Wielbłądokształtne
W tym artykule poruszymy temat Wielbłądokształtne, który reprezentuje podstawowy aspekt życia ludzi. Od niepamiętnych czasów Wielbłądokształtne był przedmiotem badań, debat i refleksji ze względu na jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. Na przestrzeni dziejów Wielbłądokształtne odegrał kluczową rolę w rozwoju ludzkości, wpływając na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje, myślą i odnoszą się do siebie nawzajem. Dlatego konieczne jest zagłębienie się w różne aspekty, które obejmuje Wielbłądokształtne, od jego początków po dzisiejsze znaczenie, aby zrozumieć jego znaczenie i znaczenie we współczesnym kontekście.
| Tylopoda | |||
| Illiger, 1811 | |||
 Przedstawiciel podrzędu – wielbłąd jednogarbny (Camelus dromedarius) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Magnordo | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Podrząd |
wielbłądokształtne | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Rodziny | |||
| |||
Wielbłądokształtne (Tylopoda) – podrząd ssaków z rzędu parzystokopytnych (Artiodactyla) w obrębie nadrzędu Laurasiatheria.
Opuszkowce wyróżniają się wśród parzystokopytnych sposobem chodzenia (stawiania palców).
Podział systematyczny
Do podrzędu należy jedna współcześnie występująca rodzina:
- Camelidae J.E. Gray, 1821 – wielbłądowate
Opisano również rodziny wymarłe:
- Bunomerycidae Gentry & Hooker, 1988
- Cainotheriidae Cope, 1887
- Mixtotheriidae Lydekker, 1883
- Oromerycidae Gazin, 1955
- Robiacinidae Weppe, Blondel, Vianey-Liaud, Escarguel, Pélissié, Antoine & Orliac, 2019
Rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej i niesklasyfikowane w żadnej z powyższych rodzin:
- Palembertina Weppe, Blondel, Vianey-Liaud, Pélissié & Orliac, 2020 – jedynym przedstawicielem był Palembertina deplasi Weppe, Blondel, Vianey-Liaud, Pélissié & Orliac, 2020
Przypisy
- ↑ J.K.W. Illiger: Prodromus systematis mammalium et avium: additis terminis zoographicis utriusque classis, eorumque versione germanica. Berolini: Sumptibus C. Salfeld, 1811, s. 102. (łac.).
- ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 307, 1821. (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 169. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ Komosińska i Podsiadło użyły nazwy opuszkowce dla Tylopoda
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) . American Society of Mammalogists. . (ang.).
- ↑ C.J. Burgin: Introduction. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 23. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 27. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Tylopoda Illiger, 1811, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 (ang.).
- ↑ R. Weppe, C. Blondel, M. Vianey-Liaud, T. Pélissié & M.J. Orliac. A new Cainotherioidea (Mammalia, Artiodactyla) from Palembert (Quercy, SW France): Phylogenetic relationships and evolutionary history of the dental pattern of Cainotheriidae. „Palaeontologia Electronica”. 23 (3), s. 4, 2020. DOI: 10.26879/1081. (ang.).
Bibliografia
- Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 1–304. ISBN 83-01-13806-8.
- Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971, s. 1–642.