Dziś Sykoraks (księżyc) to temat, który zyskał duże znaczenie w różnych sektorach społeczeństwa. Jego wpływ można zaobserwować m.in. w sferze osobistej, ekonomicznej, politycznej, kulturalnej i technologicznej. Sykoraks (księżyc) przykuł uwagę ekspertów i naukowców, a także osób, które chcą lepiej zrozumieć jego wpływ na życie codzienne. Na przestrzeni dziejów Sykoraks (księżyc) doświadczył zmian i przekształceń, które dały początek debatom i refleksji na temat jego znaczenia i zakresu. W tym artykule zbadamy wpływ Sykoraks (księżyc) na współczesne społeczeństwo i przeanalizujemy jego implikacje w różnych obszarach.
Zdjęcia ukazujące ruch Sykoraks na tle gwiazd | |
Planeta | |
---|---|
Odkrywca |
Brett Gladman, Philip Nicholson, Joseph Burns i John Kavelaars |
Data odkrycia |
6 września 1997 |
Tymczasowe oznaczenie |
S/1997 U2 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka | |
Mimośród | |
Okres obiegu | |
Nachylenie do ekliptyki | |
Długość węzła wstępującego | |
Argument perycentrum | |
Anomalia średnia | |
Własności fizyczne | |
Średnica równikowa | |
Średnia gęstość | |
Albedo | |
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
20,8m |
Sykoraks (Uran XVII) – największy nieregularny, zewnętrzny księżyc Urana. Został odkryty 6 września 1997 roku przez Bretta Gladmana, Philipa D. Nicholsona, Josepha A. Burnsa i Johna J. Kavelaarsa przy pomocy 200-calowego teleskopu Hale’a. W tym samym czasie został też odkryty mniejszy księżyc Kaliban. Nazwa Sykoraks pochodzi od imienia matki Kalibana ze sztuki Burza Williama Szekspira.
Promień orbity Sykoraks wynosi w przybliżeniu 12,2 miliona km, a księżyc ma średnicę ok. 150 km, co czyni go największym księżycem nieregularnym Urana. Oszacowania rozmiarów są oparte na widocznej jasności księżyca i na założeniu, że jego albedo wynosi około 0,04. Sykoraks jest zbudowana najprawdopodobniej z mieszanki skał i lodu, a jej niezwykły czerwony kolor sugeruje, że jest to przechwycony obiekt Pasa Kuipera.
Księżyc porusza się ruchem wstecznym, a jego orbita jest mocno nachylona względem ekliptyki. Podobieństwo składników orbity sugeruje, że Sykoraks wraz z mniejszymi księżycami Setebosem i Prosperem tworzy grupę o przypuszczalnie wspólnym pochodzeniu. Jednak przeczy temu fakt, że księżyce te są szare, w odróżnieniu od czerwonej Sykoraks.