Bugün Göktürkçe, günümüz toplumunda çok çeşitli yönleri kapsayan bir konudur. İnsanların hayatları üzerindeki etkisinden profesyonel alandaki önemine kadar Göktürkçe, çeşitli alanların gelişiminde ve evriminde temel bir parça olduğunu kanıtladı. Çeşitli araştırma ve çalışmalarla Göktürkçe'in günlük hayatımızdaki öneminin yanı sıra gerçekliğin farklı yönlerini şekillendirmedeki rolünü doğrulamak mümkün oldu. Bu makalede, Göktürkçe'e ilişkin farklı yaklaşımları ve bakış açılarını inceleyerek onun çağdaş dünyadaki etkisini ve geçerliliğini analiz edeceğiz.
Göktürkçe | |
---|---|
Ana dili olanlar | Göktürk Kağanlığı |
Dönem | 5.-8. yüzyıl |
Dil ailesi | Türk dilleri
|
Yazı sistemi | Eski Türk alfabesi |
Dil kodları | |
ISO 639-3 | – |
GökTürkçe, Göktürk Türkçesi, Köktürk Türkçesi veya KökTürkçe, Türkçenin bilinen ve yazılı metinleri ele geçirilebilen en eski dönemine verilen isimdir. Eski Türkçe adlı dönemin ilk kısmını oluşturur. Devamında Eski Uygur dönemi yaşanmıştır.
GökTürkçe, genel olarak Orhun ve Yenisey Yazıtları'nın yazıldığı dil için kullanılmaktadır.
GökTürkçe, 552-744 yılları arasında Moğolistan'da yaşayan Göktürkler'in (Tukyular) yazdığı alfabedir. GökTürkçe yazılı belgeler 2. Göktürk Devleti döneminden kaldığından GökTürkçe kağanlığın resmî alfabesi hâlinde olmuştur. Kısacası, bu dönem, Göktürk Kağanlığı’nın hüküm sürdüğü dönemin sonuna kadar süren evreyi kapsar. Göktürkçenin en dikkat çeken özellikleri, kelime başlarındaki /t/ ve /k/ seslerinin henüz ötümlüleşmemiş; kelime içindeki /d/ sesinin ise sızıcılaşmamış olmasıdır. Bu dönemde Türkçedeki asli uzunlukların belirtileri hâlâ gözlemlenebilir durumdadır.
Eski Türkçenin bu alt döneminin söz varlığı, bilim dünyasınca bulunan eserlerden tespit edilmiştir. Tespit edilen metinlerin söz varlığının büyük çoğunluğu Türkçe kökenli sözleri içermekle birlikte Türk dilleri araştırmacısı Mehmet Ölmez'e göre yaklaşık %20'si Göktürklere komşu kültürlerden alıntılanmıştır. Ölmez alıntı kelimelerin başta Çince olmak üzere Soğdca, Moğolca ve Tibetçe gibi dillerden geldiği sonucuna ulaşmıştır. Göktürkçe, ardılı Eski Uygurcaya kıyasla çok daha az sayıda Soğdca sözcük içermekte, ancak daha fazla Çince kökenli kelime ihtiva etmektedir. Bu Eski Uygurların Maniheizmi benimsemesine bağlanmıştır.
Göktürkçe denilen dönem, Orhun alfabesi ile kayda alınmıştır. Bu alfabede 38 harf vardır. Bunlardan dördü ünlü, otuz dördü de ünsüzdür. Beş tane de harf bileşiği vardır: lt, ny, nç, nt, ng. Göktürkçede harfler birbirlerine bitişik yazılmamışlardır; kelimeler, aralarına üst üste iki nokta (:) konularak ayrılmıştır. Sözcük başında ve içinde de ünlüler yazılmamıştır. Buna karşılık sözcük sonundaki ünlüler daima belirtilmiştir.
Orhun alfabesinin kökeni konusunda değişik görüşler ileri sunulmuştur. Kimi Türkolog ve dil bilimciler bu alfabenin Run harflerinden ya da Asur, Likya, Hitit alfabelerinden türetildiği görüşünü savunmuşlardır. Bazı diğer bilim adamları da Türk damgalarından doğduğu görüşünü benimsemişlerdir. Göktürk Yazıtları'ndaki harfleri çözmeyi başaran bilim insanı, Danimarkalı dilbilimci Vilhelm Thomsen'dir.
Kullanım | Tamgalar | Latin harf çevirisi (transliterasyon) ve IPA çevriyazısı (transkripsiyon) | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ünlüler | A,E | /a/, /e/ | ||||||
I,İ | /ɯ/, /i/, /j/ | |||||||
O,U | /u/, /o/, /w/ | |||||||
Ö,Ü | /ø/, /y/, /w/ | |||||||
Ünsüzler | Ünlü Uyumu | (¹) — Kalın, (²) — İnce ünlüler ile |
B¹ (ab) | /b/ | B² (eb) | /b/ | ||
D¹ (ad) | /d/ | D² (ed) | /d/ | |||||
G¹ (ag) | /g/ | G² (eg) | /g/ | |||||
L¹ (al) | /l/ | L² (el) | /l/ | |||||
N¹ (an) | /n/ | N² (en) | /n/ | |||||
R¹ (ar) | /r/ | R² (er) | /r/ | |||||
S¹ (as) | /s/ | S² (es) | /s/ | |||||
T¹ (at) | /t/ | T² (et) | /t/ | |||||
Y¹ (ay) | /j/ | Y² (ey) | /j/ | |||||
Sadece (¹) — /q/ Sadece (²) — /k/ |
K (ak) | /q/ | K (ek) | /k/ | ||||
Tüm ünlüler ile |
-Ç | /ʧ/ | ||||||
-M | /m/ | |||||||
-P | /p/ | |||||||
-Ş | /ʃ/ | |||||||
-Z | /z/ | |||||||
-NG (eñ) | /ŋ/ | |||||||
Birleşik Sesler | + Ünlü | İÇ, Çİ, Ç | /iʧ/, /ʧi/, /ʧ/ | |||||
IK, KI, K | /ɯq/, /qɯ/, /q/ | |||||||
OK, KO, UK, KU, K |
/oq/, /qo/, /uq/, /qu/, /q/ |
ÖK, KÖ, ÜK, KÜ, K |
/øk/, /kø/, /yk/, /ky/, /k/ | |||||
+ Ünsüz | -NÇ | /nʧ/ | ||||||
-NY | /ɲ/ | |||||||
-LT | /lt/, /ld/ | |||||||
-NT | /nt/, /nd/ | |||||||
Sözcük ayırma imi | yok | |||||||
(-) — Sadece sözcük sonunda |
GökTürkçe | Türkiye Türkçesi | Tuva Türkçesi | Kazak Türkçesi | Kaşkay Türkçesi | Kırımçak Türkçesi | Özbekçe | Azerbaycan Türkçesi |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Bir | Bir | Bir | Bir | Bir | Bir | Bir | Bir |
Eki | İki | İyi | Yeki | İki | Eki | Ikki | İki |
Üç | Üç | Üş | Üş | Üç | Üç | Uch | Üç |
Tört | Dört | Dört | Tört | Dört | Dort | To'rt | Dört |
Beş | Beş | Beş | Bes | Beş | Beş | Besh | Beş |
Altı | Altı | Aldı | Altı | Altı | Altı | Olti | Altı |
Yeti | Yedi | Çedi | Jeti | Yedi | Yedi | Yetti | Yeddi |
Sekiz | Sekiz | Ses | Segiz | Sekiz | Sekiz | Sakkiz | Səkkiz |
Tokuz | Dokuz | Tos | Toğız | Dokuz | Tokuz | To'qqiz | Doqquz |
On | On | On | On | On | On | O'n | On |