Zamek w Valençay
W tym artykule szczegółowo omówimy Zamek w Valençay, temat, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Zamek w Valençay to złożony i fascynujący temat, który ma ogromne znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty związane z Zamek w Valençay, od jego pochodzenia po wpływ na życie codzienne. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie, które istnieją wokół Zamek w Valençay, w celu zapewnienia szerokiego i zrównoważonego spojrzenia na ten bardzo istotny temat. Przygotuj się na zanurzenie się w ekscytującym świecie Zamek w Valençay!
 nr rej. PA00097475
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Styl architektoniczny | |
Położenie na mapie Indre  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Regionu Centralnego-Doliny Loary  | |
 47°09′27″N 1°33′48″E/47,157500 1,563333
| |
Zamek Valençay (fr. Château de Valençay) – rezydencja rodzin d'Estampes i Talleyrand-Périgord, w Valençay w Dolinie Loary (Departament Indre, Francja).
Historia
Zamek położony na płaskowyżu nad rzeką Nahon był budowany przez ponad 200 lat. W 1540 roku przedstawiciel bogatej rodziny finansistów, Jacques d'Estampes, rozpoczął prace budowlane na miejscu wcześniejszego, dwunastowiecznego zamku. pierwszym architektem był Philippe de l'Orme. Prace trwały do XVIII wieku, zakończyła je budowa południowej wieży. Rodzina d'Estampes bardzo krótko mieszkała w ukończonej rezydencji. W 1719 obiekt kupił okryty niesławą bankier John Law, a po nim rodzina Legendre de Villemorien. W 1803, na rozkaz Napoleona Bonaparte, zamek nabył Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord, który miał zamienić go na miejsce odosobnienia dla ważnych więźniów pojmanych w czasie wojen napoleońskich. Najbardziej znacznym z nich był król Hiszpanii Ferdynand VII, przetrzymywany w Valençay przez siedem lat.
Jeszcze za życia Talleyranda zamek przestał pełnić funkcje penitencjarne i został zmieniony w prywatną rezydencję słynnego francuskiego dyplomaty. Był w rękach jego rodziny do 1979, kiedy ostatni właściciel sprzedał obiekt stowarzyszeniu zajmującemu się ochroną zamków francuskich. W czasie II wojny światowej zamek nie został naruszony, gdyż Talleyrandowie mieli powiązania ze szlachtą niemiecką i byli nominalnymi właścicielami księstwa żagańskiego na Śląsku. Dzięki temu udało się przechować na zamku wiele cennych dzieł wyniesionych z zagrożonego Luwru, w tym Wenus z Milo.
Architektura
Zamek wzniesiony jest na planie czworoboku, z czterema okrągłymi wieżami, całość utrzymana jest w stylu renesansowym, wyłączając klasycystyczne modyfikacje i płaskorzeźby dekoracyjne dodane w XVIII i na początku XIX wieku. Z zewnątrz obiekt dekorowany jest przede wszystkim poprzez niewielkie pilastry i obramowania okien, utrzymane w trzech greckich porządkach: doryckie na najniższej kondygnacji, następnie jońskie i korynckie. Wewnętrzny dziedziniec z fontanną otaczają arkadowe łuki dookoła całego obiektu.
Wnętrze obiektu to ponad sto pomieszczeń utrzymanych przede wszystkim w stylu cesarstwa. W części sal mieści się ekspozycja poświęcona życiu i działalności Talleyranda.
Zamek otacza park o powierzchni 40 hektarów, ogrody (z XX wieku) oraz winnice założone za czasów Talleyranda. Dziś część parku zamieniona została na ogród zoologiczny.
Przypisy
- ↑ Baedeker - Francja. Wyd. I. Bielsko-Biała: Pascal sp. z o.o., 2007, s. 494. ISBN 978-3-8297-6493-3.
- ↑ Opis i zdjęcia zamku
- ↑ Opis zamku. . .
- ↑ Opis zamku na france-for-visitors.com
- ↑ Historia zamku. . .
- ↑ Opis i zdjęcia wnętrz
- ↑ France For Visitors
Literatura
- R.P. Raoul, Guide historique de Valençay. Le château-l'église-le tombeau de Talleyrand, Chateauroux: Laboureur, 1953.