Jeremy Hunt
Jeremy Hunt jest dziś tematem niezwykle aktualnym, gdyż wzbudził zainteresowanie wielu osób na całym świecie. Od chwili swojego powstania wywołała szeroki wachlarz opinii i dyskusji, a także miała wpływ na różne obszary społeczeństwa. Jego znaczenie polega na wpływie, jaki wywiera na codzienne życie ludzi, a także na jego potencjale generowania znaczących zmian w różnych aspektach. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty i konsekwencje Jeremy Hunt, aby zapewnić pełną i wzbogacającą analizę tego tematu, który jest dziś tak istotny.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1966 |
|---|---|
| Kanclerz skarbu | |
| Okres |
od 14 października 2022 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister zdrowia Wielkiej Brytanii | |
| Okres |
od 4 września 2012 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Matt Hancock |
| Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii | |
| Okres |
od 9 lipca 2018 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Strona internetowa | |
Jeremy Hunt (ur. 1 listopada 1966 w Godalming) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej. W gabinecie Davida Camerona był początkowo ministrem kultury, mediów, sportu oraz igrzysk olimpijskich. W latach 2012–2018 minister zdrowia w gabinetach Davida Camerona i Theresy May. W latach 2018–2019 minister spraw zagranicznych. Od 14 października 2022 minister finansów w gabinecie Liz Truss. Po rezygnacji Truss z roli premiera Wielkiej Brytanii, pozostał ministem w gabinecie Rishi Sunaka.
Życiorys
Pochodzi z zamożnej rodziny, jego ojciec był wysokim oficerem Royal Navy. Ukończył z wyróżnieniem studia na University of Oxford, obejmujące filozofię, politologię i ekonomię. W 1987 pełnił funkcję szefa związku konserwatystów na tej uczelni. Karierę zawodową zaczynał jako konsultant w dziedzinie zarządzania, ale wkrótce wyjechał do Japonii, gdzie był nauczycielem języka angielskiego. Równocześnie sam opanował język japoński, którym do dziś posługuje się biegle. Po powrocie do kraju podjął pracę w branży public relations, a potem został współwłaścicielem firmy wydającej książki telefoniczne.
W wyborach w 2005 roku uzyskał mandat do Izby Gmin w okręgu wyborczym reprezentowanym wcześniej przez Virginię Bottomley, która przeniosła się do Izby Lordów. W 2005 wszedł do gabinetu cieni jako minister ds. osób niepełnosprawnych. W 2007 przydzielono mu kwestie kultury, mediów i sportu. Po zwycięstwie konserwatystów w wyborach w 2010 roku został ministrem odpowiedzialnym za te zagadnienia w gabinecie. Dodatkowo kierował pracami rządu związanymi z przygotowaniami do Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 2012 roku. W czasie rekonstrukcji rządu we wrześniu 2012 został przeniesiony na stanowisko ministra zdrowia. Pozostał na tym stanowisku również po wyborach z 2015, w których konserwatyści zdobyli samodzielną większość. 9 lipca 2018 po wcześniejszej rezygnacji ze stanowiska ministra zdrowia został ministrem spraw zagranicznych.
W lipcu 2019 przegrał głosowanie na lidera Partii Konserwatywnej z Borisem Johnsonem, uzyskując 46,656 (ok. 34%) głosów członków partii. Nie przyjął zaoferowanego mu przez Johnsona stanowiska ministra obrony narodowej i 24 lipca został zastąpiony na stanowisku ministra spraw zagranicznych przez Dominica Raaba. 14 października 2022 został ministrem finansów w gabinecie Liz Truss.
Przypisy
- ↑ Matthew Mpoke Bigg, Mark Landler, Sunak keeps Jeremy Hunt as chancellor, a move aimed at reassuring the markets., „The New York Times”, 25 października 2022, ISSN 0362-4331 (ang.).
- ↑ Cabinet reshuffle: Lansley replaced by Hunt in health job. BBC News, 2012-09-04. . (ang.).
- ↑ Election 2015: Prime Minister and ministerial appointments. uk.gov. . (ang.).
- ↑ Jeremy Hunt nowym szefem brytyjskiej dyplomacji (pol.).
- ↑ Jeremy Hunt named new Foreign Secretary after Boris Johnson resigns over Brexit plans, „Business Insider” .
- ↑ Boris Johnson elected new Tory leader. The Guardian . theguardian.com, 23 lipca 2019. .
- ↑ Heather Stewart: Javid, Patel and Raab take top posts in Boris Johnson's cabinet. The Guardian . theguardian.com, 24 lipca 2019. .
- ↑ Wielka Brytania ma nowego ministra finansów , biznes.interia.pl (pol.).
Bibliografia
- Strona oficjalna. localconservatives.org. .
Linki zewnętrzne
2.jpg)
.jpg)
