Joanna d’Albret

W tym artykule zagłębimy się w temat Joanna d’Albret, badając jego wiele aspektów i zapewniając holistyczne spojrzenie, które pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w różnych kontekstach. Od wpływu na współczesne społeczeństwo po wpływ na poziom osobisty, Joanna d’Albret jest tematem, który nadal budzi zainteresowanie i wywołuje debatę. Poprzez dogłębną analizę i szeroką gamę przykładów zbadamy różne wymiary Joanna d’Albret, odnosząc się do jego globalnych implikacji i podkreślając jego rolę w kształtowaniu naszego obecnego otoczenia. Niezależnie od tego, czy jesteś ekspertem w tej dziedzinie, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej, ten artykuł zapewnia bogate i wnikliwe spojrzenie na Joanna d’Albret.

Joanna d’Albret
Ilustracja
Joanna d’Albret (1560)
ilustracja herbu
Królowa Nawarry
Okres

od 1555
do 1572

Poprzednik

Henryk II

Następca

Henryk III

Dane biograficzne
Dynastia

Albert

Data urodzenia

7 stycznia 1528

Data śmierci

9 czerwca 1572

Ojciec

Henryk II

Matka

Małgorzata z Nawarry

Mąż

Antoni de Burbon-Vendôme

Dzieci

Henryk
Henryk IV
Ludwik
Magdalena
Katarzyna

Joanna d’Albret, Joanna III z Nawarry (ur. 7 stycznia 1528, zm. 9 czerwca 1572) – królowa Nawarry i hrabina Foix w latach 1555-1572.

Była żoną Antoniego de Burbon, księcia Vendôme i matką Henryka IV, pierwszego króla Francji z dynastii Burbonów.

Urodziła się w Pau w 1528 roku jako córka Henryka II i Małgorzaty z Nawarry. Małgorzata była siostrą Franciszka I, króla Francji, więc Joanna była wychowywana na dworze francuskim. Kiedy miała trzynaście lat, Franciszek wydał ją za Wilhelma Bogatego, księcia Kleve, Jülich i Bergu. Ten czysto polityczny mariaż został anulowany cztery lata później, a Wilhelm ożenił się z Marią Habsburg.

Po śmierci Franciszka i wstąpieniu na tron Henryka II, Joanna wyszła za Antoniego Burbona, który zostałby królem Francji, gdyby linia Walezjuszów wygasła. W 1555 roku Henryk II zmarł i Joanna wraz z mężem zostali władcami Nawarry.

W pierwszym roku rządów, Joanna zorganizowała konferencję, na którą zaprosiła pastorów hugenockich, a której rezultatem było ogłoszenie przez nią kalwinizmu główną religią w jej królestwie.

Walka o władze i zwierzchnictwo nad francuskim dworem między katolikami i hugenotami wybuchła w postaci wojny religijnej, w 1562 roku. Jej mąż opowiedział się za katolikami, ale został śmiertelnie ranny podczas oblężenia Rouen. Ich syn, Henryk, został „pierwszym księciem krwi”.

W 1567 roku nabrała na sile wojna religijna z hugenotami, a Joanna uciekła do hugenockiego miasta La Rochelle. Z tamtego miejsca kierowała pokojowymi negocjacjami, a w 1570 roku rozpoczęła oficjalne rozmowy dotyczące wydania królewskiej siostry, Małgorzaty, za swojego syna Henryka. Zmarła w Paryżu dwa miesiące później, nie doczekawszy ślubu.

Potomkowie Joanny i Antoniego

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Alain d’Albret
 
 
 
 
 
 
 
Jan III
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Françoise de Châtillon
 
 
 
 
 
 
 
Henryk II
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Gaston de Foix
 
 
 
 
 
 
 
Katarzyna z Nawarry
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Magdalena de Valois
 
 
 
 
 
 
 
Joanna d’Albret
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Jan de Valois
 
 
 
 
 
 
 
Karol d’Angoulême
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Małgorzata de Rohan
 
 
 
 
 
 
 
Małgorzata z Nawarry
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Filip II Sabaudzki
 
 
 
 
 
 
 
Ludwika Sabaudzka
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Małgorzata de Bourbon