Obecnie Władysław Bejnar jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu w różnych obszarach społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym, akademickim czy społecznym, Władysław Bejnar przykuł uwagę i wywołał wiele dyskusji. Wraz ze wzrostem znaczenia Władysław Bejnar w naszym codziennym życiu istotne jest zrozumienie jego implikacji, wyzwań i możliwości. W tym artykule dokładnie zbadamy Władysław Bejnar i przeanalizujemy jego wpływ na różne aspekty naszego życia. Od początków do dzisiejszej ewolucji Władysław Bejnar stał się tematem, którego nie można zignorować. Dołącz do nas w tej podróży, aby odkryć wszystko, co warto wiedzieć o Władysław Bejnar.
tytularny generał dywizji | |
Data i miejsce urodzenia |
2 stycznia 1868 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
24 pułk piechoty |
Stanowiska |
dowódca pułku piechoty |
Główne wojny i bitwy |
wojna rosyjsko-japońska |
Odznaczenia | |
Władysław Bejnar (ur. 2 stycznia 1868 w majątku Smołwy na Wileńszczyźnie, zm. 23 kwietnia 1934 w Wilnie) – pułkownik piechoty armii Imperium Rosyjskiego, tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.
Od 1889 zawodowy oficer piechoty armii carskiej. Walczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-1905 jako dowódca batalionu. W I wojnie światowej dowódca pułku i brygady piechoty na froncie niemieckim.
W Wojsku Polskim od stycznia 1919. 4 kwietnia 1919 mianowany został dowódcą 24 pułku piechoty. 2 listopada 1919 – listopad 1922[potrzebny przypis] dowódca I Brygady Litewsko-Białoruskiej. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 31 stycznia 1921 objął dowództwo 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Listopad 1922 zastępca dowódcy Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie. 26 listopada 1923 – 28 maja 1926 dowódca 26 Dywizji Piechoty. W czasie przewrotu majowego opowiedział się po stronie legalnych władz RP, a przeciwko Józefowi Piłsudskiemu. Po zamachu stanu zwolniony został ze stanowiska dowódcy dywizji i mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego, a po dziewięciu miesiącach zwolniony z czynnej służby.
4 stycznia 1927 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki nadał mu stopień generała dywizji, wyłącznie z prawem do tytułu, z dniem przeniesienia w stan spoczynku – 28 lutego 1927 roku. Osiadł w Wilnie, gdzie zmarł. Pochowany w Wilnie – cmentarz Antokol.