W dzisiejszym świecie Charles Grey (2. hrabia Grey) stał się tematem najwyższej wagi i znaczenia. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii czy wpływ na nasze codzienne życie, Charles Grey (2. hrabia Grey) przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy wszystkie aspekty związane z Charles Grey (2. hrabia Grey), od jego początków po dzisiejsze skutki. Przeanalizujemy różne perspektywy, opinie i debaty wokół Charles Grey (2. hrabia Grey), aby zapewnić wszechstronną i kompletną wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny.
Data i miejsce urodzenia |
13 marca 1764 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
17 lipca 1845 |
Premier Wielkiej Brytanii | |
Okres |
od 22 listopada 1830 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Charles Grey (ur. 13 marca 1764 w Fallodon, zm. 17 lipca 1845 w Howick) – między 1806 a 1807 znany jako wicehrabia Howick, był premierem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii od 22 listopada 1830 do 16 lipca 1834. Był członkiem partii Wigów, a także jednym z głównych twórców Ustawy o reformie z 1832 (ang. Reform Act 1832). Jego rząd podjął także kroki w sprawie abolicji niewolnictwa w Imperium Brytyjskim. Prócz jego politycznych osiągnięć, jest znany także ze swojego związku z herbatą Earl Grey.
Wywodził się z rodziny o długich tradycjach z Northumbrii, osiadłej w Howick Hall. Grey był drugim, acz najstarszym pozostałym przy życiu synem generała Karola Greya KB (1729–1807) i jego żony, Elżbiety (1743/4–1822), córki Jerzego Greya z Southwick. Miał czterech braci i dwie siostry. Kształcił się w szkole w Richmond, a następnie w Eton i Trinity College w Cambridge, gdzie studiował łacinę i angielski, a także recytację, co pozwoliło mu zostać jednym z najlepszych mówców parlamentarnych swojego pokolenia. Grey został wybrany do parlamentu z okręgu wyborczego Northumberland 14 września 1786, gdy miał zaledwie 22 lata. Został członkiem partii Wigów, obracał się głównie w towarzystwie Karola Jakuba Foxa, Ryszarda Brinsleya Sheridana oraz Księcia Walii i wkrótce został jednym z najważniejszych przywódców partii Wigów. Był najmłodszym menedżerem komisji do spraw ścigania Warrena Hastingsa.
Grey był znany także ze swoich reform parlamentarnych i emancypacji katolików. Romans z Księżną Devonshire, aktywną polityczną działaczką, nie wyrządził mu dużej krzywdy, choć ją prawie zmusił do rozwodu z mężem.
W 1806 Grey, wtedy Lord Howick, dzięki wysokiej pozycji ojca hrabiego Greya został członkiem Gabinetu Wszystkich Talentów jako pierwszy lord Admiralicji. Po śmierci Foxa tego samego roku Howick objął stanowisko ministra spraw zagranicznych i przewodniczącego partii Wigów.
Następnego roku rząd upadł, a Howick po krótkim okresie służenia jako członek parlamentu z okręgu wyborczego Appleby od maja do lipca 1807 został powołany do Izby Lordów w następstwie po swoim ojcu, jako hrabia Grey. Objął to stanowisko na 23 lata.
W 1830, gdy Książę Wellington zrezygnował w kwestii reform parlamentarnych, Wigowie wrócili do władzy z Greyem na stanowisku premiera. Jego kadencja jest godna uwagi z powodu Ustawy o reformie 1832, która zaprowadziła wyczekiwane reformy Izby Gmin i abolicję niewolnictwa w całym Imperium Brytyjskim w 1833. Z biegiem lat Grey stał się bardziej konserwatywny i ostrożny w inicjowaniu dalej idących reform, zwłaszcza że wiedział o niechęci Króla do popierania reform. Wydaje się, że preferował życie prywatne w stosunku do polityki – według swoich kolegów chciał rezygnować ze stanowiska po każdej porażce. W 1834 Grey zrezygnował z życia publicznego i pozostawił swoje stanowisko Lordowi Melbourne.
Powrócił do Howick, ale w dalszym ciągu obserwował politykę nowego gabinetu pod wodzą Lorda Melbourne.
Grey spędził ostatnie lata swojego życia w Howick, otoczony książkami, rodziną i psami. Stawał się coraz słabszy i zmarł spokojnie w łóżku 17 lipca 1845. Został pochowany 26 lipca w tamtejszym kościele w obecności rodziny, bliskich przyjaciół i pracowników swojej posiadłości.
Grey ożenił się 18 listopada 1794 z Marią Elżbietą Ponsonby (1776–1861), jedyną córką Wilhelma Ponsonby, 1. barona Ponsonby z Imokilly i Luizy Molesworth. Pomiędzy 1796 a 1819 para miała dziesięciu synów i sześć córek:
Zmiany
Na cześć premiera czarną herbatę aromatyzowaną olejkiem bergamotowym nazwano Earl Grey. W centrum Newcastle upon Tyne stoi okazały pomnik: Grey’s Monument.
Postać Charlesa Greya pojawia się w filmie Księżna z 2008 r. w reżyserii Saula Dibba. W postać przyszłego premiera wcielił się Dominic Cooper.