Barłożno (gromada)

W tym artykule poruszony zostanie temat Barłożno (gromada), który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu w różnych obszarach. Barłożno (gromada) to temat, który wzbudził ciekawość i zainteresowanie w społeczeństwie, wywołując debatę i refleksję na temat jego implikacji i reperkusji. W tym artykule staramy się przedstawić szeroką i obiektywną wizję Barłożno (gromada), analizując jego różne wymiary i oferując pełny przegląd jego znaczenia i znaczenia. Podobnie ma na celu pogłębienie wiedzy i zrozumienia Barłożno (gromada), dostarczając czytelnikowi niezbędnych narzędzi do zrozumienia jego natury i zakresu.

Barłożno
gromada
1954–1960
Państwo

 Polska

Województwo

gdańskie

Powiat

starogardzki

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1960

Siedziba

Barłożno

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

3

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

18

brak współrzędnych

Barłożno – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954 do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973, tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972.

Gromadę Barłożno z siedzibą GRN w Barłożnie utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski – w powiecie starogardzkim w woj. gdańskim na mocy uchwały nr 23/III/54 WRN w Gdańsku z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad Barłożno i Mirotki oraz miejscowość Wielbrandowo z dotychczasowej gromady Wielbrandowo ze zniesionej gminy Skórcz w tymże powiecie. Dla gromady ustalono 18 członków gromadzkiej rady narodowej.

1 stycznia 1960 gromadę zniesiono, a jej obszar włączono do gromady Pączewo z siedzibą w Skórczu w tymże powiecie.

Przypisy

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 23/III/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu starogardzkiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 22 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 16, Poz. 91)
  7. Uchwała Nr 212/LII/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Starogardzie Gdańskim z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 7 października 1954 r., Nr. 14, Poz. 80)
  8. Uchwała Nr 22/XII/59 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 8 października 1959 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w powiatach województwa gdańskiego (zatwierdzona uchwałą Nr 451/59 Rady Ministrów z dn. 19 listopada 1959 r.) (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 24 grudnia 1959 r., Nr. 7, Poz. 58)