas przełajowych mistrzostw świata w Limoges. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Francuz André Dufraisse oraz Włoch Amerigo Severini. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Genewie był drugi za Renato Longo z Włoch, a podczas mistrzostw świata w Tolosie w 1960 roku był już najlepszy. Został tym samym pierwszym w historii niemieckim mistrzem świata w kolarstwie przełajowym. Zwyciężał także na MŚ w Hanowerze (1961) i MŚ w Calais (1963), drugie miejsce zajmował na MŚ w Cavarii (1965), MŚ w Zurychu (1967), MŚ w Magstadt (1969) i MŚ w Pradze (1972), a podczas MŚ w Beasain (1966), MŚ w Zolder (1970) i MŚ w Londynie (1973) stawał na najniższym stopniu podium. W walce o złoto trzykrotnie wyprzedzał go Renato Longo (1959, 1965 i 1967), a dwukrotnie Belg Eric De Vlaeminck (1969 i 1972). Wielokrotnie zdobywał też złote medale na mistrzostwach RFN.
Równocześnie Wolfshohl startował też na szosie. Na tym polu jego największe sukcesy to zwycięstwa w Ronde van Limburg (1959), Tour de l'Aude, Euskal Bizikleta, Vuelta al País Vasco (1962) oraz wyścigu Paryż-Nicea (1968). Kilkakrotnie startował w Vuelta a España, przy czym w 1965 roku zwyciężył w klasyfikacji generalnej. Dwa lata później wygrał jeden z etapów, ale całego wyścigu nie ukończył. Był także szósty w klasyfikacji generalnej w 1969 roku. Wielokrotnie brał udział w Tour de France, wygrywając łącznie dwa etapy (po jednym w latach 1967 i 1970). W pierwszej dziesiątce klasyfikacji generalnej znalazł się tylko raz - w 1968 roku był szósty. W tym samym roku zdobył także mistrzostwo RFN w wyścigu ze startu wspólnego zawodowców. W 1959 roku zdobył ponadto brązowy medal torowych mistrzostw kraju po tym, jak zajął trzecie miejsce w indywidualnym wyścigu na dochodzenie. Nigdy nie zdobył medalu na szosowych ani torowych mistrzostwach świata. Nigdy też nie wystąpił na igrzyskach olimpijskich. W 1976 roku zakończył karierę.
Podczas przełajowych mistrzostw świata w Luksemburgu Wolfshohl zajął drugie miejsce za Erikiem De Vlaeminckiem. Po wykryciu jednak w jego organizmie substancji niedozwolonych zmuszony był zwrócić srebrny medal. Nie odsunięto go jednak od dalszych startów.