W następnym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Karol III z Durazzo. Od jego początków do dzisiejszego wpływu, zbadamy wszystkie aspekty związane z Karol III z Durazzo. W tym kontekście przeanalizujemy jego znaczenie, wyzwania i możliwe rozwiązania. Karol III z Durazzo to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, dlatego w tym artykule postaramy się go poruszyć w możliwie najpełniejszy i obiektywny sposób. Ponadto szczególny nacisk położymy na jego znaczenie dla społeczeństwa w ogóle, podkreślając jego wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia. Dołącz do nas w tej wycieczce po Karol III z Durazzo i odkryj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania!
Król Węgier i Chorwacji | |
Okres | |
---|---|
Koronacja |
31 grudnia 1385 |
Poprzednik | |
Następca | |
Król Neapolu | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
tytularny Król Sycylii | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Książę Achai | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec |
Ludwik z Durazzo |
Matka |
Małgorzata Sanseverino |
Żona | |
Dzieci |
Władysław I |
Karol III z Durazzo, zw. Małym (ur. w 1345, zm. 24 lutego 1386 w Wyszehradzie) – król Neapolu w latach 1382–1386, w latach 1383–1386 książę Achai, król Węgier (jako Karol II) w latach 1385–1386 z dynastii Andegawenów. Syn Ludwika z Durazzo, hrabiego Gravina, i Małgorzaty Sanseverino, córki hrabiego Corigliano Roberta Sanseverino. Po mieczu prawnuk króla Sycylii i Neapolu Karola II.
W dzieciństwie przebywał na dworze królowej Neapolu Joanny I. Po śmierci ojca (22 lipca 1362) zaopiekował się nim król Węgier Ludwik I Wielki (w Polsce bardziej znany jako Ludwik Węgierski). W 1374 wzrosło jego polityczne znaczenie, gdy obok Ludwika I Wielkiego pozostał jedynym żyjącym męskim przedstawicielem dynastii Andegawenów.
W lutym 1369 ożenił się ze swoją kuzynką, Małgorzatą (jego ojciec, Ludwik z Durazzo i jej ojciec, Karol, byli braćmi). Siostrą matki Małgorzaty, Marii, była królowa Neapolu Joanna I Andegaweńska, która ze względu na brak potomstwa w tym samym roku adoptowała go i uczyniła swoim następcą. Jednakże w 1380 wydziedziczyła Karola, a swoim sukcesorem ustanowiła – także adoptowanego – Ludwika z dynastii Walezjuszów, brata króla Francji Karola V Mądrego. Niezadowolony z tej decyzji Karol, którego poparł papież Urban VI, detronizując Joannę I, wszczął z nią wojnę. W 1381 pokonał ją i uwięził, a także zajął miasto Neapol. 12 maja 1382 oskarżona o spiskowanie na rzecz Walezjuszów Joanna I została uduszona w więzieniu na zamku San Fele. Wówczas Karol koronował się na króla Neapolu. W tym samym czasie pretensje do tronu wysunął uczyniony przez Joannę I następcą Ludwik, który na znak protestu począł tytułować się królem Neapolu. Aż do śmierci Walezjusza (20 września 1384) Karol III z Durazzo musiał odpierać ataki jego wojsk.
7 lipca 1383 zmarł książę Achai Jakub de Baux. Ponieważ Karol III z Durazzo był skoligacony ze zmarłym księciem, a samo księstwo było powiązane z Królestwem Neapolu, przejął w nim władzę.
Po śmierci Ludwika Wielkiego w 1382 r. rządy na Węgrzech objęła jego córka Maria. Wobec jej niepełnoletności regentką została wdowa po Ludwiku, Elżbieta Bośniaczka. Szybko jednak regentka utraciła poparcie w kraju. Karol uważał się za ostatniego męskiego potomka dynastii Andegawenów i postanowił zgarnąć tron Węgier i Chorwacji dla siebie. We wrześniu 1385 r. armia Karola wylądowała na chorwackim brzegu Adriatyku. Chorwacki sejm błyskawicznie ogłosił Karola królem. Zachęcony Karol ruszył na dwór królewski w Budzie. Elżbieta Bośniaczka przyjęła Karola tworząc pozory, że zgadza się na jego żądania.
Maria abdykowała a Karol pod koniec grudnia 1385 r. został koronowany w obecności obu byłych królowych. Najprawdopodobniej Karol dał się zwieść Elżbiecie Bośniaczce i poczuł na tyle bezpiecznie, że tuż po koronacji odesłał swój orszak do Neapolu. W rzeczywistości Elżbieta nie darowała Karolowi odebrania tronu jej ukochanej córce i zaplanowała zemstę.
W lutym 1386 r. przy pomocy swego faworyta Mikołaja z Gary Elżbieta zorganizowała morderstwo Karola, którego uważała za uzurpatora na tronie należnym jej córce. Karol umarł 24 lutego 1386 r. po kilkunastu dniach od zamachu na swe życie z powodu zakażenia krwi.
Elżbieta odmówiła Karolowi chrześcijańskiego pochówku a wszystkich biorących udział w zabójstwie Karola wynagrodziła.
Elżbietę zamordowano rok później a Marię uwięziono na okres kilku miesięcy.
4. Jan Andegaweński1) | ||||||
2. Ludwik z Durazzo | ||||||
5. Agnieszka de Périgord | ||||||
1. Karol III z Durazzo | ||||||
6. Robert Sanseverino | ||||||
3. Małgorzata Sanseverino | ||||||
7. NN | ||||||
Żoną Karola III z Durazzo była jego kuzynka, Małgorzata z Durazzo (ur. 28 lipca 1347, zm. 6 sierpnia 1412), którą poślubił w lutym 1369. Z tego małżeństwa urodziło się troje dzieci: