Thierry Lhermitte

Znaczenie Thierry Lhermitte jest bezdyskusyjne w dzisiejszym społeczeństwie. Od dziesięcioleci Thierry Lhermitte jest powracającym tematem w debatach, badaniach i dyskusjach w różnych obszarach. Jego wpływ sięga aspektów osobistych, społecznych, politycznych, ekonomicznych i kulturowych, wpływając na sposób, w jaki ludzie podchodzą do swojego codziennego życia. Thierry Lhermitte był przedmiotem uwagi naukowców, liderów opinii i profesjonalistów, chcących zrozumieć jego zakres i konsekwencje. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Thierry Lhermitte i jego wpływ na współczesne społeczeństwo.

Thierry Lhermitte
Ilustracja
Imię i nazwisko

Thierry Michel Lhermitte

Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1952
Boulogne-Billancourt, Francja

Zawód

aktor, scenarzysta, producent filmowy

Współmałżonek

Helene Lhermitte

Lata aktywności

od 1973

Thierry Michel Lhermitte (ur. 24 listopada 1952 w Boulogne-Billancourt) – francuski aktor, scenarzysta i producent filmowy, teatralny i telewizyjny, najbardziej znany z ról komediowych.

Życiorys

Kariera

Zaczynał w latach 70. na estradzie w komediowej trupie Le Splendid, gdzie tańczył, śpiewał i zabawiał widownię dowcipami. Jego partnerami ze sceny i byli przyjaciele ze szkoły śrebniej – Christian Clavier, Gérard Jugnot i Michel Blanc. Dla kina odkrył go Bertrand Tavernier. Debiutował w kinowej komedii Rok 1 (L'An 01, 1973) u boku Gérarda Depardieu. Po kilku mało znaczących filmach, pierwszą większą rolę zagrał w gorzkim, satyrycznym obrazie Zepsute dzieci (Des enfants gâtés, 1977) z Michelem Piccoli. Sukces przyniosła mu komedia Opaleni (Les bronzés, 1978), a jej sequel Opaleni na nartach (Les Bronzés font du ski, 1979) także cieszył się powodzeniem. Krytycy nazwali go wówczas „nieśmiałym (niektórzy nawet używali określenia: spłoszonym) amantem”. Jego role nieco roztargnionych, cichych młodych bohaterów budziły sympatię i miały wdzięczną publiczność; z tego okresu pochodzi dramat Bankierka (La Banquière, 1980) z Romy Schneider i melodramat kryminalny Stella (1983), gdzie zagrał z zaskakującą intensywnością rolę romantyczną Yvona, który popełnia zbrodnię z miłości. W 1981 roku został uhonorowany nagrodą im. Jeana Gabina.

Dojrzałość jego talentu, opanowanie błyskotliwego stylu komediowego potwierdzają filmy Claude’a Zidi Skorumpowani (Les Ripoux, 1984) i sequel Skorumpowani 2 (Ripoux contre ripoux, 1990), Królowie gagu (Les Rois du gag, 1985) z udziałem Michela Serraulta i Jackpot! (La Totale, 1991). W zwariowanej komedii wojennej Fucking Fernand (1987) zagrał brawurowo niewidomego Fernanda, który dziedziczy fabrykę okularów i w spółce z pewnym kryminalistą dokonuje niebywałych wyczynów na czarnym rynku podczas najgorętszego okresu drugiej wojny światowej. W 1991 roku zadebiutował jako reżyser komedii Tajemnice profesjonalizmu doktora Apfelglücka (Les Secrets professionnels du Dr Apfelglück).

Na uwagę zasługuje także kreacja zamożnego redaktora Pierre’a Brochanta w komedii Kolacja dla palantów (Le Dîner de cons, 1998) i postać Thierry’ego w melodramacie A Teraz... Panie i Panowie (And now... Ladies and Gentlemen, 2002) u boku Jeremy’ego Ironsa i Patricii Kaas.

Żonaty z Helene, ma dwoje dzieci: dwie córki - Astrée i Louise oraz syna Victora.

Filmografia

Przypisy

Linki zewnętrzne