W tym artykule zagłębimy się w temat Henryk Kawecki, ponieważ jest to aspekt, który stał się ostatnio bardzo istotny. Z różnych perspektyw Henryk Kawecki wywarł wpływ na społeczeństwo i wywołał debaty w różnych obszarach. Dlatego istotne jest szczegółowe zbadanie implikacji i konsekwencji, jakie niesie za sobą Henryk Kawecki, a także przeanalizowanie możliwych rozwiązań lub alternatyw. Dodatkowo odniesiemy się do różnych opinii ekspertów w danej dziedzinie, którzy podkreślą istotne aspekty, które pomogą lepiej zrozumieć znaczenie Henryk Kawecki w naszej obecnej rzeczywistości.
Data i miejsce urodzenia |
12 maja 1886 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
19 stycznia 1942 |
Senator IV kadencji (II RP) | |
Okres |
od 1935 |
Odznaczenia | |
Henryk Kawecki (ur. 12 maja 1886 w Warszawie, zm. 19 stycznia 1942 tamże) – polski prawnik, polityk, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (1935–1937), senator RP IV kadencji (1935–1938), członek loży wolnomularskiej w Warszawie w czasach II Rzeczypospolitej.
Ukończył szkołę realną w Warszawie i studia prawnicze na uniwersytecie w Dorpacie.
W początkowej fazie I wojny światowej (1915–1916) służył w Straży Obywatelskiej w Warszawie. Od 15 czerwca 1918 roku był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej (pracował w Komendzie Naczelnej POW do 11 listopada 1918 roku). W latach 1918–1921 służył w Adiutanturze Generalnej WP, a następnie w sztabie ścisłym Wodza Naczelnego. Uczestniczył w walkach pod Radzyminem.
1 marca 1921 roku został na własną prośbę zwolniony do rezerwy (w stopniu podporucznika).
Po ukończeniu studiów został aplikantem w Warszawie. W 1921 roku został szefem służby bezpieczeństwa Litwy Środkowej. 16 kwietnia 1925 roku jako były podinspektor Policji Państwowej został mianowany urzędnikiem VI stopnia służbowego. Od kwietnia 1926 roku był zastępcą naczelnika, a później naczelnikiem (od lutego 1927 roku) Wydziału Bezpieczeństwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Od 21 stycznia do 28 sierpnia 1930 roku był Komisarzem Rządu na m.st. Warszawę. W marcu 1931 roku został dyrektorem Departamentu Organizacyjnego MSW, następnie dyrektorem Gabinetu Ministra i dyrektorem Departamentu Politycznego. Odegrał kluczową rolę w zwerbowaniu agenta Józefa Mützenmachera. W okresie od 18 września 1935 do 5 lutego 1937 roku był podsekretarzem stanu do spraw administracyjnych w MSW, a następnie dyrektorem departamentów personalnych w MSW i URM (do 1939 roku).
W 1935 roku został senatorem IV kadencji (1935–1938) powołanym przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego.
Był synem Józefa i Wiktorii z Wilkowskich. Ożenił się z Marią Tarnogórską.
Był członkiem masońskiej Wielkiej Loży Narodowej Polski (Warszawa). Jednocześnie (?) był członkiem loży „Św. Graala” (Jurysdykcja, następnie Federacja Polska Zakonu Powszechnego Zjednoczonego Wolnomularstwa „Le Droit Humain” w Warszawie).