W dzisiejszym świecie Sojusz 90/Zieloni to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, wpływ na codzienne życie ludzi, czy też znaczenie w historii, Sojusz 90/Zieloni jest tematem, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty, które obejmuje Sojusz 90/Zieloni, od jego pochodzenia po konsekwencje dla współczesnego świata. Dowiemy się, jak Sojusz 90/Zieloni ewoluował na przestrzeni czasu i jak nadal wpływa na nasze życie dzisiaj. Bez wątpienia Sojusz 90/Zieloni to temat, który w dalszym ciągu budzi zainteresowanie i refleksję, a dzięki temu artykułowi mamy nadzieję rzucić światło na jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
Państwo | |
---|---|
Lider | |
Data założenia |
13 stycznia 1980 – Zieloni |
Adres siedziby |
Platz vor dem Neuen Tor 1 |
Ideologia polityczna | |
Liczba członków | |
Członkostwo międzynarodowe |
|
Grupa w Parlamencie Europejskim |
|
Młodzieżówka | |
Barwy | |
Obecni posłowie |
118/736
|
Obecni senatorowie |
14/69
|
Obecni eurodeputowani |
21/96
|
Strona internetowa |
Sojusz 90/Zieloni (niem. Bündnis 90/Die Grünen) – lewicowa partia polityczna w Republice Federalnej Niemiec, utworzona w 1993 r. w wyniku połączenia koalicji ruchów obywatelskich byłej NRD – Sojusz 90, z zachodnioniemiecką partią Zielonych, której poprzednicy powstali w latach 70. XX wieku, jako element nowych ruchów społecznych i ekologicznych.
Sojusz 90/Zieloni jest partią członkowską Europejskiej Partii Zielonych, w Parlamencie Europejskim jej posłowie należą do grupy Zieloni/WSE. Współpracował także z nieistniejącą już Obywatelską Koalicją Zielonych.
Od 1998 do 2005 Sojusz 90/Zieloni tworzył koalicję rządową z Socjaldemokratyczną Partią Niemiec.
Z niemiecką partią Zielonych współpracuje niezależna polityczna Fundacja im. Heinricha Bölla.
Geneza Zielonych wiąże się z ruchami ekologicznymi i protestami przeciwko elektrowniom jądrowym w Niemczech Zachodnich w latach 70. XX wieku. Do formalnego powołania sojuszu wyborczego doszło na konwencji we Frankfurcie 17–18 marca 1979 r. przed wyborami do Parlamentu Europejskiego. Ugrupowanie nazywało się wówczas Sonstige Politische Vereinigung/Die Grünen. W wyborach zdobyło 3,2% (900 tys. głosów) i nie zdobyło żadnych mandatów, ale przekroczyło próg uprawniający do uzyskania zwrotu kosztów kampanii wyborczej i subwencji z budżetu państwa. Umożliwiło to start w wyborach lokalnych, gdzie Zieloni odnieśli pierwsze sukcesy, w 1979 wprowadzili 4 posłów do landtagu w Bremie.
W 1980 ugrupowanie zostało formalnie przekształcone w partię polityczną. Pomimo słabego wyniku w wyborach parlamentarnych w 1980 roku (1,5%) partia wprowadziła swoich przedstawicieli do kilku landtagów, w Badenii-Wirtembergii, Berlinie, Hesji, Hamburgu i Dolnej Saksonii. W tym okresie w Niemczech popularność zyskiwały protesty pokojowe i demonstracje przeciwko energii atomowej. Zieloni brali w nich aktywny udział i pozyskiwali wyższe poparcie, dzięki temu w 1983 r., pod przywództwem Petry Kelly, po raz pierwszy przekroczyli próg wyborczy w wyborach do Bundestagu (zdobyli 5,6% co przełożyło się na 27 mandatów).
W 1985 roku Zieloni dzięki koalicji z SPD po raz pierwszy weszli do rządu w landtagu w Hesji. Polityk Zielonych Joschka Fischer został w tym landzie ministrem środowiska. W 1987 roku partia poprawiła swój wynik w wyborach do Bundestagu, zdobywając 8,3% głosów, co przełożyło się na 42 mandaty.
W 1990 roku doszło do zjednoczenia Niemiec. Zieloni na zachodzie Niemiec nie podzielali entuzjazmu co do zjednoczenia, obawiali się wzmocnienia władzy centralnej w Niemczech i wzrostu nacjonalizmu. W kampanii wyborczej pomijali temat zjednoczenia, ich hasło brzmiało: „Wszyscy mówią o Niemczech, my mówimy o pogodzie”. Strategia ta nie przyniosła sukcesu, partia zdobyła 4,8% i nie przekroczyła progu wyborczego w Niemczech Zachodnich. W lutym 1990 roku powołano jednak do życia Partię Zielonych w Niemczech Wschodnich. Partia weszła w koalicję z ruchami obywatelskimi, wystartowała w wyborach pod nazwą Sojusz 90/Zieloni i przekroczyła próg wyborczy na wschodzie Niemiec. Dzięki temu po fuzji wschodnich i zachodnich partii Zielonych partia miała swoich przedstawicieli w parlamencie krajowym.
3 grudnia 1990 roku, po wyborach, doszło do fuzji wschodniej i zachodniej partii Zielonych. W 1993 roku już ogólnoniemiecka partia Zielonych połączyła się z działającym we wschodnich Niemczech ugrupowaniem Sojusz 90. W tym okresie nieformalnym liderem ugrupowania stał się Joschka Fischer.
W 1994 roku partia powróciła do Bundestagu (wynik 7,3%, 49 mandatów). Od tego czasu Zieloni zmienili strategię, przestali być partią zainteresowaną wyłącznie sprawami ekologii i rozwinęli program w innych tematach, takich jak gospodarka czy polityka społeczna.
W wyborach w 1998 roku partia nie poprawiła znacząco swojego wyniku w wyborach krajowych (6,7%, 47 mandatów), ale po wyborach weszła w koalicję z SPD. Trzech przedstawicieli Zielonych objęło stanowiska w rządzie, Joschka Fischer objął resort spraw zagranicznych, Jürgen Trittin został ministrem środowiska, Andrea Fischer została ministrem zdrowia.
Udział w rządzie doprowadził do podziałów w partii. W 1999 roku partia musiała zdecydować o poparciu Niemiec interwencji NATO w Kosowie. Było to sprzeczne z programowym pacyfizmem partii. Inną ważną decyzją była decyzja o likwidacji elektrowni atomowych. Było to zgodne z długofalowym programem partii, ale proces zamykania elektrowni był długotrwały, co rozczarowało wielu działaczy i skłoniło ich do odejścia.
W wyborach w 2002 roku partia poprawiła swój stan posiadania w Bundestagu i ponownie weszła w koalicję z SPD, politycy Zielonych weszli w skład rządu Gerharda Schrödera. W 2005 roku Schröder ogłosił wcześniejsze wybory.
Po 2005 roku partia odnosiła sukcesy na szczeblu landtagów, wchodząc w niektórych landach do rządu. Niezwykle udany dla partii był rok 2011, kiedy to polityk partii po raz pierwszy stanął na czele rządu lokalnego (Winfried Kretschmann w Badenii-Wirtembergii). W tym samym roku partia po raz pierwszy wprowadziła swoich przedstawicieli do wszystkich landtagów. W wyborach w 2013 roku partia odnotowała jednak słabszy rezultat, co wynikało między innymi z dyskusji o kontrowersyjnym stanowisku Zielonych wobec pedofilii we wczesnych latach 80.
W wyborach w 2017 partia zdobyła 8,9% głosów i zdobyła 67 miejsc w Bundestagu. W przeprowadzonych dwa lata później wyborach do Parlamentu Europejskiego partia zajęła drugie miejsce, zdobywając 20,53% i wprowadzając do Europarlamentu 21 przedstawicieli.
W wyborach w 2021, partia uzyskała największą zmianę miejsc o 51. Tym samym, osiągnęła swój rekord, wynoszący 118.
W wyniku wrześniowych wyborów w 2021 r. i odbytych po nich rozmowach koalicyjnych, Zieloni wraz z partiami SPD i FDP utworzyli rząd 8 grudnia 2021 r. na czele z Olafem Scholzem jako kanclerzem.
Wybory | Poparcie | Zmiana punktów procentowych | Mandaty (Bundestag) | Zmiana |
---|---|---|---|---|
1980 | 1,5% | – | – | – |
1983 | 5,6% | 4,1 | 27 | 27 |
1987 | 8,3% | 2,7 | 42 | 15 |
1990 | 5% | 3,3 | 8 | 34 |
1994 | 7,3% | – | 49 | – |
1998 | 6,7% | 1,1 | 47 | 2 |
2002 | 8,6% | 1,9 | 55 | 8 |
2005 | 8,1% | 0,5 | 51 | 4 |
2009 | 10,7% | 2,6 | 68 | 17 |
2013 | 8,4% | 2,3 | 63 | 5 |
2017 | 8,9% | 0,5 | 67 | 4 |
2021 | 14,8% | 5,9 | 118 | 51 |
Wybory | Poparcie | Zmiana punktów procentowych | Mandaty | Zmiana | L. miejsc dla Niemiec |
---|---|---|---|---|---|
1979 | 3,2% | – | 0 | – | 81 |
1984 | 8,2% | 5 | 7 | 7 | 81 |
1989 | 8,45% | 0,25 | 8 | 1 | 99 |
1994 | 10,1% | 1,65 | 12 | 4 | 99 |
1999 | 6,4% | 3,7 | 7 | 5 | 99 |
2004 | 11,9% | 5,5 | 13 | 6 | 99 |
2009 | 12,1% | 0,2 | 14 | 1 | 99 |
2014 | 10,7% | 1,4 | 11 | 3 | 99 |
2019 | 20,5% | 9,8 | 21 | 10 | 96 |