W dzisiejszym świecie Henry Brooke stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu osób. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Henry Brooke wzbudził ciekawość i debatę w różnych obszarach. Na przestrzeni dziejów Henry Brooke odgrywał fundamentalną rolę w różnych kulturach i ewoluował z biegiem czasu, dostosowując się do potrzeb i wymagań każdej epoki. W tym artykule zbadamy pochodzenie, wpływ i wpływ Henry Brooke, a także jego znaczenie dzisiaj i jego prognozy w przyszłości.
Data i miejsce urodzenia |
9 kwietnia 1903 |
---|---|
Data śmierci |
29 marca 1984 |
Minister spraw wewnętrznych | |
Okres |
od 14 lipca 1962 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Henry Brooke (ur. 9 kwietnia 1903, zm. 29 marca 1984) − brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Harolda Macmillana i Aleca Douglasa-Home’a.
Wykształcenie odebrał w Marlborough College oraz w Balliol College na Uniwersytecie Oksfordzkim. W 1929 został jednym z pierwszych członków think-tanku konserwatystów − Conservative Research Department. W 1938 wybrany do Izby Gmin w wyborach uzupełniających w okręgu Lewisham West. Należał do grona stronników premiera Neville’a Chamberlaina. W Izbie Gmin zasiadał do 1945, kiedy to przegrał wybory powszechne. W tym samym roku został wybrany do rady hrabstwa Londyn. Do 1951 zasiadał tam jako lider radców konserwatywnych. W radzie zasiadał do 1955.
Brooke powrócił do Izby Gmin w 1950, wygrywając wybory w okręgu Hampstead. W 1954 został finansowym sekretarzem skarbu, a w 1957 członkiem gabinetu jako minister budownictwa, samorządu lokalnego i spraw Walii. W 1961 mianowany pierwszym naczelnym sekretarzem skarbu i Paymaster-General. W 1962 został ministrem spraw wewnętrznych. Na tym stanowisku wprowadził wiele przepisów antynarkotykowych, m.in. zakaz posiadania amfetaminy i konopi indyjskich.
W Home Office Brooke utrzymał się do wyborczej porażki konserwatystów w 1964. W 1966 utracił miejsce w Izbie Gmin, został jednak mianowany parem dożywotnim jako baron Brooke of Cumnor i zasiadł w Izbie Lordów. Pod koniec życia cierpiał na chorobę Parkinsona. Zmarł w 1984.
Jego żona, Barbara, którą poślubił 22 kwietnia 1933, otrzymała w 1964 dożywotni tytuł parowski baronowej Brooke of Ystradfellte. Henry i Barbara mieli razem dwóch synów i dwie córki: