Ulica Zagórna w Warszawie
Dziś Ulica Zagórna w Warszawie to temat, który budzi duże zainteresowanie i dyskusję w społeczeństwie. Dziś stał się punktem odniesienia, generując sprzeczne opinie i głębokie refleksje na temat jego oddziaływania. Ulica Zagórna w Warszawie zajął istotne miejsce w agendzie publicznej, nie tylko ze względu na swoje znaczenie w różnych obszarach, ale także ze względu na wpływ, jaki ma na życie ludzi. Jest to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym i który niezmiennie stanowi powód do analiz i dyskusji w różnych kontekstach.
| Solec | |||||||||||||||||||
 Ulica Zagórna przy Czerniakowskiej | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||
 52°13′36,4″N 21°02′28,4″E/52,226780 21,041230
| |||||||||||||||||||
Ulica Zagórna – ulica w śródmieściu Warszawy biegnąca od ulicy Solec (z którą się nie krzyżuje) do ulicy Czerniakowskiej.
Historia
Nazwa, nadana w 1919, ma charakter topograficzny i nawiązuje do jej sąsiedztwa z ulicą Górną (obecnie Górnośląska).
Niegdyś w miejscu ulicy mieściły się duże składy drewna spławianego Wisłą. Ulica została przebita po I wojnie światowej i w latach 1935–1939 była intensywnie zabudowywana.
W latach 1929–1945 u wylotu ulicy, na terenie Klubu Sportowego Pracowników Miejskich „Syrena” (ul. Solec 8), znajdował się pomnik Syreny.
1 sierpnia 1944 przed godziną „W” patrolujący okolicę Niemcy zatrzymali przejeżdżający ul. Czerniakowską tramwaj, wyciągnęli z niego dwóch młodych Polaków, który następnie rozstrzelali przy ogrodzeniu Szkoły Powszechnej nr 29.
W czasie powstania warszawskiego w rejonie ulic Zagórnej i Idźkowskiego toczyły się ciężkie walki. W budynkach przy ulicy kwaterował batalion „Parasol”. W pobliżu skrzyżowania ulic Solec i Zagórnej znajdował się właz do kanału, którym 19 września 1944 roku ewakuowało się na Mokotów ok. 200 powstańców ze zgrupowania „Radosław” (wyszli nad ranem 20 września włazem przy ul. Wiktorskiej). Te wydarzenie upamiętnia tablica MSI umieszczona na budynku nr 2/4 (od strony Wisłostrady). W 1945 w kanale znajdującym się pod ulicą znaleziono zwłoki 8 osób, które zginęły tam w 1944.
W czasie wojny ocalała część przedwojennej zabudowy po parzystej stronie ulicy (nr 10, 12, 12A i 16) oraz dom im. Wojciecha Sawickiego (nr 9, obecnie nr 3).
We wrześniu 1973 pod nr 1 otwarto hotel „Solec”, wzniesiony w rekordowym czasie 9 miesięcy według zaadaptowanego przez Zygmunta Stępińskiego projektu szwedzkich architektów przez firmę Skånska Cementgjuteriet. Obiekt powstał jako hotel dla szwedzkich budowniczych hotelu Forum. Po ukończeniu jego budowy obiekt zaadaptowano do obsługi ruchu turystycznego przez „Orbis”. Wraz z budową hotelu przebudowano ulicę, jej zmieniono oświetlenie, a w 1974 przeprowadzono remont wszystkich przedwojennych kamienic.
W 2006 zburzono hotel Solec, a w jego miejscu powstał sześciopiętrowy Hotel Etap przemianowany później na hotel Ibis Budget Warszawa Centrum. W 2018 między hotelem Ibis Budget a domem im. Wojciecha Sawickiego powstał budynek hotelu Ibis Styles Warszawa Centrum.
Ważniejsze obiekty
- Hotel Ibis Budget Warszawa Centrum (nr 1)
- Hotel Ibis Styles Warszawa Centrum (nr 1a)
- Dom im. Wojciecha Sawickiego (nr 3)
- Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej
- Parafia Matki Boskiej Częstochowskiej (nr 5)
- Siedziba Rady Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan oraz I Zbór Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w Warszawie (nr 10)
Przypisy
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 192. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Jerzy Kasprzycki: Korzenie miasta. Tom I - Śródmieście Południowe. Warszawa: Wydawnictwo VEDA, 2004, s. 27. ISBN 83-85584-45-5.
- ↑ Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, s. 53. ISBN 83-7005-211-8.
- ↑ Lesław M. Bartelski: Mokotów 1944. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986, s. 225. ISBN 83-11-07078-4.
- ↑ Tadeusz Grigo: Na Górnym Czerniakowie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 251. ISBN 83-11-06755-4.
- ↑ Stanisław Komornicki: Na barykadach Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964, s. 268, 273.
- ↑ Stanisław Komornicki: Na barykadach Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964, s. 253.
- ↑ Piotr Stachiewicz: "Parasol". Dzieje oddziału do zadań specjalnych Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1984, s. 604. ISBN 83-211-0273-5.
- ↑ Lesław M. Bartelski: Mokotów 1944. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986, s. 510. ISBN 83-11-07078-4.
- ↑ Janusz Dereziński: Pamiętne miejsca Czerniakowa. Ząbki: Apostolicum Wydawnictwo Księży Pallotynów, 2004, s. 82. ISBN 83-7031-445-7.
- ↑ Marian Gajewski: Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, s. 458. ISBN 83-06-00089-7.
- ↑ Zygmunt Stępiński: Gawędy warszawskiego architekta. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, s. 143. ISBN 83-03-00447-6.
- ↑ Zagórna 3. Biuro Analiz Sejmowych . bas.sejm.gov.pl. .
- ↑ Marian Gajewski: Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, s. 70. ISBN 83-06-00089-7.
- ↑ a b Zygmunt Stępiński: Gawędy warszawskiego architekta. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, s. 145. ISBN 83-03-00447-6.
- ↑ Zygmunt Stępiński: Gawędy warszawskiego architekta. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984, s. 142. ISBN 83-03-00447-6.
- ↑ Hotel "Solec". fotopolska.eu. .
- ↑ Michał Wojtczuk. Prześpij się w Warszawie. „Gazeta Stołeczna”, s. 4, 8–9 grudnia 2018.