Starszy mat

W tym artykule poznamy ekscytujący świat Starszy mat i wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania. Od jego początków po dzisiejszy wpływ – zanurzymy się w podróż odkrywczą, aby w pełni zrozumieć znaczenie i znaczenie Starszy mat w naszym życiu. Poprzez wyczerpującą analizę zbadamy różne aspekty i aspekty, które sprawiają, że Starszy mat jest tematem powszechnego zainteresowania, uwzględniającym wszystko, od jego wpływu społecznego po globalne implikacje. Artykuł ten, zawierający wywiady z ekspertami, dane statystyczne i różnorodne perspektywy, ma być kompletnym przewodnikiem odkrywającym tajemnice i zalety Starszy mat, oferując wszechstronną wizję, która pozwala czytelnikowi zagłębić się w fascynujący wszechświat tego tematu.

Oznaki stopnia:
od 1971

czapka garnizonowa

insygnia

Naramiennik

„lewy przód”

Starszy mat (st. mat) – wojskowy stopień podoficerski w polskiej Marynarce Wojennej, odpowiadający starszemu kapralowi w Wojskach Lądowych i Siłach Powietrznych. Jego odpowiedniki znajdują się także w marynarkach wojennych innych państw.

Geneza

Matowie pojawili się w XV wieku jako funkcja między majtkami a bosmanami. Zajmowali się bezpośrednim kierowaniem pracą określonych grup majtków, a następnie marynarzy. Ze względu na prace, jakie wykonywali matowie byli podzieleni na określone grupy specjalistów, np. matowie-żaglomistrze, matowie-magazynierzy i wiele innych. Następnie w hierarchii pojawili się bosmanmatowie, którzy byli pomocnikami bosmanów w danych specjalnościach. Po przekształceniu się tytułu bosmana w stopień wojskowy to samo stało się z matami i bosmanmatami.

Użycie

W Wojsku Polskim wprowadzony w 1967 roku. Od momentu powstania znajduje się w hierarchii pomiędzy matem, a bosmanmatem i jest odpowiednikiem starszego kaprala.

W Siłach Zbrojnych PRL należał do grupy podoficerów młodszych.

Stopień starszego mata jest zaszeregowany dla grupy uposażenia nr 3, a w kodzie NATO określony jest jako OR-04.

Przypisy

  1. Marian Laprus : Leksykon wiedzy wojskowej. s. 411.
  2. Podręcznik dowódcy drużyny. s. 65.

Bibliografia

  • Marian Laprus : Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979.
  • Ministerstwo Obrony Narodowej; Inspektorat Szkolenia: Podręcznik dowódcy drużyny; Szkol. 378/69. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.