Ludwik Górski (polityk)

W tym artykule poruszymy kwestię Ludwik Górski (polityk), która w ostatnim czasie zyskała duże znaczenie. Ludwik Górski (polityk) stał się tematem zainteresowania szerokiego spektrum ludzi, ponieważ jego wpływ rozciąga się na różne obszary codziennego życia. Od poziomu osobistego po profesjonalny, Ludwik Górski (polityk) stał się punktem dyskusji i refleksji w różnych sferach. W tym artykule przeanalizowane zostaną różne aspekty związane z Ludwik Górski (polityk), w celu przedstawienia kompleksowej i wzbogacającej wizji tego aktualnego problemu.

Ludwik Górski (ur. 1867 r. w Woli Pękoszewskiej, zm. 1931 r. w Warszawie) – polski ziemianin, polityk konserwatywny.

Syna Jana Górskiego i Marii z hrabiów Łubieńskich, brat Emmanuela Marii Józefa Szczepana (1859–1865), Marii Józefa Łukasza Seweryna Jana (1860–1860), Konstantego Mariana Marii (1862–1909), Zofii (1863–1864), Antoniego (1869–1939), Jana (1871–1974) oraz Pii Marii (1878–1974).

Ukończył studia chemiczne i rolnicze w Berlinie po których wrócił do Królestwa Kongresowego i prowadził gospodarstwo w Kozietułach pod Grójcem. W tym okresie zaprzyjaźnił się ze swoim sąsiadem księciem Zdzisławem Lubomirskim.

Po wybuchu I wojny światowej Lubomirski ściągnął go do Warszawy do pracy w Centralnym Komitecie Obywatelskim w Warszawie, a następnie w Radzie Głównej Opiekuńczej. Po powstaniu Królestwa Polskiego Górski został powołany do tymczasowej Rady Stanu. W okresie od lipca 1917 r. do 27 lutego 1918 r. pełnił one funkcję dyrektora Komisji Wojskowej, ustępując z tego stanowiska wraz z dymisją rządu Jana Kucharzewskiego. Po dymisji wycofał się z życia politycznego i powrócił do gospodarki majątkiem rolnym.

Przypisy

  1. Marek Jerzy Minakowski, Maria Wanda hr. Łubieńska z Łubnej h. Pomian .


Linki zewnętrzne