W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Isfahan, temat, który na przestrzeni dziejów wzbudził zainteresowanie wielu ludzi. Isfahan to temat szeroko badany i na przestrzeni lat napisano o nim wiele książek i artykułów. W tym artykule naszym celem jest zbadanie różnych aspektów Isfahan, od jego pochodzenia po praktyczne zastosowania w życiu codziennym. Idąc tym tropem, dowiemy się czym jest Isfahan, jakie są jego główne cechy i dlaczego ważne jest poświęcenie mu czasu i uwagi. Dodatkowo przeanalizujemy niektóre teorie i debaty, które pojawiły się wokół Isfahan, a także ich wpływ na obecne społeczeństwo. Docelowo artykuł ten ma na celu przedstawienie kompleksowej i wzbogacającej wizji Isfahan, tak aby czytelnik mógł poszerzyć swoją wiedzę i zrozumieć znaczenie tego tematu w dzisiejszym świecie.
Od góry od lewej: Pol-e Chadżu, pałac Czterdziestu Kolumn, most Trzydziestu Trzech Łuków, plac Imama, Wielki Meczet, meczet Szejcha Lotfollaha | |
Państwo | |
---|---|
Ostan | |
Burmistrz |
Morteza Saghaiannejad |
Powierzchnia |
106 km² |
Wysokość |
1 574 m n.p.m. |
Populacja (2006) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
031 |
Kod pocztowy |
811 |
Położenie na mapie Iranu | |
32°39′N 51°40′E/32,650000 51,666667 | |
Strona internetowa |
Isfahan (pers. اصفهان, translit. Eşfahān, transkryp. Esfahan); historycznie także jako Ispahan, starop. Aspadāna, średniop. Spahān – trzecie co do wielkości miasto Iranu, położone ok. 340 km na południe od Teheranu. Stolica prowincji o tej samej nazwie. Populacja: ok. 2 mln.
Miasto leży w oazie na Wyżynie Irańskiej, u stóp łańcucha górskiego Zagros na wysokości 1590 m n.p.m. Isfahan położony jest na przecięciu szlaków północ-południe oraz wschód-zachód. Temperatury wahają się między 2 a 28 °C.
Odkrycia archeologiczne świadczą, że Isfahan był osadą zamieszkaną już w okresie paleolitu. Miasto odgrywało istotną rolę w okresie państwa Medów, a także w późniejszych okresach imperium perskiego.
Po podboju arabskim miasto przestało odgrywać istotną rolę, aż do czasu rządów Abbasydów w ramach Kalifatu Bagdadu, kiedy odzyskało status stolicy regionu. W XIII w. i XIV w. miasto zostało splądrowane przez Mongołów. W początku XVII wieku osiedliło się tu dwóch pierwszych polskich misjonarzy, augustianów (wcześniej działali tu zakonnicy hiszpańscy i portugalscy). Wkrótce utworzono również biskupstwo. Od 1638 do XVIII wieku w mieście pracowało jedenastu polskich misjonarzy. W latach 40. XVII wieku cały kościół katolicki w ówczesnej stolicy Persji oddano pod opiekę polskiego króla, Władysława IV. Aktywni byli tu m.in. Tomasz Młodzianowski i Tadeusz Krusiński.
Czasy świetności nadeszły dla Isfahanu w XVI w., gdy szach Abbas I Wielki z dynastii Safawidów ustanowił w tym mieście stolicę imperium perskiego. W ówczesnych czasach było to jedno z największych miast świata, zamieszkane przez ponad milion osób. Funkcjonowały w nim: 163 meczety, 48 szkół religijnych, 1801 sklepów i 263 łaźnie publiczne.
Isfahan nosi tytuł miasta polskich dzieci. To w tym mieście znajdowało się około 20 tys. polskich dzieci, które wraz z Armią Andersa opuściły ZSRR. Na tej kwaterze znajdują się ich groby z okresu 1942 – 1945. Znajduje się tutaj także grób z XVI wieku. Pochowany jest tam poseł Rzeczypospolitej Obojga Narodów – Teodor Miranowicz.
Dzisiaj Isfahan, poza bezcennymi zabytkami: bulwarami, mostami, pałacami i minaretami, znany jest z produkcji pięknych dywanów, tekstyli, stali i rękodzieła. Znajdują się tu eksperymentalne reaktory nuklearne oraz zakłady do produkcji paliwa atomowego i największa w regionie huta stali. Funkcjonuje międzynarodowy port lotniczy, a miasto kończy budowę pierwszej linii metra. Isfahan ma wielką rafinerię naftową i wojskową bazę lotniczą. W pobliżu znajduje się siedziba HESA, najbardziej zaawansowanych zakładów lotniczych w Iranie, gdzie produkuje się samoloty IR.AN-140.
Metropolia Isfahan obejmuje miasta: Nadżaf-abad, Khaneh Isfahan, Chomeini-szahr, Szahin-szahr, Zarrin-szahr i Fulad-e Mobarakeh.