Warszawa Grochów
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący temat Warszawa Grochów, badając jego pochodzenie, ewolucję i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od samego początku Warszawa Grochów odegrał kluczową rolę w różnych aspektach życia codziennego, wpływając na wszystko, od kultury i sztuki po technologię i ekonomię. Na przestrzeni lat Warszawa Grochów przeszedł znaczące zmiany, dostosowując się do nowych paradygmatów i wyzwań, które pojawiły się z biegiem czasu. Dzięki głębokiej i szczegółowej analizie odkryjemy wiele aspektów Warszawa Grochów i jego wpływ na współczesny świat, a także różne perspektywy, które istnieją wokół tego ważnego tematu.
 Tory odstawcze PKP Intercity | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
| Zarządca | |
| Data otwarcia |
1936 |
| Rodzaj | |
| Linie kolejowe | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°15′09,83″N 21°06′23,04″E/52,252731 21,106400
| |
Warszawa Grochów – stacja postojowa, lokomotywownia i wagonownia PKP Intercity i Kolei Mazowieckich stanowiąca zaplecze techniczne dla stacji Warszawa Wschodnia. Obiekt położony jest we wschodniej części Warszawy, w dzielnicy Praga-Południe, na terenie Olszynki Grochowskiej, nieopodal przystanku osobowego Warszawa Olszynka Grochowska. Krzyżują się tu linie kolejowe nr 45, 452 i 545.
Historia
W 1936 miał miejsce początek obsługi i utrzymania zespołów trakcyjnych przez punkt rewidencki Warszawa Grochów, a w 1938 powstał budynek elektrowozowni.
4 września 1939 podczas zmasowanego bombardowania Warszawy grochowska wagonownia uległa zniszczeniu. Jako że Główne Warsztaty Elektrotrakcyjne i Elektrowozownia Szczęśliwice zostały zniszczone doszczętnie, główną bazą zaplecza technicznego stała się Elektrowozownia Grochów, do której zaczęto ściągać tabor. Naprawiano tu również zniszczone przez działania wojenne pojazdy o mniejszym zakresie prac. Wiosną 1940 zelektryfikowano łącznice do grochowskiej bazy, a wiosną 1941 do elektrowozowni dostarczono cztery pojazdy serii E600 oraz dokonano częściowej przebudowy ich instalacji i urządzeń elektrycznych.
W 1945 rozpoczęto porządkowanie elektrowozowni na Grochowie, a grupa pracowników wyruszyła na zachód w poszukiwaniu wywiezionych podczas wojny obrabiarek i innych urządzeń oraz ewakuowanego taboru kolejowego. Pod koniec 1945 w elektrowozowni rozpoczęto naprawę zdewastowanych w mniejszym stopniu zespołów trakcyjnych, a w marcu 1946 rozpoczęto remonty ściągniętej do Warszawy lokomotywy E203 i 10 EZT. Ze względu na pilną potrzebę odbudowy taboru podmiejskiego zrezygnowano z naprawy lokomotywy, a jej części wykorzystano do remontu zespołów. Wrak lokomotywy stał na Grochowie do 1958, kiedy to został zezłomowany.
W latach 1954–1956 zakłady Pafawag dostarczyły 20 sztuk EZT serii EW53, które zostały skierowane do pracy w Elektrowozowni Grochów, a na początku 1957 do Grochowa przybyły składy serii ED70. W latach 1972–1976 powstało 15 elektrowozów serii EP08, z których 14 przypisano do elektrowozowni, a w latach 1991–1996 na Grochów skierowano łącznie 36 lokomotyw serii EP09.
PKP Intercity
,_Warszawa_Groch%C3%B3w,_2014-07-31.jpg)
W 2002 przewoźnik PKP Intercity przejął obsługę stacji od PKP. Obiekt zajmuje 64 ha, na których ułożonych jest 57 km torów. Na jego terenie znajdują się hale obsługi lokomotyw, napraw elektrycznych i mechanicznych oraz przeglądów wagonów. Na terenie tej bazy znajduje się również symulator lokomotyw EP09 i EU44. Codziennie ze stacji na szlak wyrusza około 70 pociągów. Jej układ torowy jest podzielony na cztery grupy przygotowania pociągów.
W 2017 PKP Intercity poinformowało, że planuje ogrodzić teren stacji oraz wybudować nową lokomotywownię.
Grupa nowa obsługuje składy przyjeżdżające i odjeżdżające w krótkim czasie oraz składy Berlin-Warszawa-Express. Na torach grupy przyjazdowej rewidenci dokonują oględzin wagonów oraz sprawdzają ich ogrzewanie i oświetlenie. W przypadku wykrycia usterki pojazd jest wyłączany, a na jego miejscu umieszcza się sprawny. Sprawdzony skład przechodzi przez kolejne etapy ciągu technologicznego i jedzie na myjnię z zamkniętym obiegiem wody. Pudła wagonów są myte co 1–2 dni, natomiast co 2 tygodnie ma miejsce dokładne czyszczenie okresowe.
Hala całopociągowa została oddana do użytku 17 kwietnia 2000. Jest to największy budynek na całej stacji – ma długość 420 m, szerokość 24 m i jest wyposażona w 3 niezależne tory umożliwiające równoległą obsługę trzech składów 16-wagonowych. Każdy z torów posiada osobne poziomy dla obsługi podwozi i wnętrz wagonów. W obiekcie wykonywane są przeglądy międzypociągowe. Pracownicy hali sprawdzają układ jezdny oraz dokonują ewentualnych napraw podzespołów. Opróżniane są zbiorniki zamkniętych układów toalet oraz czyszczone i odkurzane wnętrza wagonów. Dokonywane są także przeglądy ogrzewania, klimatyzacji i oświetlenia. W 2007 obiekt ten został zmodernizowany. Od 1 września 2015 na okres 18 miesięcy Stadler Polska wynajął jeden tor w hali oraz pomieszczenia biurowe, socjalne i magazyn w celu świadczenia usługi utrzymania składów FLIRT³ zamówionych przez przewoźnika.
Grupa odjazdowa to miejsce, w którym składy wagonów sprawdzane są tuż przed wyjazdem w trasę. Kontroluje się tu układy pneumatyczne i elektryczne oraz wyposażenie, przeprowadza próby hamulca oraz przypina się lokomotywy. Cały proces jest koordynowany i nadzorowany przez dyspozytora.
„Siódma faza” to obszar, w którym wagony oczekują na naprawy okresowe.
Centrum Serwisowe Pociągów Dużych Prędkości
W listopadzie 2012 rozpoczęła się budowa nowego obiektu na terenie stacji Warszawa Grochów, pod koniec stycznia 2013 miało miejsce uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego pod tę inwestycję, a 9 kwietnia 2014 obiekt został oddany do użytku.
Obiekt znajduje się przy ul. Kozia Górka 9 w Warszawie, nieopodal bazy PKP Intercity. Centrum zajmuje powierzchnię 1,2 ha i znajduje się na działce o powierzchni 2,5 ha. Obiekt składa się z hali warsztatowej, infrastruktury kolejowej, zaplecza biurowo-socjalnego i automatycznej myjni. W jego skład wchodzą również blisko 2 km torów z trakcją. Hala warsztatowa przewidziana dla składów ED250 Pendolino jest wyposażona w 3 tory utrzymaniowe i 2 tory naprawcze.
Na pierwszych czterech torach centrum serwisowego wykonywane są przeglądy cykliczne. Wzdłuż nich zamontowanych jest siedem stanowisk systemu CET (asenizacja i nawadnianie) obsługujących toalety pociągów serii ED250. Tory te w hali posiadają sztywną sieć trakcyjną, która jest wysuwana i chowana na ramionach. Zasilana jest prądem stałym o napięciu 3 kV, ale istnieje możliwość jej zasilenia również prądem przemiennym o napięciu 15 lub 25 kV. Tor piąty nie jest wyposażony w sieć i służy do przeprowadzania dłuższych napraw okresowych, podczas których pociągi są odłączone od zasilania. Wzdłuż toru zamontowanych jest 28 podnośników Kutruffa pozwalających na podniesienie całego składu.
Zastosowana w centrum serwisowym tokarka podtorowa jest sterowana z rozdzielni i składa się z dwóch tokarek, które wykonują swoją pracę niezależnie i jednocześnie na dwóch wózkach. Jest to jedyne urządzenie tego typu w Polsce i jedno z kilku w Europie. Na torze sąsiadującym z torem, na którym znajduje się tokarka, zainstalowano zapadnię do demontażu wózków i wymiany zestawów kołowych.
Pod sufitem hali zamontowano dwie suwnice. Jedna z nich o udźwigu 10 t służy do przenoszenia wózków, drugą natomiast o udźwigu 1,5 t transportuje się elementy dachowe pojazdów.
Na terenie centrum znajduje się myjnia przejazdowa, a w jej pobliżu instalacja do odladzania oraz zabezpieczania podwozi.
W warsztatach utrzymania technicznego Pendolino zastosowano zabezpieczenia w technice interlockingu. Wykorzystuje się je m.in. do ochrony wejścia na podest przed przypadkowymi osobami.
W obiekcie jest zakaz wykorzystywania pojazdów spalinowych, dlatego do przetaczania pociągów po całej hali wykorzystywana jest elektryczna jednostka Zefir. Na terenie hali można również spotkać wyprodukowany w Polsce wózek z instalacją podawania piasku do piasecznic pociągów serii ED250.
Koleje Mazowieckie
Na terenie Sekcji Napraw i Eksploatacji Taboru Warszawa Grochów należącej do Kolei Mazowieckich znajduje się m.in. elektrowozownia wyposażona w kanały rewizyjne, tokarka podtorowa oraz warsztaty rzemieślnicze.
W styczniu 2015 na terenie bazy KM otwarto instalację antyoblodzeniową. System znajduje się na torze 34. za rozjazdem 833 w kierunku wyjazdowym. Zabezpieczenie przed oblodzeniem polega na natryskiwaniu specjalnego płynu zabezpieczającego.
Przypisy
- ↑ Kalendarium. W: Stanisław Plewako: Elektryfikacja PKP na przełomie wieków XX i XXI: w siedemdziesiątą rocznicę elektryfikacji PKP. Warszawa: Z. P. Poligrafia, 2006, s. 137-156. ISBN 978-83-922944-6-7. (pol.).
- ↑ II wojna światowa. W: Stanisław Plewako: Elektryfikacja PKP na przełomie wieków XX i XXI: w siedemdziesiątą rocznicę elektryfikacji PKP. Warszawa: Z. P. Poligrafia, 2006, s. 85-86. ISBN 978-83-922944-6-7. (pol.).
- ↑ Lokomotywa elektryczna serii E606. W: Stanisław Plewako: Elektryfikacja PKP na przełomie wieków XX i XXI: w siedemdziesiątą rocznicę elektryfikacji PKP. Warszawa: Z. P. Poligrafia, 2006, s. 86-88. ISBN 978-83-922944-6-7. (pol.).
- ↑ a b Odbudowa trakcji elektrycznej po 1945. W: Stanisław Plewako: Elektryfikacja PKP na przełomie wieków XX i XXI: w siedemdziesiątą rocznicę elektryfikacji PKP. Warszawa: Z. P. Poligrafia, 2006, s. 92-94. ISBN 978-83-922944-6-7. (pol.).
- ↑ Elektryczne zespoły trakcyjne serii EW53. W: Stanisław Plewako: Elektryfikacja PKP na przełomie wieków XX i XXI: w siedemdziesiątą rocznicę elektryfikacji PKP. Warszawa: Z. P. Poligrafia, 2006, s. 99-100. ISBN 978-83-922944-6-7. (pol.).
- ↑ Elektryczne zespoły trakcyjne serii ED70 (E58, 92400). W: Stanisław Plewako: Elektryfikacja PKP na przełomie wieków XX i XXI: w siedemdziesiątą rocznicę elektryfikacji PKP. Warszawa: Z. P. Poligrafia, 2006, s. 103-105. ISBN 978-83-922944-6-7. (pol.).
- ↑ Lokomotywy elektryczne serii EU06/EU07 i EP08. W: Stanisław Plewako: Elektryfikacja PKP na przełomie wieków XX i XXI: w siedemdziesiątą rocznicę elektryfikacji PKP. Warszawa: Z. P. Poligrafia, 2006, s. 110-112. ISBN 978-83-922944-6-7. (pol.).
- ↑ Paweł Terczyński. Lokomotywa elektryczna serii EP09. „Świat Kolei”. 8/2003, s. 14-21. Łódź: Emi-Press. ISSN 1231-5962. (pol.).
- ↑ a b PKP Intercity: Historia. intercity.pl. . (pol.).
- ↑ a b c d e f kolejna2012.pl: Grochów, czyli początek kolejowego świata. kurier-kolejowy.pl, 2012-07-02. . . (pol.).
- ↑ PKP Intercity z symulatorem lokomotyw. inforail.pl, 2015-05-13. . (pol.).
- ↑ Martyn Janduła: PKP Intercity ogrodzi bocznicę na warszawskim Grochowie. rynek-kolejowy.pl, 2017-05-08. . . (pol.).
- ↑ Jakub Madrjas: PKP Intercity chce zbudować nową lokomotywownię na Grochowie. rynek-kolejowy.pl, 2017-08-25. . . (pol.).
- ↑ R. Hajdrowski. Nowoczesny obiekt. „Świat Kolei”. 5/2000, s. 4. Łódź: Emi-Press. ISSN 1231-5962. (pol.).
- ↑ Karol Wach: Flirty3 będą serwisowane na Grochowie. inforail.pl, 2015-09-09. . (pol.).
- ↑ a b PKP Intercity, Alstom: Kamień węgielny pod zaplecze techniczne dla Pendolino wmurowany. intercity.pl, 2013-01-30. . (pol.).
- ↑ Konrad Majszyk: Oto nowe centrum serwisowe Pendolino na Olszynce Grochowskiej w Warszawie. forsal.pl, 2014-04-09. . (pol.).
- ↑ a b AB: Centrum serwisowe Pendolino od kuchni (cz. 1). kurier-kolejowy.pl, 2014-09-12. . (pol.).
- ↑ a b c d AB: Centrum serwisowe Pendolino od kuchni (cz. 2). kurier-kolejowy.pl, 2014-09-13. . (pol.).
- ↑ a b c AB: Centrum serwisowe Pendolino od kuchni (cz. 3). kurier-kolejowy.pl, 2014-09-16. . (pol.).
- ↑ Koleje Mazowieckie: Dzień Dziecka w Kolejach Mazowieckich. mazowieckie.com.pl. . (pol.).
- ↑ AB: Koleje Mazowieckie odebrały instalację antyoblodzeniową. rynek-kolejowy.pl, 2015-01-08. . (pol.).
Linki zewnętrzne
- Warszawa Grochów w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl
| Warszawa Grochów | ||
| Linia 45 Warszawa Wschodnia – Warszawa Grochów (2,296 km) | ||
  odległość: 1,611 km
|
|
|
| Linia 452 Warszawa Wschodnia – Warszawa Grochów (7,500 km) | ||
odległość: 2,810 km
|
|
|
| Linia 545 Warszawa Michałów – Warszawa Grochów (1,934 km) | ||
odległość: 0,300 km
|
|
|