Rəşid Behbudov

W dzisiejszych czasach znaczenie Rəşid Behbudov jest niezaprzeczalne w naszym codziennym życiu. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na społeczeństwo czy wpływ na różne aspekty naszego życia, Rəşid Behbudov przyciągnął uwagę i zainteresowanie wielu ludzi na całym świecie. W tym artykule w pełni zbadamy wszystko, co reprezentuje Rəşid Behbudov, jego ewolucję w czasie i jego dzisiejsze znaczenie. Poprzez szczegółową analizę zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Rəşid Behbudov jest tematem o ogromnym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Dołącz do nas w tej podróży przez historię, znaczenie i znaczenie Rəşid Behbudov i odkryjmy razem, dlaczego jest to temat zasługujący na naszą uwagę.

Rəşid Behbudov
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1915
Tyflis, Rosja

Data i miejsce śmierci

9 czerwca 1989
Baku, ZSRR

Zawód

aktor, piosenkarz

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Ludowy Artysta ZSRR Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni Narodów

Rəşid Məcid oğlu Behbudov (ros. Рашид Маджид оглы Бейбутов, Raszyd Madżyd ogły Biejbutow; ur. 1 grudnia?/14 grudnia 1915 w Tyflisie, zm. 9 czerwca 1989 w Baku) – piosenkarz i aktor azerski.

Życiorys

Od 1933 uczył się w Technikum Kolejowym, gdzie dużo czasu poświęcał orkiestrze, którą sam zorganizował. W latach 1938–1944 śpiewał w ormiańskim Teatrze Państwowym Opery i Baletu im. Spendiarowa w Erywaniu. Latem 1941 w Moskwie planowano konkurs artystów estrady, ale gdy był już w pociągu, dowiedział się o wybuchu II wojny światowej i konkurs został odwołany.

W 1943 nakręcono film „Handlarz suknami” (azer. Arşın mal alan, na podstawie komedii muzycznej Üzeyira Hacıbəyova z 1913), gdzie Behbudov zagrał główną rolę (Əsgəra, zamożnego sprzedawcę), która uczyniła go popularnym. W 1945 przeprowadził się do Azerbejdżanu na zaproszenie Tofiqa Quliyeva. W latach 40. i 50. XX w. Behbudov występował na Węgrzech, we Włoszech, w Rosji, Bułgarii, Chinach i Indiach.

W jego repertuarze znalazło się dużo pieśni azerbejdżańskich kompozytorów, m.in. Tofiqa Quliyeva – „Pieśń nafciarza”, Səida Rüstəmova – „Baku”, „Maki” (azer. Lalələr), „Jestem samotny” (azer. Yalqızam).

W 1966 został dyrektorem artystycznym oraz solistą Państwowego Teatru Pieśni w Baku, teraz ten teatr nosi jego imię.

Odznaczenia

Bibliografia

Linki zewnętrzne