Batalion ON „Wągrowiec”
W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Batalion ON „Wągrowiec”, badając jego liczne aspekty i wpływ na różne obszary codziennego życia. Batalion ON „Wągrowiec” to temat, który wzbudził zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i fanów, ze względu na jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Idąc tym tropem, zbadamy jego pochodzenie, ewolucję, wyzwania i możliwości oraz to, jak ukształtowało to sposób, w jaki żyjemy, pracujemy i współpracujemy. Nieważne, czy jesteś ekspertem w tej dziedzinie, czy dopiero zaczynasz odkrywać jego cuda, ten artykuł zapewni Ci pouczające i wzbogacające spojrzenie na Batalion ON „Wągrowiec”. Przygotuj się na fascynującą podróż odkrywczą!
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Franciszek Aleksander Lubik |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład | |
Batalion Obrony Narodowej „Wągrowiec” (batalion ON „Wągrowiec”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Batalion walczył w składzie Chełmińskiej Brygadzie Obrony Narodowej płk. dypl. A. Żurakowskiego, wchodzącej w skład Armii Pomorze.
Skład organizacyjny
Dowódca – mjr Franciszek Aleksander Lubik
- Adiutant batalionu – por. Kabza
- dowódca plutonu zwiadu – ppor. rez. Marian Przybylski
- dowódca plutonu ppanc. – ppor. rez. Stefan Wawrzyniak
- dowódca plutonu łączności – plut. rez. Stefan Majewski
- dowódca 1 kompanii ON „Wągrowiec” – kpt. Stefan Wołajtys
- dowódca 2 kompanii ON „Skoki” – ppor. rez. Zdzisław Sulecki
- dowódca 3 kompanii ON „Gołańcz” – por. rez. Wilanowski
Skład osobowy batalionu typu IV
- oficerów służby stałej lub kontraktowej: 4; oficerów rezerwy: 15;
- podoficerów zawodowych lub kontraktowych: 9; podoficerów rezerwy: 129;
- szeregowców rezerwy: 545;
Uzbrojenie i wyposażenie batalionu typu IV
- pistolet – 40 egz. (zamiast pistoletów oficerowie rezerwy otrzymywali karabinki),
- pistolet sygnałowy – 7 egz.,
- karabin – 306 egz.,
- karabinek – 324 egz.,
- ręczny karabin maszynowy (w każdej 1. drużynie każdego plutonu strzeleckiego) – 9 egz.,
- ciężki karabin maszynowy – 6 egz.,
- moździerz (Stockes–Brandt) kalibru 81 mm – 1 egz.,
- armata przeciwpancerna wz. 36 – 3 egz. (dział tych nie przydzielono)
- konie: 70
- samochód ciężarowy: 1
- wozy: 29
- biedki: 2
- kuchnie polowe: 3
- motocykle: 4
- rowery: 50
Przypisy
- ↑ Böhm 1996 ↓, s. 179–180.
Bibliografia
- Tadeusz Böhm, Bataliony Obrony Narodowej w Wielkopolsce w latach 1936-1939 i ich rola w Kampanii Wrześniowej, Poznań: Wydawnictwo Sorus sp. cyw., 1996, ISBN 83-87133-01-9, OCLC 830126196.
- Tadeusz Jurga: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 7, Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939 : organizacja, działania bojowe, uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1975
- Waldemar Rezmer: Armia „Poznań” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07753-3.