Bogumiła Wander
Motyw Bogumiła Wander to taki, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na dzisiejsze znaczenie, wpływ na społeczeństwo czy znaczenie historyczne, Bogumiła Wander jest tematem, który wywołał debatę, dyskusję i refleksję w różnych sferach. Od ekspertów w tej dziedzinie po ogół społeczeństwa, Bogumiła Wander wzbudził prawdziwe zainteresowanie i zmotywował ludzi do dalszego badania jego implikacji, konsekwencji i możliwych rozwiązań. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Bogumiła Wander i spróbujemy rozwikłać jego złożoność, zrozumieć jego znaczenie i przeanalizować jego wpływ na nasz współczesny świat.
 Bogumiła Wander (2015) | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 października 1943 |
|---|---|
| Zawód | |
| Współmałżonek | |
Bogumiła Wander (ur. 7 października 1943 w Kaliszu) – polska spikerka i prezenterka Telewizji Polskiej.
Życiorys
Jest córką aktorki-malarki i multiinstrumentalisty. Miała starszego o cztery lata brata, Włodzimierza, członka zespołu Niebiesko-Czarni.
Ukończyła studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego. Podczas trzeciego roku studiów w 1965 rozpoczęła karierę telewizyjną, zostając spikerką w Łódzkim Ośrodku TVP, do którego trafiła w drodze konkursu. Pięć lat później przeprowadziła się do Warszawy, gdzie wkrótce zaczęła pracę w stołecznym oddziale TVP. Od połowy lat 70. XX wieku zapowiadała na żywo programy w TVP1 i TVP2, a po zróżnicowaniu obu anten w latach 80. pozostała w TVP1. Ponadto była konferansjerką na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i festiwalu w Sopocie.
W 1979 przerwała pracę w telewizji, wyjeżdżając z mężem do Brukseli. W 1982 wróciła do Polski i ponownie zaczęła występować w TVP, a także ukończyła podyplomowe studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. W późniejszych latach, obok pracy jako spikerka, zajęła się również produkcją telewizyjną o tematyce artystycznej, realizowała teleturniej Panie na planie i cykliczny magazyn baletowy Życie na pointach. W 1987 wzięła udział w realizacji filmu Barbary Sass pt. W klatce, grając w epizodzie samą siebie. W 1989 została członkinią Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a przez dziesięć lat pracowała w zarządzie warszawskim tej organizacji. W drugiej połowie lat 90. premierę miały jej dwa filmy dokumentalne: Conrad Drzewiecki o sobie. To nie ja, to taniec (1997) i Andrzej Strumiłło. A-4 dziennik rysowany (1998).
W 2003 zakończyła pracę w TVP jako prezenterka.
Życie prywatne
Dwukrotnie zamężna. W 1970 poślubiła Zbigniewa Żołędziowskiego, z którym ma syna, Marka (ur. 1973). Od 2005 jest żoną żeglarza Krzysztofa Baranowskiego.
W 2020 media poinformowały o jej chorobie Alzheimera.
Filmografia
- 1987: W klatce – obsada aktorska
- 1997: Conrad Drzewiecki o sobie. To nie ja, to taniec – realizacja i scenariusz Bogumiła Wander, zdjęcia Grzegorz Szczygielski, produkcja TVP1
- 1998: Andrzej Strumiłło. A-4 dziennik rysowany – reżyseria i scenariusz Bogumiła Wander, zdjęcia Grzegorz Szczygielski, produkcja TVP1
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 296. ISBN 978-83-8031-299-9.
- ↑ a b Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 43, 25 października 2018, s. 34–35.
- ↑ a b Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 299. ISBN 978-83-8031-299-9.
- ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 303. ISBN 978-83-8031-299-9.
- ↑ XIII Festiwal Piosenki Radzieckiej Zielona Góra 1977: program b.n.s.
- ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 310–313. ISBN 978-83-8031-299-9.
- ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 323. ISBN 978-83-8031-299-9.
- ↑ a b c d Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 324–325. ISBN 978-83-8031-299-9.
- ↑ a b c d Bogumiła Wander w bazie filmpolski.pl
- ↑ Wszystko w życiu mi wyszło – Bogumiła Wander.
- ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki: tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 306. ISBN 978-83-8031-299-9.
- ↑ Smutne wieści o Bogumile Wander. Gwiazda przebywa w ośrodku. „Umysłowo to już inny świat”. radiozet.pl, 17 grudnia 2020. .
Bibliografia
- Bogumiła Wander w bazie Filmweb
- Mój zawód – ten sam, a jednak inny. kobieta.gazeta.pl. .