Wiaczasłau Adamowicz (starszy)

W tym artykule poznamy fascynujący świat Wiaczasłau Adamowicz (starszy), temat, który przez lata wzbudził zainteresowanie wielu osób. Wiaczasłau Adamowicz (starszy) był przedmiotem licznych badań i badań, a jego znaczenie nie uległo zmianie w czasie. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Wiaczasłau Adamowicz (starszy) pozostawił znaczący ślad w różnych aspektach życia codziennego. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty, które sprawiają, że Wiaczasłau Adamowicz (starszy) jest tak istotnym i interesującym tematem, badając jego ewolucję w czasie i wpływ w różnych obszarach. Przygotuj się na zanurzenie się w ekscytującym wszechświecie Wiaczasłau Adamowicz (starszy)!

Wiaczasłau Adamowicz (starszy)
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1864
gubernia wileńska

Data śmierci

21 lutego 1939

Przynależność polityczna

Białoruska Socjalistyczna Gromada

Wiaczesław Adamowicz (starszy), biał. Вячаслаў Антонавіч Адамовіч (ur. 1864, zm. 1939) – białoruski działacz narodowy, pułkownik Armii Imperium Rosyjskiego. Ojciec Wiaczasłaua Adamowicza (młodszego).

Życiorys

Jego biografia jest słabo znana, często przypisuje mu się zasługi syna. W latach 1907–1914 był redaktorem wydawanej w Kownie gazety „Siewiero-Zapadnyj Telegraf”. W 1917 roku został członkiem Białoruskiej Socjalistycznej Hromady, uczestniczył też w Pierwszym Kongresie Wszechbiałoruskim w Mińsku. Działał w białoruskich strukturach wojskowych – został mianowany wiceprzewodniczącym Białoruskiej Centralnej Rady Wojskowej, a w latach 1919–1920 zatrudniony był w Białoruskiej Komisji Wojskowej. Był współzałożycielem Białoruskiej Partii Chłopskiej „Zielony Dąb”, politycznego ramienia oddziałów „zielonych” (partyzantki antysowieckiej złożonej z chłopów i dezerterów), których dowódcą był jego syn. 16 listopada 1920 roku w Mozyrzu został ogłoszony premierem tymczasowego, pro-polskiego rządu Białoruskiej Republiki Ludowej, powstałego z przekształcenia Białoruskiego Komitetu Politycznego, utworzonego przy Armii Ochotniczej generała Bułak-Bałachowicza. Później pełnił funkcję prezesa Białoruskiego Komitetu Politycznego. Finalnie wycofał się z działalności politycznej i zamieszkał w Wilnie.

Przypisy

  1. Joanna Gierowska-Kałłaur, Postaci czołowych działaczy białoruskich w świetle informacji Urzędu Komisarza Rządu na miasto Wilno w 1924 roku, „Studia z dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej”, t. LI (z. 2), Warszawa: Instytut Historii PAN, 2016, ISSN 2353-6403.