W artykule Gubernia inflancka zajmiemy się bardzo istotnym i aktualnym tematem, który znacząco wpływa na różne obszary codziennego życia. Gubernia inflancka to temat, który wzbudził duże zainteresowanie, między innymi ze względu na jego wpływ na społeczeństwo oraz rozwój społeczny, gospodarczy i kulturalny. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i punktom widzenia, które pozwolą nam głęboko zrozumieć znaczenie Gubernia inflancka w bieżącym kontekście. Ponadto przeanalizujemy różne studia przypadków, badania i trendy związane z Gubernia inflancka w celu przedstawienia kompleksowej i aktualnej wizji na ten bardzo istotny temat. Bez wątpienia Gubernia inflancka to kwestia, która zasługuje na analizę i debatę z różnych podejść, a ten artykuł ma na celu być podstawowym przewodnikiem pozwalającym zrozumieć ją w całości.
gubernia | |||
(1713) 1721–1917 | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Siedziba | |||
Powierzchnia |
47 030,87 km² | ||
Populacja (1897) • liczba ludności |
| ||
• gęstość |
27,7 os./km² | ||
Szczegółowy podział administracyjny | |||
Liczba ujezdy |
9 | ||
Położenie na mapie Rosji | |||
56,947500°N 24,106944°E/56,947500 24,106944 |
Gubernia inflancka (liwońska) (ros. Лифляндская губерния, łot. Vidzemes guberņa, est. Liivimaa kubermang, niem. Livländisches Gouvernement) – jednostka administracyjna Imperium Rosyjskiego (gubernia), położona w północnej części obecnej Łotwy (Liwonii) i południowej Estonii. Powierzchnia guberni wynosiła 47 030,87 km², stolicą guberni była Ryga.
Początkowo gubernia nosiła nazwę ryskiej, od miasta stołecznego Rygi (ros. Рижская губерния, łot. Rīgas guberņa). W praktyce powstała 28 lipca 1713 z przekształcenia szwedzkiej Liwonii, zdobytej w wojnie północnej. De iure Rosja uzyskała teren traktatem z Nystad w 1721. Nazwę guberni inflanckiej wprowadzono w 1796. Po rewolucji lutowej północną, zdominowaną przez Estończyków część guberni przekazano guberni estońskiej, tworząc Autonomiczną Gubernię Estońską.
Do końcowych lat XIX wieku, mimo nastania oficjalnego panowania rosyjskiego, gubernia nie była rządzona przez Rosję, ale przez bałtyckich Niemców reprezentowanych w Radzie Regionalnej (tzw. Landtag).
Na mocy traktatu brzeskiego z 3 marca 1918 Rosja wycofała się z tych terenów, oddając je w gestię Rzeszy Niemieckiej.
W 1897 ludność guberni wynosiła 1 310 670 osób, gubernia w początkach XX w. była podzielona na 9 ujezdów.
Ujezd | Łotysze | Estończycy | Niemcy | Rosjanie | Żydzi | Polacy | Litwini |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Gubernia ogółem | 43,4% | 39,9% | 7,6% | 5,2% | 1,8% | 1,2% | … |
Walkijski | 87,9% | 7,2% | 2,1% | 1,3% | 1,1% | … | … |
Wendeński | 94,4% | … | 3,5% | 1,0% | … | … | … |
Werroski | 3,5% | 92,7% | 2,0% | 1,4% | … | … | … |
Wolmarski | 93,3% | 3,2% | 2,0% | … | … | … | … |
Parnawski | … | 94,0% | 3,7% | 1,1% | … | … | … |
Ryski | 58,2% | 1,1% | 18,2% | 11,9% | 4,7% | 3,5% | 1,6% |
Feliński | … | 97,1% | 1,8% | … | … | … | … |
Ozylski | … | 95,5% | 2,6% | … | … | … | … |
Dorpacki | … | 86,8% | 4,4% | 7,2% | … | … | … |