W artykule, który dzisiaj prezentujemy, zajmiemy się tematem Giennadij Jerszow, tematem, który wzbudził zainteresowanie wielu ludzi na przestrzeni dziejów. Giennadij Jerszow to złożony i fascynujący temat, który obejmuje szeroki zakres aspektów i ma reperkusje w różnych obszarach społeczeństwa. Na przestrzeni lat Giennadij Jerszow był przedmiotem licznych badań, debat i kontrowersji, co przyczyniło się do wzbogacenia naszego zrozumienia tego tematu. W tym artykule proponujemy zbadanie różnych aspektów związanych ze Giennadij Jerszow, od jego powstania po dzisiejszy wpływ, oferując wszechstronną wizję i różnorodne perspektywy, które pozwalają czytelnikowi zagłębić się w ten ekscytujący temat.
Data i miejsce urodzenia |
12 lipca 1967 |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Miejsce zamieszkania | |
Narodowość |
polska |
Edukacja |
Lwowska Narodowa Akademia Sztuki, Narodowa Akademia Sztuk Pięknych i Architektury w Kijowie |
Rodzice |
Aleksej i Walentyna |
Małżeństwo |
Helena Powidajło (1989–1990), Olga Kajrod (1994–2014), Anastaziya Spitsina |
Dzieci |
Filip (ur. 1989), Wanda (ur. 1995), Eustafij (ur. 1998) |
Odznaczenia | |
Złoty Klejnod Rodziny Mazep, Medal „PRO OPERE POLITISSIMA ARTE PERFECTO” | |
Strona internetowa |
Giennadij Jerszow (Gennadij Jerszow, Геннадій Олексійович Єршов; ur. 12 lipca 1967 w Czernihowie) – polski i ukraiński artysta-rzeźbiarz, jubiler, fotografik, pedagog, działacz społeczny. Znany z realizacji pomników w różnych krajach.
Urodził się jako starsze dziecko 12 lipca 1967 w Czernihowie w północnej Ukrainie, w polsko-ukraińskiej rodzinie Aleksieja i Walentyny. Pochodzi z rodziny ukraińskich lekarzy i rodziny twórczej w Polsce. Wychowany przez babcię Marię Wenzik ze strony ojca Aleksieja oraz babcię Genowefą Wieliczko z domu Culpa, ciotkę znanej polskiej aktorki Haliny Łabonarskiej, urodzonej w Gdańsku. Jako repatriant uzyskał obywatelstwo polskie i wraz z rodziną przeprowadził się w 2000 roku do Polski, mieszka w Gdańsku od 2001 roku. Ukończył Bazowe Liceum Medyczne (1982–1986) w Czernihowie. Zdobywszy dyplom felczera, pracował jakiś czas w szpitalu.
Pracując w wyuczonym zawodzie, zaczął karierę artystyczną, zdobywając prestiżową nagrodę przyznawaną w Związku Radzieckim „Mały medal laureata” w ogólnozwiązkowym konkursie dla artystów amatorów 1985 roku. W latach 1986–1988 trafił do pracowni rzeźby Georgija Husida w Kijowie, gdzie zajmował się rzeźbą i rysunkiem, przygotowując się do egzaminów w ASP. W latach 1988–1991 studiował w Lwowskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej u prof. Emanuila Myśko na fakultecie architekturo-dekoracyjnej plastyki (wydział rzeźby monumentalnej). W latach 1991–1995 studiował na Wydziale Rzeźby w Ukraińskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni profesorów Wasyla Borodaja i Walerego Szwecowa. Po ukończeniu studiów w 1995 uzyskał dyplom (odpowiednik magistra). Jest członkiem Narodowego Związku Artystów Ukrainy (1995) oraz Związku Polskich Artystów Plastyków. Należy do zarządu cechu rzemiosł w Pomorskiej Izbie Rzemieślniczej oraz do Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk” założonego przez doktora Andrzeja Januszajtisa.
W latach 1996–1999 odbywał staż asystencki i studia doktoranckie w Ukraińskiej Akademii Sztuk Pięknych Architektury w Kijowie. W latach 2000–2001 pracował jako wykładowca na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Szewczenki w Czernihowie oraz w Zespole Szkół Plastycznych w Gdyni w 2003/2004. Właściciel prywatnej firmy „GaleriaFART” (Ukraina) zajmującej się budową pomników. Od 1996 prowadzi własną Galerię Sztuki. W 2014 założył razem z dziećmi „Fundację Atelier Jerszow” która promuje innych artystów, tworząc most kulturowy pomiędzy Polską a Ukrainą.
Zajmuje się sztuką portretową, sakralną i monumentalną. Debiutował na Ukrainie Pomnikiem Ofiar Tragedii w Czarnobylu, stworzył pierwszy pomnik na Ukrainie Iwana Mazepy oraz pomnik Pierwszego Zjazdu Książąt Rusi Kijowskiej (Lubecz). Stworzył stacje drogi krzyżowej dla Bazyliki Mariackiej w Gdańsku, pomnik Jana Pawła II w Toruniu (dla Radia Maryja), pomnik Mrongowiusza oraz Św. Włodzimierza Wielkiego w Gdańsku oraz wiele innych dzieł. Stworzył rzeźbiarskie portrety znanych osób – Lecha Wałęsy, patriarchy Ukrainy Filareta, prof. Andrzeja Ceynowy. Jest autorem rzeźby Wacława Niżyńskiego i Bronisławy Niżyńskiej wykonanej na specjalne zamówienie Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie.