Sanok SW1
Obecnie Sanok SW1 stał się tematem o dużym znaczeniu w naszym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Sanok SW1 znacząco wpłynął na życie ludzi, zarówno osobiste, jak i zawodowe. Od momentu pojawienia się Sanok SW1 wywołał szeroką debatę i był przedmiotem licznych badań i badań. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty związane z Sanok SW1, od jego powstania do dzisiejszego wpływu. Przeanalizujemy, jak Sanok SW1 ukształtował nasze zachowania, nasze interakcje i nasze środowisko, a także zastanowimy się nad wyzwaniami i możliwościami, jakie stwarza.
| Dane ogólne | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata produkcji |
1900–1903 |
| Dane techniczne | |
| Liczba członów |
1 |
| Długość |
8400 mm |
| Szerokość |
1900 mm |
| Wysokość |
3300 mm |
| Masa |
8000 kg |
| Moc silników |
do 14kW kW |
| Wnętrze | |
| Liczba miejsc siedzących |
16 |
| Liczba miejsc ogółem |
28 |
Sanok SW-1 – wąskotorowy tramwaj produkowany dla Krakowa i Lwowa przez Sanowag na terenie Galicji w latach 1900–1903.
Historia
W 1900 władze austriackie postanowiły zelektryfikować sieć tramwajową w dwóch największych miastach Galicji tj. w Krakowie i we Lwowie. W tym celu w fabryce Sanowag stworzono serię małych tramwajów oznaczonych SW-1 (od Silnikowy Wąskotorowy-typ 1). Małe wagoniki przeznaczone były na tor wąski 900 mm. Trafiły do Krakowa, Lwowa, Tarnowa oraz do Kijowa. Największym odbiorcą był Lwów, gdzie w latach 1903–1908 zakupiono 90 wagonów motorowych i 20 doczepnych. Kiedy w Krakowie od 1913 zaczęto zamieniać tor wąski na tzw. normalny rozpoczęto kasację wagonów tego typu. Podczas II wojny światowej, w 1942 do Lwowa trafiło 8 wagonów ze zlikwidowanej przez okupanta hitlerowskiego trakcji tramwajowej w Tarnowie. Po wojnie 4 wagony w 1953 zostały przekazane do Bydgoszczy, zaś inne w tym samym roku do Elbląga, gdzie użytkowano je do lat 70. XX wieku. We Lwowie w użytkowanych wozach zamontowano na platformach przesuwane drzwi, użytkowano je tam do początku lat 70.
Konstrukcja
Wagony Sanok SW1 były małymi wagonami, wytwarzano je w dwóch wersjach:
- wagony z krótkimi pomostami i 3 kanciastymi oknami;
- wagony z dłuższymi pomostami i 5 oknami czołowymi.
Napędzały je silniki AB67, które dysponowały zbyt małą mocą, aby wagony silnikowe zestawiać z przyczepami. Stało się to głównym powodem przebudowywania ich na doczepy, co miało miejsce w Bydgoszczy. Konstrukcję wykonano z drewna, a wzdłuż ścian znajdowały się ławki. Wagony posiadały dwa niewielkie świetliki, pomiędzy którymi umocowano pantograf. Zamiast drzwi zastosowano barierki.
Bibliografia
- Historia Autosanu lata 1901–1913
- Komunikacja Miejska Kraków wagon SW1
- Tramwaje w Polsce, SW1 + TW1. mlyniec.gda.pl. .
- С. А. Тархов „Історія Львівського трамваю” Фенікс Лтд, Львів 1994 c. 128 ISBN 5-87332-035-7 /ukr./.
- Stanisław Sitarek, Dariusz Walczak: Bydgoskie tramwaje w latach 1888–2012. Rybnik: Wydawnictwo Eurosprinter, 2012
| Środki transportu |
|
|---|---|
| Przewoźnicy | |
| Organizatorzy | |
| Inne |
