W świecie Rezerwat przyrody Dolina Ilanki II istnieje ogromna różnorodność podejść, pomysłów i opinii, które mogą generować niezwykle wzbogacającą wymianę wiedzy. Dlatego tak istotne jest głębsze zgłębienie różnych aspektów tego tematu, aby zrozumieć jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od swoich początków po przyszłe implikacje, Rezerwat przyrody Dolina Ilanki II stał się przedmiotem zainteresowania naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule będziemy starali się zbadać różne aspekty Rezerwat przyrody Dolina Ilanki II i jego znaczenie we współczesnym świecie, oferując nowe perspektywy i refleksje, które przyczynią się do wzbogacenia debaty wokół tego transcendentalnego tematu.
rezerwat torfowiskowy | |
Typ |
fitocenotyczny |
---|---|
Podtyp |
zbiorowisk nieleśnych |
Państwo | |
Województwo | |
Mezoregion | |
Data utworzenia |
28 lutego 2017 |
Akt prawny |
Dz. Urz. Woj. Lub. z dnia 13.02.2017 r. poz. 363 |
Powierzchnia |
11,32 ha |
Położenie na mapie gminy Torzym | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego | |
Położenie na mapie powiatu sulęcińskiego | |
52°21′25″N 15°01′18″E/52,356944 15,021667 |
Rezerwat przyrody Dolina Ilanki II – rezerwat torfowiskowy położony na terenie gminy Torzym w powiecie sulęcińkim (województwo lubuskie).
Obszar chroniony utworzony został 28 lutego 2017 r. na podstawie Zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 13 lutego 2017 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (Dz. Urz. Woj. Lub. z dnia 13.02.2017 r. poz. 363).
Rezerwat ma powierzchnię 11,32 ha i znajduje się na terenie obszarów ewidencyjnych Bobrówko (dz. ewid. 98/2) i Prześlice (dz. ewid. 148). Bezpośrednio sąsiaduje z większym rezerwatem przyrody Dolina Ilanki, utworzonym w 2000, i obejmuje fragment doliny rzeki Ilanka. Teren rezerwatu wchodzi w skład powołanego w 2009 specjalnego obszaru ochrony siedlisk Natura 2000 „Dolina Ilanki” PLH080009 o powierzchni 2232,83 ha.
Cel ochrony stanowi „zachowanie kompleksu torfowisk niskich, w szczególności poligenicznych, źródlisk oraz leśnych i nieleśnych ekosystemów łąkowych i wodnych z charakterystycznymi dla tych ekosystemów biocenozami”. Chronione są w szczególności źródliskowe lasy olszowe, mechowiska i młaki turzycowe.