Wild 2
W poniższym artykule zagłębimy się w temat Wild 2, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie i dyskusję. Od początków do dzisiejszego znaczenia, Wild 2 był przedmiotem badań i analiz prowadzonych przez różnych specjalistów w tej dziedzinie, którzy wnieśli różne perspektywy i podejścia do tego tematu. W tym artykule zbadamy różne aspekty Wild 2, od jego praktycznych implikacji po wpływ na społeczeństwo. Dodatkowo zbadamy jego ewolucję w czasie i przeanalizujemy panujące wokół niego trendy. Bez wątpienia Wild 2 to fascynujący temat, który zasługuje na wyczerpujące i krytyczne podejście, dlatego zapraszamy Cię do wejścia do tego ekscytującego świata i odkrycia wszystkiego, co kryje się za Wild 2.
 Zdjęcie jądra komety Wild 2 wykonane przez sondę Stardust 2 stycznia 2004 roku | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
6 stycznia 1978 |
| Nazwy alternatywne |
81P/Wild 2, Wild 2 |
| Elementy orbity | |
| Półoś wielka |
3,4481 au |
| Mimośród | |
| Peryhelium |
1,5921 au |
| Aphelium |
5,3041 au |
| Okres orbitalny |
6,40 lat |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki | |
| Długość węzła wstępującego | |
| Argument peryhelium | |
| Moment przejścia przez peryhelium | |
| Charakterystyka fizyczna jądra | |
| Średnica |
3,3 × 4,0 × 5,5 km |
Wild 2 (nazwa oficjalna 81P/Wild) – kometa okresowa należąca do rodziny komet Jowisza. Została odkryta w 1978 roku przez szwajcarskiego astronoma Paula Wilda.
Wiek komety określa się na ok. 4,5 mld lat. Dawniej miała ona bardziej obszerną i kolistą orbitę, jednak we wrześniu 1974 roku zbliżyła się na odległość zaledwie około 1 miliona km od Jowisza i jego pole grawitacyjne zmieniło tor jej orbity i skierowało ją w stronę planet wewnętrznych. Okres obiegu orbity został wtedy zmniejszony z 43 do 6,4 lat, zaś peryhelium wynosi aktualnie ok. 1,6 jednostki astronomicznej.
Powierzchnia jądra jest niemal w całości pokryta kraterami. Średnica największego z nich wynosi 2 km. Na powierzchni znajdują się też strome skarpy i wzgórza o wysokości dochodzącej do 100 m. Z obszarów aktywnych jądra wypływają liczne strugi gazu i pyłu tworzące następnie komę i warkocz komety.
Przelot sondy Stardust obok komety
2 stycznia 2004 roku z komy komety Wild 2 zostały pobrane próbki pyłu przez sondę kosmiczną Stardust. Badania próbek mają pomóc w określeniu pochodzenia komet i Układu Słonecznego. Cząstki zostały pochwycone w specjalny kolektor z aerożelu. Sonda zbliżyła się na odległość 236 km od jądra komety, wykonując 72 fotografie i analizując skład cząstek pyłu. Kapsuła lądownika pojazdu powróciła na Ziemię bez przeszkód 15 stycznia 2006 roku.
Całkowita masa pobranych próbek wynosi 0,0001 grama. Wykorzystując unikatowe możliwości synchrotronu Diamond Light Source, pozwalającego zbadać największy zakres pierwiastków, zespół naukowców Uniwersytetu Leicester odkrył w próbkach rentgenowską sygnaturę tlenków żelaza. W trakcie dalszych badań wykazano, że drobiny tlenków żelaza odkryte w próbkach pochodzących z komety powstały w wyniku procesów zachodzących w niskich temperaturach w obecności wody. Zaskakuje jednak fakt, że inne cząstki powstały z kolei w bardzo wysokich temperaturach, sięgających 2000 °C, gdyż podejrzewano, że zbudowana z lodu kometa musiała powstać na zimnych kresach Układu Słonecznego.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- 81P/Wild 2 w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Wild 2 w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity 81P/Wild 2 w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Strona NASA o projekcie Stardust
- Gary W. Kronk: 81P/Wild 2. Cometography.com . . (ang.).