Waldemar Chmielewski (archeolog)
Zagłębmy się w fascynujący świat Waldemar Chmielewski (archeolog), tematu, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na sferę kulturową, Waldemar Chmielewski (archeolog) stał się tematem codziennych rozmów. Przez lata wzbudził zainteresowanie i debatę, prowokując do głębokich refleksji i analiz na temat jego znaczenia i konsekwencji w naszym życiu. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Waldemar Chmielewski (archeolog), zapewniając świeżą i wzbogacającą wizję, która pozwoli nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w bieżącym kontekście.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: archeologia, prahistoria i archeologia pleistocenu | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Waldemar Chmielewski (ur. 17 czerwca 1929 w Łodzi, zm. 21 lipca 2004) – polski archeolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, badacz prehistorii Afryki i Azji, ekspert w zakresie badań paleolitu na ziemiach polskich.
Życiorys
W 1951 ukończył studia na Uniwersytecie Łódzkim. Należał tam do grupy uczniów Konrada Jażdżewskiego. Magisterium obronił w wieku 22 lat, w oparciu o wyniki badań wykopaliskowych prowadzonych pod kierunkiem Jażdżewskiego w Sarnowie i Gaju. W 1960 uzyskał stopień doktora, w oparciu o wyniki własnych badań archeologicznych w jaskiniach w Jerzmanowicach i Sąspowie. W 1963 uzyskał stopień doktora habilitowanego.
Od 1948 do 1963 pracował w Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi. W latach 1956-1970 zatrudniony był także w Instytucie Kultury Materialnej PAN. Od roku 1970 związany był też naukowo z Uniwersytetem Warszawskim. Był dyrektorem Instytutu Archeologii (1976-1987) i dziekanem Wydziału Historycznego UW. Przez krótki okres był też zatrudniony jako wykładowca na Katedrze Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego. W 1971 został profesorem nadzwyczajnym, a około 1980 zwyczajnym.
Zajmował się badaniem paleolitu na ziemiach polskich. Wielokrotnie brał udział w ekspedycjach naukowych archeologów do Egiptu, Sudanu, Iraku i Indii. Zainicjował wieloletnią ekspedycję polskich archeologów do Nubii, gdzie prowadzono międzynarodowe badania ratunkowe przy okazji budowy Wielkiej Tamy powyżej Asuanu. Od 1966 był członkiem Międzynarodowej Unii Nauk Pre- i Protohistorycznych. Wraz z Teresą Madeyską prowadził badania archeologiczne Schroniska Wylotnego w Ojcowie. Prowadził też badania na stanowisku Kraków-Zwierzyniec (stanowisko 1).
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Wybrane prace
- Civilisation de Jerzmanowice (1961).
- Prahistoria ziem polskich. Tom I. Paleolit i mezolit (1975)
- The Pleistocene and early Holocene archaeological sites on the Atbara and Blue Nile in Eastern Sudan, "Przegląd Archeologiczny" (1987).
Przypisy
Bibliografia
- Jacek Lech, Prof. dr hab. Waldemar Chmielewski 17 VI 1929 - 21 VII 2004, „Przegląd Archeologiczny” (52), 2004, s. 213-215.
- Joachim Śliwa, Starożytny Egipt oczami Polaków. Słownik biograficzny egiptologów, archeologów i badaczy pokrewnych dziedzin, podróżników i kolekcjonerów oraz literatów i malarzy zafascynowanych przeszłością i teraźniejszością Egiptu, Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2019, s. 39-40, ISBN 978-83-7676-301-9.