Joseph Pease (1. baron Gainford)

Obecnie Joseph Pease (1. baron Gainford) to temat, który staje się coraz bardziej istotny w dzisiejszym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Joseph Pease (1. baron Gainford) stał się podstawowym aspektem codziennego życia ludzi. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy społecznym, Joseph Pease (1. baron Gainford) pozostawił znaczący ślad w sposobie, w jaki wchodzimy w interakcję z otaczającym nas światem. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Joseph Pease (1. baron Gainford), od jego wpływu na zdrowie psychiczne po wpływ na globalną gospodarkę. Przyjrzymy się także ewolucji Joseph Pease (1. baron Gainford) na przestrzeni czasu i wpływowi na różne społeczności i kultury na całym świecie. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu będziemy starali się zrozumieć znaczenie i implikacje Joseph Pease (1. baron Gainford) we współczesnym społeczeństwie.

Joseph Pease, 1. baron Gainford
Ilustracja
Joseph Pease (1910)
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1860
Darlington

Data śmierci

15 lutego 1943

Minister edukacji
Okres

od 23 października 1911
do 25 maja 1915

Poprzednik

Walter Runciman

Następca

Arthur Henderson

Poczmistrz generalny
Okres

od stycznia 1916
do grudnia 1916

Joseph Albert Pease, 1. baron Gainford, Jack Pease (ur. 17 stycznia 1860 w Darlington, zm. 15 lutego 1943) – brytyjski przedsiębiorca i polityk, członek Partii Liberalnej, minister w rządach Herberta Henry’ego Asquitha.

Życiorys

Był drugim synem sir Josepha Pease’a, 1. baroneta, i Mary Fox, córki Alfreda Foksa. Wykształcenie odebrał w Tottenham School oraz w Trinity College na Uniwersytecie Cambridge. W 1886 r. poślubił Ethel Havelock-Allan, córkę sir Henry’ego Havelocka-Allana, 1. baroneta. Joseph i Ethel mieli razem syna Josepha i dwie córki, Miriam i Faith.

Pease został burmistrzem Darlington w 1889 r. W 1892 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Tyneside. Miejsce w parlamencie utracił po przegranych wyborach w 1900 r. Rok później wygrał wybory uzupełniające w okręgu Saffron Walden. Od 1910 r. reprezentował okręg wyborczy Rotherham.

Był prywatnym sekretarzem Głównego Sekretarza Irlandii Johna Morleya w latach 1893–1895. W latach 1897–1905 był młodszym whipem opozycji. Po powrocie Partii Liberalnej do władzy w 1905 r. został młodszym lordem skarbu. W latach 1908–1910 był parlamentarnym sekretarzem skarbu. W 1910 r. został członkiem gabinetu jako Kanclerz Księstwa Lancaster. W latach 1911–1915 był przewodniczącym Rady Edukacji. Od stycznia do grudnia 1916 r. był poczmistrzem generalnym.

Od 1908 r. był członkiem Tajnej Rady. W 1917 r. otrzymał tytuł 1. barona Gainford i zasiadł w Izbie Lordów. Był przewodniczącym Komisji Roszczeń we Francji w 1915 r. oraz w latach 1917–1920, a także we Włoszech w latach 1918–1919. W latach 1922–1926 był pierwszym prezesem BBC, a w latach 1926–1932 jej wiceprezesem. W latach 1927–1918 był prezesem Federacji Brytyjskiego Przemysłu.

Lord Gainford był ponadto wiceprezesem Durham Coal Owners Association, wiceprzewodniczącym Durham District Board, dyrektorem Pease and Partners Ltd, przewodniczącym Durham Coke Owners, dyrektorem County of London Electric Supply Company Ltd, przewodniczącym South London Electric Supply Company, przewodniczącym Tees Fishery Boeard oraz przewodniczącym Trustees of the Bowes Museum.

Zmarł w 1943 r. Tytuł parowski odziedziczył jego jedyny syn.

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne