W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Gozdnica. Niezależnie od tego, czy jest to temat, osoba czy data, Gozdnica ma znaczący wpływ na nasze społeczeństwo. Na przestrzeni dziejów Gozdnica odegrał kluczową rolę w kształtowaniu naszej kultury i sposobu, w jaki rozumiemy otaczający nas świat. W tym artykule odkryjemy znaczenie Gozdnica i jego wpływ na różne aspekty codziennego życia. Przygotuj się na zanurzenie się w wyjątkową i ekscytującą podróż, aby lepiej zrozumieć Gozdnica!
miasto i gmina | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Prawa miejskie |
przed 1315 | ||
Burmistrz |
Krzysztof Jarosz | ||
Powierzchnia | |||
Populacja (31.12.2019) • liczba ludności • gęstość |
|||
Strefa numeracyjna |
(+48) 68 | ||
Kod pocztowy |
68-130 | ||
Tablice rejestracyjne |
FZG | ||
Położenie na mapie powiatu żagańskiego | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa lubuskiego | |||
51°26′20″N 15°05′44″E/51,438889 15,095556 | |||
TERC (TERYT) |
0810011 | ||
SIMC |
0988388 | ||
Urząd miejski ul. Ceramików 268-130 Gozdnica | |||
Strona internetowa | |||
BIP |
Gozdnica (do 1946 niem. Freiwaldau) – miasto, będące jednocześnie gminą miejską, zlokalizowane w województwie lubuskim, w powiecie żagańskim.
Gozdnica uzyskała lokację miejską 9 maja 1556 roku, zdegradowana w 1856 roku, ponowne nadanie praw miejskich w 1.01.1967 roku.
Położona w pobliżu granicy z województwem dolnośląskim, 25 km na płd.-zach. od Żagania i 15 km granicy polsko-niemieckiej, przy drogach wojewódzkich: nr 300 i nr 350, pośród Borów Dolnośląskich nad Czernicą.
Gozdnica leży na historycznym Dolnym Śląsku.
Według danych z roku 2002 Gozdnica ma obszar 23,97 km², w tym:
Miasto stanowi 2,12% powierzchni powiatu.
W 1285 Gozdnica otrzymała prawa miejskie. W XVIII w. w osadzie wzniesiony został najstarszy zachowany kościół miasta – kościół Świętego Ducha. W 1413 jako wchodząca w skład „państwa przewoskiego“ została włączona w granice księstwa żagańskiego. W 1556 Ferdynand I Habsburg udzielił miastu przywileju odbywania dwóch jarmarków w ciągu roku. W XVII wieku miasto było niszczone przez wojny i pożary, upadło rzemiosło, w 1752 władze pruskie odebrały Gozdnicy prawa miejskie.
W XIX w. oparciu o obfite złoża iłów wydobywanych m.in. w Kopalni „Gozdnica“ rozwinął się przemysł ceramiczny, po 1885 Gotfryd Sturm uruchomił dwie fabryki produkujące dachówki. Fabryki po II wojnie światowej funkcjonowały pod nazwą Gozdnickie Zakłady Ceramiki Budowlanej, a następnie po połączeniu z Lubskimi Zakładami Ceramiki Budowlanej w Lubsku w l. 1971–1991 jako Lubuskie Przedsiębiorstwa Ceramiki Budowlanej.
W 1896 otwarto linię kolejową do Ruszowa. W latach 1929–1930 zbudowano kościół św. Wawrzyńca. W latach 30. na północ od miasta Luftwaffe wybudowało lotnisko.
21 lutego 1945 do Gozdnicy wkroczyły oddziały Armii Czerwonej, zniszczeniu uległo 30% zabudowy. Następnie stacjonował tu sztab 33 Nyskiego Pułku Piechoty Wojska Polskiego. W 1967 Gozdnica otrzymała prawa miejskie. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa zielonogórskiego.
Według danych z roku 2008 miasto miało 3398 mieszkańców.
W referendum w sprawie przystąpienia Polski do Unii Europejskiej dotyczącym wejścia Polski do Unii Europejskiej w gminie zanotowano największy euroentuzjazm (92%).
W 2016 nieznacznie powiększono obszar miasta.
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
populacja | 3501 | 100 | 1818 | 51,9 | 1683 | 48,1 |
gęstość zaludnienia (mieszk./km²) |
146,1 | 75,8 | 70,2 |
Ceramika materiałów budowlanych.
W Gozdnicy znajdują się 2 parafie i 2 kościoły parafialne: