Walerij Brumel
W dzisiejszym świecie Walerij Brumel to kwestia, która zyskała duże znaczenie w społeczeństwie. Od momentu pojawienia się Walerij Brumel przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, wywołując debatę i kontrowersje wokół jego implikacji i konsekwencji. Jej wpływ rozciąga się na różne aspekty życia codziennego, wpływając zarówno na poziom osobisty, jak i globalny. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Walerij Brumel, analizując jego pochodzenie, ewolucję w czasie i jego dzisiejszy wpływ. Dodatkowo sprawdzimy, w jaki sposób Walerij Brumel przeniknął do różnych obszarów i jak ukształtował nasze postrzeganie i zachowania.
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
14 maja 1942 | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 stycznia 2003 | |||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
185 cm | |||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||
  
| ||||||||||||||||||||||||||||
Walerij Nikołajewicz Brumel (ros. Валерий Николаевич Брумель; ur. 14 maja 1942 w Razwiedkach w rejonie tyndyńskim obwodu amurskiego, zm. 26 stycznia 2003 w Moskwie) – rosyjski lekkoatleta, skoczek wzwyż, startujący w barwach Związku Radzieckiego.
Kariera sportowa
Rozpoczął uprawianie sportu w wieku 12 lat w Ługańsku. Mając 16 lat osiągnął 2 metry w skoku wzwyż. W 1959 trenował i studiował we Lwowie, będąc zatrudniony w zakładach przemysłu tłuszczowego. W 1960 poprawił rekord ZSRR wynikiem 2,17 i zakwalifikował się na igrzyska olimpijskie w 1960 w Rzymie. Zdobył na nich srebrny medal, przegrywając tylko ze swym kolegą z reprezentacji Robertem Szawłakadze (obaj osiągnęli wysokość 2,16, ale Szawłakadze w pierwszej, a Brumel w drugiej próbie).
W latach 1961–1963 Brumel sześciokrotnie poprawiał rekord świata doprowadzając go do wyniku 2,28 m. Wynik ten utrzymał się jako rekord aż do 1970. Zdobył tytuły mistrzowskie na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie, uniwersjadzie w 1961 w Sofii i uniwersjadzie w 1963 w Porto Alegre.
Ukoronowaniem dominacji Brumela w światowym skoku wzwyż było zdobycie przez niego złotego medalu na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio.
Wypadek
Kariera Brumela został przerwana w 1965, kiedy uległ wypadkowi motocyklowemu (prowadziła trenująca sporty motocyklowe Tamara Golikowa, która podwoziła go do domu). W następstwie uderzenia o latarnię doznał bardzo poważnej kontuzji nogi. Liczono się z koniecznością amputacji, ale po siedmiu dużych i 25 mniejszych operacjach odzyskał w niej sprawność. Jedna noga była krótsza o kilka centymetrów. Pomógł mu w tym jednak prof. Gawriił Ilizarow i jego metoda wydłużania oraz korekcji kształtu kości kończyn aparatem własnej konstrukcji. Wrócił na skocznię, ale najlepszym jego wynikiem po wypadku było 2,15 w 1970.
Twórczość literacka
Po zakończeniu kariery sportowej próbował swych sił jako autor książek z dziedziny literatury faktu. W powieści biograficznej opisał walkę o nogę i powrót do sportu. Napisał kilka powieści, dramatów i libretto do operetki.
Twórczość Brumela:
- Nad płankoj jest wysota (1969), oryg. Над планкой есть высота Nad poprzeczką jest wysokość
- Wysota (1971), Высота Wysokość
- Nie izmieni siebie (1979), oryg. Не измени себе, przetłumaczona na siedem języków (wydanie polskie Pozostać sobą („Iskry” 1983, współaut. Aleksandr Łapszin, oprac. Michał Jagiełło))
- sztuki Doktor Nazarow (Доктор Назаров) (poświęcona postaci prof. G. Ilizarowa), Olimpijskaja komedia (Олимпийская комедия), Rew trybun (Рев трибун, pol. Ryk trybun), Не измени себе
- libretto do operetki Zołotaja karawella (Золотая каравелла, pol. Złota karawela), muzyka Rauf Hajiyev.
Odznaczenia
- Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy (1964)
- Medalem Za Pracowniczą Dzielność
- tytułem najlepszego sportowca świata w 1963
- trzykrotnie, w latach 1961–1963, tytułem najlepszego sportowca Europy w ankiecie PAP
- nagrodą sportową Helmsa i „Złotą Karawelą Kolumba”
Życie osobiste
Po wypadku w tym samym roku odeszła od niego żona Marina, pozostawiając go z maleńkim synem. W 1972 był krótko mężem Jeleny Pietuszkowej, z którą miał córkę Władę. Jego syn Wiktor także uprawiał skok wzwyż. Walerij Brumel zmarł w moskiewskim szpitalu im. Siergieja Botkina na szybko rozwijający się nowotwór złośliwy.
Przypisy
- ↑ a b c Valery Brumel , olympedia.org (ang.).
- ↑ a b Валерий Николаевич Брумель , novodevichye.com (ros.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition , IAAF, s. 158 (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook , European Athletics, s. 518 (ang.).
- ↑ World Student Games (Universiade – Men) , GBRAthletics (ang.).
- ↑ a b c d Nikołaj Siewierin, Азбука Луганска от «а» до «я»: Валерий Брумель , top.lg.ua, 20 marca 2007 (ros.).
- ↑ a b c Брумель Валерий Николаевич. Биографическая справка , rsport.ru, 14 maja 2012 (ros.).
- ↑ a b c Natalia Bugajewa, Над планкой есть высота , nashagazeta.net (ros.).
- ↑ Pozostać sobą w Google Books
- ↑ Kierowca Formuły 1 po raz czwarty, 56. Ankieta PAP: Sebastian Vettel najlepszym sportowcem Europy , polskieradio.pl, 26 grudnia 2013 (pol.).
- ↑ Dotychczasowi zwycięzcy Ankiety PAP na 10 najlepszych sportowców Europy , pap.pl (pol.).
- ↑ Śleboda drugi w Dreźnie , pzla.pl, 23 stycznia 2012 (pol.).
|