W tym artykule przeanalizujemy rolę Zbigniew Drzewiecki w dzisiejszym społeczeństwie i zbadamy jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Od Zbigniew Drzewiecki jako osoby publicznej po jego wpływ na takie tematy, jak technologia, ekonomia i kultura popularna – zagłębimy się w jego znaczenie w różnych kontekstach. Zbadamy również, jak Zbigniew Drzewiecki ewoluował na przestrzeni czasu i jak jego obecność pozostaje znacząca dzisiaj. Poprzez tę analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć rolę, jaką odgrywa Zbigniew Drzewiecki we współczesnym świecie i jego znaczenie w doświadczeniach indywidualnych i zbiorowych.
Zbigniew Drzewiecki przed 1939 rokiem | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 kwietnia 1971 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
pianista, pedagog, profesor, rektor |
Odznaczenia | |
Zbigniew Drzewiecki (ur. 8 kwietnia 1890 w Warszawie, zm. 11 kwietnia 1971 tamże) – polski pianista i pedagog. Profesor i rektor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie, profesor i rektor w latach 1929–1930, 1931–1932 Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie.
Syn Ludwika i Marii z Wysockich. Absolwent Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego w Warszawie (1909).
Był jednym z inicjatorów Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w 1927 roku. Drzewiecki od początku był członkiem jury konkursu w latach 1927, 1932, 1937, a na konkursach w 1949, 1955, 1960 i 1965 jego przewodniczącym. Prowadził też działalność pedagogiczną. Jego uczniowie to laureaci międzynarodowych konkursów, wirtuozi oraz wybitni pedagodzy, do których należeli m.in.: Ryszard Bakst, Jan Bereżyński, Felicja Blumental, Halina Czerny-Stefańska, Jan Ekier, Róża Etkin-Moszkowska, Fu Cong, Lidia Grychtołówna, Adam Harasiewicz, Roman Jasiński, Aleksander Kagan, Halina Kalmanowicz, Wacław Kisielewski, Elza Kolodin, Bolesław Kon, Waldemar Maciszewski, Alfred Müller, Sergiusz Nadgryzowski, Hiroko Nakamura, Włodzimierz Obidowicz, Ewa Osińska, Teresa Rutkowska, Marta Sosińska-Janczewska i Tatiana Woytaszewska. Angażował się również społecznie. W latach 1934–1939 oraz 1945–1948 pełnił funkcję prezesa polskiej sekcji Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, w latach 1959–1966 był prezesem Towarzystwa im. Fryderyka Chopina, a od 1956 do 1962 prezesem Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków (SPAM).
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 73, rząd 3, grób 2).